Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Acht keer overvallen
Acht keer overvallen, acht keer door Marokkanen of Antillianen. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is dan ook totaal begrijpelijk dat je vanaf nu je juwelierszaak tot verboden gebied verklaart voor alle vertegenwoordigers van deze twee bevolkingsgroepen, ondanks dat ze je de laatste keer via de achterdeur overvielen.
Totaal begrijpelijk, maar nog steeds fout. Racistisch? Nee. De juwelier is gewoon oprecht bang en denkt op deze manier, gebaseerd op zijn eigen ervaring, het aantal overvallen op zijn zaak te verminderen. De Nederlandse samenleving zit echter niet op zo’n precedent te wachten. Dit tolereren betekent de sluizen open zetten voor allerlei soorten discriminatie. Ook juweliers die nog nooit zijn overvallen zullen niet-westerse allochtonen de toegang gaan ontzeggen. Je weet maar nooit, toch? En waarom hetzelfde niet toepassen voor supermarkten? Allochtonen kunnen straks alleen nog maar boodschappen doen bij de Aldi, Lidl, en Dirk van den Broek. Echte Nederlanders shoppen bij de Albert Heijn.
Hoezeer ik de juwelier ook snap, we mogen zijn oplossing voor het probleem niet accepteren. Onze rechtsstaat garandeert een gelijke behandeling voor iedereen, en een tweedeling van de maatschappij, gebaseerd op het kunstmatige onderscheid van huidskleur (of religie), breekt die maatschappij uiteindelijk af.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
PVV’er: terreur door ‘roedel Nasrdin Dchars’
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Britse Historicus over de rellen in Engeland: “The whites have become black.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
