Hoe eerlijk is Heertje?

Vrijdag was de eerste uitzending van Heerlijk Eerlijk Heertje. Raoul Heertje wil met dit programma, dat heel meta een soort making of de talkshow Heerlijk Eerlijk Heertje is, de achterkant van de televisie laten zien. Dat lukte vrijdag goed, met dank ook aan gast Prem Radhakishun, van wie duidelijk werd dat hij op televisie het personage Prem Radhakishun speelt; hij had zijn act voor de avond al gedeeltelijk aan Heertje ge-sms't. Heertje op zijn beurt ging zich voorbereiden op de komst van Radhakishun door advies in te winnen bij een kinderpsychiater - Radhakishun gedraagt zich immers als een kind dat aandacht wil. De psychiater gaf nuttige adviezen, maar was er vooral mee bezig dat de naam van haar bureau vaak op televisie genoemd werd. Het mag duidelijk zijn dat het hier vooral gaat om het spel met de werkelijkheid. Daar hoort ook de schijnbaar wat anarchistische, maar in feite zeer geraffineerde door de tijd heen springende montage bij, waardoor er steeds nieuwe lagen en invalshoeken aan de uitzending werd toegevoegd. Oh, en het was bij vlagen ook nog erg grappig, mits je van dit soort absurdistische spielerei houdt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Boekrecensie | Worden Wij Wakker?

Afgelopen najaar was er een manifestatie om aandacht te vragen voor de verslechterende situatie m.b.t. de privacy in Nederland. Die manifestatie had een ander verloop dan verwacht door de aanwezigheid van dhr Marcel Messing. Hierover schreef ik een kleine beschouwing. In de discussie die daarop volgde viel een aanhanger van dhr Messing mij aan. Ik zou oordelen over hem zonder werkelijk kennis genomen te hebben van wat hij te vertellen heeft (is me vaker overkomen). Nu had ik daar niet veel zin in. Volgens mij waren er betere dingen te doen met mijn tijd dan nog meer Grote Openbaringen te ontkrachten. Maar doordat David mij het boek “Worden Wij Wakker?” toestuurde werd ik over de drempel getrokken. Als deze persoon dan zoveel aanzien heeft dan moet er maar eens serieus gekeken worden naar zijn verhaal.

Voordat ik in brokstukken delen van het boek behandel eerst mijn conclusie.
Dit boek komt met stip binnen in mijn top 5 van slechtste boeken ooit. De auteur ratelt de hele tijd door met hele en halve waarheden om vervolgens zonder bewijs conclusies te trekken die op geen enkele wijze houdbaar zijn. Hierbij wordt gebruik gemaakt van manieren die in de propaganda niet zouden misstaan en die juist in het boek worden toegedicht aan “het kwaad van de onzichtbare machtselite”. Vanaf vandaag kan ik mensen niet meer serieus nemen die dit boek aanhalen als “bewijs” voor wat er zoals staat te gebeuren. Tegen hen zou ik zeggen: Wordt eens wakker en leer zelf denken!

Net zo goed als er in het boek geen logische opbouw zit, zit er in mijn recensie verder geen logische opbouw. Ik heb de stukken er uit gehaald waar het makkelijk op schieten is. Maar eigenlijk is er op vrijwel iedere bladzijde iets aan te merken. (En verder wilde ik er niet nog meer energie aan kwijtraken, vandaar het ongepolijste taalgebruik en gebrek aan structuur).
Problematisch met dit boek is dat er her en der wel degelijk relevante en kwalijke ontwikkelingen genoemd worden. Aantastingen van de privacy, gebruik van angst om bepaalde veiligheidsmaatregelen door te drukken en de problemen met de machtsverhoudingen in de wereld zijn wel degelijk prangend. Maar keer op keer worden geconstateerde zaken toe geredeneerd naar complotten die niet bewijsbaar zijn en niet onderbouwd worden. Dit maakt dat dit een schadelijk boek is voor een serieuze discussie over die ontwikkelingen die wel degelijk een kritische blik van meer mensen zouden verdienen.
Afijn, misschien snapt u wat ik bedoel na het geven van wat toelichting.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De mens moet op technodieet

Cover van 'Enough'

‘Enough’ van John Naish (voorpublicatie hier) is, zoals de titel al suggereert, een ecoboek. De hoofdboodschap is dat we met z’n allen veel meer consumeren dan goed is voor onszelf en de aarde. Kortom, een lekker moraliserend werkje, maar wel met een analytische insteek en een visie op de rol van technologie als instrument waarmee de mens zichzelf voorbij kan hollen.

De mens heeft een natuurlijke hang naar steeds meer, redeneert Naish, en dat is de afgelopen tienduizenden jaren een zeer succesvolle overlevingsstrategie geweest, omdat het maximale dat we met onze handen konden bereiken, nog onder het duurzame exploitatieniveau van de aarde zat. In de afgelopen eeuw hebben we, met name door de inzet van fossiele brandstoffen, de mogelijkheid verworven om de aarde uit te putten en ons brein kent geen mechanisme om daar een halt aan toe te roepen.

Dat is niet alleen slecht voor het ecosysteem, maar ook voor onszelf. In zeven hoofdstukken behandelt Naish, lifestyle redacteur van The Times, evenzoveel dingen waar we geen maat in weten te houden. De eerste is informatie. Natuurlijk, er is onderzoek genoeg dat aantoont dat de gemiddelde intelligentie op de planeet aan het stijgen is doordat mensen gemiddeld minder fysiek werk hoeven te doen en meer informatie op zich nemen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Boekrecensie: Het zand in de machine

Toen de oprichter van het bedrijf waar ik nu al een tijd voor werk, vertrok, deelde hij het boekje Het zand in de machine, Managerscultuur in Nederland van Chris van der Heijden uit. Daarmee gaf hij duidelijk te kennen dat we zijn bedrijf niet te grabbel moesten gooien aan managers, mannetjesmakers en ellenboogwerkers. Nou waren we dat toch al niet van plan, maar zo’n boekje lezen kon vast geen kwaad.

Het boekje zit zo bomvol met interessante zaken dat een uitgebreide bespreking op de loer ligt. Maar aangezien het boekje maar 120 bladzijden klein is, is een te lange bespreking overkill. Kan je beter het boek lezen. En dat laatste is wel aan te raden. Op een vlotte wijze, met verhalen uit de praktijk, beetje wetenschap, wat geschiedenis en wat filosofie wordt het fenomeen “managerscultuur” stevig te kakken gezet. Alle rare, moeilijke en kwalijke aspecten komen langs. En als je het uit hebt, vraag je je af hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat er überhaupt managers nog leven. Een volksopstand had allang plaats kunnen vinden waarmee deze hele klasse terstond naar de geschiedenisboeken zou zijn verplaatst.

Echter, het boek maakt ook duidelijk welk een noodzakelijk kwaad een bureaucratie is in een wereld die steeds complexer is en waar men wars is van dictators. Alleen geeft de auteur terecht aan dat we op veel plaatsen doorgeschoten zijn zonder dat we daar nog echt iets aan kunnen doen. Het zit gewoon in ons systeem.
Van de extreme regulering in het regeerakkoord, via de mega-scholen met managers die niet weten wat onderwijs is springt het langs Ford, Huxley en Weber. Hilarische verhalen over vergaderen om het vergaderen over de bespreking van de notulen van de eervorige vergadering. Over managementspeak (bijna hetzelfde als newspeak) met woorden als “streefdoelen”, “kwaliteitszorgmeerjarenplan” en “overlegsituatie”. En over het Anglo-Amerikaanse model versus het Rijnland model. Teveel om op in te gaan.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Recensie: Het maakbare nieuws

Het maakbare nieuws

Het moest bijna twee jaar duren voordat er een tegenboek kwam op Het zijn net mensen. Beelden uit het Midden-Oosten van Joris Luyendijk. Lekker actueel. Maar omdat de discussie over (buitenland)journalistiek nog steeds wordt gevoerd, was het blijkbaar nodig om Het maakbare nieuws te schrijven.

