Radicale ietsisten bezetten Rembrandttoren

[speld] De Amsterdamse Rembrandttoren is vanochtend opnieuw het toneel geworden van een gijzelingsdrama. Gewapende ietsisten hebben de kantoortoren bezet en circa vijftig personen in gijzeling genomen. Voor zover bekend zijn er nog geen doden of gewonden gevallen. De ietsisten eisen invoering van op het ietsisme gebaseerde wetten in Nederland, ‘of in ieder geval delen van Nederland’. Daarnaast moet het ietsisme op alle Nederlandse scholen worden onderwezen, ‘of misschien een aantal’. De groepering drong rond 10.30 in de ochtend het gebouw binnen. Medewerkers zijn volgens de laatste berichten bijeengebracht in de kantine. Zij worden vooralsnog niet in staat gesteld contact op te nemen met hun familie. Volgens de ietsisten kan dit later veranderen, ‘maar misschien ook niet’. De gijzelnemers hebben een termijn van drie tot vijf dagen gesteld voor de inwilliging van hun eisen. Anders zou er iets kunnen gebeuren, aldus de ietsisten, maar dat is volgens hen niet helemaal zeker.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Radicale’ uitingen in een database

freedom of speechEen paar weken geleden werd hier al stil gestaan bij privacywetgeving uit Brussel. Een van die plannen verdient nog wat extra aandacht. Dankzij een rapport (pdf) dat statewatch.org boven tafel heeft gekregen, weten we dat de Europese Raad bezig is met het opzetten van een instrument voor het monitoren van ‘radicale elementen’.

Wat houdt dat precies in? Het instrument is een methode die de veligheidsdiensten van alle lidstaten moeten gebruiken bij het aanleggen van een database van radicale personen en groepen. Het is een soort checklist met zeventig punten die een indicatie moeten geven voor iemands radicalisering. Op die manier groeit er een groot Europees bestand waarin alle subversieve eu-burgers gerangschikschikt zijn, overzichtelijk en vrij uitwisselbaar: Lekker handig in de strijd tegen het terrorisme.

Maar wie hebben de Europese veiligheidsdiensten eigenlijk op de korrel? Een uitgebreide analyse van deze plannen is gemaakt door Statewatch. Opvallend is dat de diensten een ruime definitie gebruiken van het begrip radicaal: ‘Extreme right/left, Islamist, nationalist, anti-globalisation, etc’. Dat is een tamelijk bonte verzameling van politieke opvattingen die onder het mom van anti-terrorismemaatregelen bij elkaar geveegd worden. Daar komt nog bij dat de vragen uit de checklist nogal ver lijken te gaan. Ze wekken op zijn minst de indruk dat het hebben van radicale gedachten al gevaarlijk kan zijn. Neem bijvoorbeeld vraag 65:

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ommezwaai van Jason W.

jason wIn 2005 werkte ik bij het Algemeen Dagblad op de redactie van de Amersfoortse Courant. Dat was best een spannende tijd. Tegen de Amersfoortse kapper Wesam al D. liep een uitleveringsverzoek van de Verenigde Staten. En twee belangrijke figuren uit de Hofstadgroep kwamen ook uit deze slaapstad.

Nu is Jason W. weer in het nieuws met zijn opmerkelijke ommezwaai. Het is echter niet zijn eerste grote verandering. Ik heb even in mijn archief geneuzeld en kwam onderstaand verhaal tegen. Het is ineens weer actueel. En geeft wellicht wat inzicht in de persoon van Jason en waar hij mee worstelde. Je hoort vrienden spreken en zoals vaak bij persoonlijke drama’s zagen ze het niet aankomen.

Ze zagen wel dat Jason steeds geloviger werd, maar zochten er niets achter. De Amersfoortse vrienden Appie en Mo kennen de gebroeders W. al van jongs af, van de straten in Liendert en Rustenburg. Mo: ,,Ik weet niet wie Jason is tegengekomen,maar blijkbaar is hij steeds verder van de islam afgedwaald. Er  lopen mensen rond, wolven in schaapskleren, die de verkeerde dingen influisteren.’’

Appie: ,,Sommige mensen zijn gevoeliger. Als je ziet hoe moslims in de media worden afgeschilderd en wat er allemaal in de wereld gebeurt. Als je net bekeerd bent en je hebt alleen maar met negativiteit te maken, dan heb je het misschien niet meer in de hand.’’

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige