Cohen’s vergelijking is niets meer dan holle retoriek

Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Dit is de eerste gastbijdrage van Ties Joosten. De manier waarop Joden, zoals de moeder van Job Cohen, aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog buiten de maatschappij kwamen te staan is vergelijkbaar met de situatie van moslims nu. Vanzelfsprekend wijst de PvdA-leider als hoofdschuldige hiervoor de PVV aan. Cohen is niet de eerste die een link legt tussen de partij van Geert Wilders en een aspect van de Tweede Wereldoorlog. Ondermeer Herman van Veen en Ella Vogelaar vergeleken de PVV met de NSB, politiechef Gerda Dijksman noemde de partij fascistisch en Amsterdams gemeenteraadslid Geke van Velzen betitelde het huidige kabinet als Bruin 1. Al sinds de jaren zestig is het idioom van links Nederland doorspekt met vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog. Lyndon B. Johnson, de neutronenbom, de Telegraaf, het ontruimen van gekraakte woningen: allemaal waren ze ooit fascistisch. Rita Verdonk wees geen asielaanvragen af, maar deporteerde mensen. Pim Fortuyn werd door Marcel van Dam vergeleken met Adolf Eichmann en een “bijzonder minderwaardig mens” genoemd.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Een ‘nucleair scenario’

SaillantLOGODe Eerste Kamer moet de begroting van Rutte afschieten. Dit kabinet gaat Nederland niets goeds brengen, des te eerder het struikelt des te beter.

Onze nieuwe premier Rutte zei bij het aantreden van zijn gedoogkabinet dat er voor de oppositie genoeg speelruimte zou zijn om punten binnen te halen. In de praktijk blijkt zijn ‘uitgestoken hand’ echter een dikke middelvinger te zijn. Bovendien steunt de PVV het kabinet vrijwel onvoorwaardelijk, dus heeft de oppositie sowieso het nakijken. Deze week bleek dit nog maar weer eens. De Eerste Kamer nam een motie aan tegen de BTW-verhoging op de podiumkunsten en Rutte laat doodleuk weten er niets mee te doen. Sterker nog hij waarschuwt voor een “nucleair scenario“. Dat klinkt als een dreigement en dat is het ook. Daarnaast is het ook een neologisme. Nederland heeft immers helemaal geen kernwapens, maar dit terzijde.

Rutte-1 maakt duidelijk waar dit kabinet voor staat. Als een regerings de gedoogpartner voorstelt om Iran te bombarderen dan stelt Rosenthal dat dit “niet aan de orde” is. Als de oppositie een begroting zou kunnen gaan torpederen omdat het kabinet een volslagen logische motie niet uitvoert dan is er sprake van een “nucleair scenario”. Het maakt eens te meer duidelijk dat dit kabinet elk gevoel voor proportie ontbeert. Ik zei het eerder en ik zeg het nog maar een keer: Rutte verdient geen steun van de oppositie voor zijn kabinet. Rutte noemt de PVV zaterdag in de Volkskrant een “normale, volwassen partij”. Dan kan hij wat mij betreft ook normaal en volwassen met de PVV regeren. Het gedoogkabinet gedraagt zich als een volslagen ‘normaal kabinet’, onderhandelingsruimte is er niet. De oppositie moet zich daarom niet verder laten piepelen en de begroting waarvan de zo vurig gewenste rechtse bezuinigingen toch een wassen neus zijn in de Eerste Kamer wegstemmen. Wie de baal kaatst kan hem nou eenmaal terug verwachten. Politiek is niet voor zachtaardigen, dan maar een “nucleair scenario”…

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkiezingen: opkomst, opkomst, opkomst

Debat in het Senaat (Foto: Flickr/Minister-president)

Op 2 maart zijn er Statenverkiezingen, die bepalend zijn voor de samenstelling van de Senaat. Die is weer cruciaal voor het goedkeuren van door het minderheidskabinet goedgekeurde wetten. Dus voor het kabinet Rutte-1 hangt heel wat van die verkiezingen af: in de Eerste Kamer moet een meerderheid komen. Voor de oppositie geldt dat zij dat juist moeten zien te voorkomen. Voor alle partijen geldt dat de hele zaak draait om de opkomst, want de Statenverkiezingen interesseren kiezers bar weinig.