Herkenbaar
Net als voor veel andere journalisten was ook voor mij was het boek van Luyendijk herkenbaar ? en ik heb heel kort bij de NOS gewerkt. Toch begon halverwege het boek Luyendijks verwende toontje me te vervelen: ‘Ik probeer hier Hoge Journalistiek te bedrijven, maar de omstandigheden weerhouden me daarvan’. In Het maakbare nieuws schrijven Van Hoogstraten en Jinek dat ‘het jammer is dat hij (Luyendijk, AB) aan zijn correspondentschap begon voordat hij journalist was’.

Publiek bedienen
Was dat echt zo jammer? Volgens mij probeerde Luyendijk een journalist te zijn naar een beeld dat hij van journalisten had. Een beeld dat velen van journalisten hebben. Is dat slecht? Niet per se. Ik vind dat een journalist zich te allen tijden bewust moet zijn van je publiek. Je bent het verplicht om een beeld te schetsen van hoe je werkt. Immers, veel weten is veel begrijpen. Als de journalistiek dat van het begin af aan goed had gedaan, had niemand hoeven zeggen: ‘Journalisten zijn ook maar mensen’. Luyendijk keek naar de journalistiek zoals zijn publiek en probeerde het te bedienen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sylvester Stallone als wereldverbeteraar?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Zita Schellekens. Zita is coördinator van de Free Burma! Campagne. Ze was in het verleden Internationaal Secretaris bij de Jonge Socialisten, maar is nu bestuurslid van IUSY, de internationale koepelorganisatie van alle jonge socialisten en jonge sociaal democraten. Daar is Zita verantwoordelijk voor het Global Progressive Youth Forum.

George Clooney heeft al menig film gemaakt om bepaalde politieke gevoelige onderwerpen aan te kaarten. Clooney heeft zelfs de mogelijkheid gehad om de VN Veiligheidsraad toe te spreken en alle aanwezige landen op hun verantwoordelijk te wijzen om in te grijpen in Sudan. Leonardo DiCaprio, vroeger bekend als tieneridool en aanwezig in velen meisjeskamers, is tevens uitgegroeid tot wereldverbeteraar, en maakte films als Blood Diamond en zijn eigen versie van An Inconvenient Truth.

Maar nu heeft zich in Hollywood een verrassende kandidaat gemeld: Sylvester Stallone. Stallone is met name bekend geworden door zijn imposante spiermassa en als ruige moordmachine in films als Rambo en Rocky. Stallone kruipt ruim 20 jaar na dato weer in de rol van John Rambo. Maar deze film is niet zomaar een gewone Rambo-film, deze film heeft een specifieke missie!

Wrede dicatuur
De missie van de film is namelijk om een van ’s werelds meest vergeten tragediën ter wereld op de kaart te zetten, die van Birma. Birma is immers al meer dan zestig jaar een van de wreedste dictaturen ter wereld, inclusief totale armoede, waar een op de drie kinderen ondervoed is, dwangarbeid, grootste aantal kindsoldaten ter wereld en ga zo maar door.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tweespalt: Madonna’s film

Volkskrant, 14-2-2008 Guardian, 14-2-2008 Zowaar, Madonna’s film is leuk
…Regisseren gaat Madonna beter af dan acteren, blijkt tijdens de Berlinale.
…Maar zie: Filth and Wisdom is zo slecht nog niet. Na afloop klinkt er zelfs applaus. Experimenteel of kunstzinnig is de film niet; fris en grappig wel. Het leven is een paradox vertelt de film: zonder filth (viezigheid) geen wisdom (wijsheid). Well, it had to happen. Madonna has been a terrible actor in many, many films and now – fiercely aspirational as ever – she has graduated to being a terrible director. She has made a movie so incredibly bad that Berlin festivalgoers were staggering around yesterday in a state of clinical shock, deathly pale and mewing like maltreated kittens. She is also the producer and co-author of the script. If she’d done the location catering as well, they’d have had a Jonestown situation on their hands.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De weg naar Isfahan

Afbeelding van Avicenna (Bron: Wikimedia commons)Jaren geleden maakte Gilbert Sinoué’s boek ‘Avicenne ou la route d’Ispahan‘ al grote indruk op mij. In deze in het Nederlands als ‘De weg naar Isfahan‘ vertaalde roman beschrijft hij het leven van de Perzische medicus en filosoof Ali Ibn Sina (بو علی الحسین ابن عبدالله ابن سینا) die bij ons in het westen beter bekend is onder zijn Latijnse naam Avicenna. Het boek is een fictief werk over hoe het leven van Avicenna ongeveer verlopen zou zijn. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van een logboek van één van zijn leerlingen (Aboe Obeid el-Jozjani) die twintig jaar aan Avicenna’s zijde heeft geleefd. En natuurlijk de vele historische informatie en overgebleven werken. Een werk van fictie dat gebaseerd is op een historische documenten.


Wie was Avicenna?
Voordat het boek besproken wordt, is het handig eerst stil te staan bij de historische figuur Avicenna. Avicenna leefde in de bloeiperiode van de wetenschap in Perzië en de gehele islamitische wereld. De tijd dus dat er een korte periode van Verlichting plaatsvond in het Midden-Oosten, de zogenaamde Islamitische Gouden Tijd of Islamitische renaissance. Op zeer jonge leeftijd toonde Avicenna uitzonderlijke talenten, vooral op het gebied van de medische wetenschap. Hij werd gezien als een wonderkind. Zo kende hij op zevenjarige leeftijd de Koran uit zijn hoofd en kreeg reeds op zijn 18de de titel van geneesheer.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Superkapitalisme vraagt om meer democratisering

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een bijdrage van Dick Pels die eerder in zijn geheel verscheen op slow management en in de Volkskrant. Dick is auteur van het boek ‘De economie van de eer‘ en schreef mee aan het Sociaal-Kapitalistisch Manifest.

New York Stock Exchange (Foto: Flickr/Bert van Dijk)Het is hypocriet om het bedrijfsleven de schuld te geven van de uitwassen van het kapitalisme, stelt de Amerikaanse oud-minister van Arbeid en hoogleraar Robert Reich in zijn nieuwe boek Superkapitalisme.

Karl Marx wist nog zeker dat het kapitalisme aan zijn inwendige tegenstellingen ten onder zou gaan. De voornaamste was die tussen kapitaal en arbeid, en de arbeidersklasse was geroepen om het kapitalisme af te schaffen en een nieuwe socialistische maatschappij te vestigen, waar de arbeid naar zijn werkelijke waarde zou worden beloond.

Het kapitalisme van nu
Maar gaandeweg werden twee dingen duidelijk. Ten eerste dat de sociaaleconomische tegenstelling tussen arbeid en kapitaal eigenlijk een andere vorm was van de morele tegenstelling tussen goed en kwaad. De ?uitwendige? klassenstrijd bleek ook een inwendige strijd te zijn tussen de arbeider en de kapitalist in onszelf.

Ten tweede bleek het kapitalisme helemaal niet aan zijn eigen contradicties te bezwijken. Integendeel: het kon daardoor steeds weer boven zichzelf uitstijgen en zichzelf opnieuw uitvinden. Als geen ander stelsel is het kapitalisme in staat gebleken om zijn eigen antibewegingen en tegenculturen te absorberen en te vercommercialiseren. De 19de-eeuwse bohème en de popcultuur van de jaren zestig zijn daar de belangrijkste voorbeelden van.

Vorige Volgende