VVD
Mark Rutte (Foto: Kaj Leers)En dat is meteen het grote probleem voor premier Rutte, want qua opkomst is hierdoor veel onzeker. Hij wil dat zijn VVD, coalitiepartner CDA en gedoogpartner PVV met elkaar een meerderheid behalen in de Eerste Kamer. Zo belangrijk is dat voor de stabiliteit van zijn minderheidskabinet dat Rutte in een interview in een tijdschrift de kiezer opriep om op één van de coalitiepartijen te stemmen. (De PVV wordt op dit blog gewoon als een stille coalitiepartij omschreven, zoals een stille vennoot.) Maar hij heeft een probleem: de VVD, het CDA en de PVV zijn concurrenten van elkaar. Net als op links, is op rechts het waterbed-syndroom van toepassing: als je op het midden van een waterbed met je vinger drukt, vloeit het water alle kanten uit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Elite weet geen antwoord op populisme’

Volgens een TNS Nipo enquête in opdracht van de Volkskrant onder vierhonderd invloedrijke Nederlanders ‘heeft de elite geen antwoord op het populisme’. Wel ziet ruim driekwart van deze groep -die bestaat uit CEO’s, wetenschappers, topambtenaren, bankiers, (oud-)politici en cultuurpausen- de opkomst van het populisme als een groot probleem. Zo schaadt de beweging van Wilders de reputatie van Nederland in het buitenland. Maar een antwoord op dit gevaarlijke populisme heeft de elite niet, aldus de Volksrant.

Persoonlijk vind ik het gebruik van het woord ‘elite’ in de Nederlandse poldercontext nogal overdreven. Wilders creëert zelf maar al te graag het beeld van een onbereikbare kliek die de zaakjes onderling verdeelt. Maar wie naar de lijst Invloedrijkste Nederlanders kijkt (waaronder de enquête is gehouden) ziet ook genoeg mensen die gewoon met hard werken en een goed stel hersenen de top hebben bereikt. Daar komt bij dat tot nu toe niemand de oplossing voor de opkomst van het populisme heeft gevonden. Dat komt mijns inziens omdat het zo uitgekauwde causale verband met mogelijke oorzaken: immigratie, onveiligheid op straat en regenteske politiek in feite veel minder belangrijk is. Het merendeel van de PVV aanhang woont immers niet tussen de allochtonen, Nederland is geen onveilig land en de PVV fractie heeft zelf aangetoond dat iedereen ongeacht competentie en achtergrond mag meebesturen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wonder op aarde

Vandaag een bijdrage van Peter Roeffen, columnist/journalist/tekstschrijver en blogger op Petroeftaal.nl

Het is altijd moeilijk oordelen over Nederlandse onderdanen die in een ondemocratisch land vastzitten waar een barbaars gevangenisregime heerst. Op geen enkele wijze is te achterhalen waar de gevangene zich schuldig aan heeft gemaakt. Niet alle Nederlanders gedragen zich voorbeeldig en ook rechters in een ver land doen gewoon hun werk.

De Nederlandse Zahra Bahrami wordt in Iran beschuldigd van drugshandel, antiregeringsactiviteiten en lidmaatschap van een gewapende oppositiegroep. Je bent al gauw geneigd te denken dat de drugshandel erbij gesleept is om de aanklacht op te blazen en een fair proces tot de onmogelijkheid te laten behoren.

Tot nu toe houdt Nederland zich op de vlakte. Gedoogpartner PVV verbreekt het liefst alle contacten met Iraanse diplomaten, waardoor de manoeuvreerruimte voor minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal klein is. Een complicerende factor is dat Bahrami ook nog de Iraanse nationaliteit heeft en daardoor in Teheran niet als een Nederlandse beschouwd wordt.

Twee demonstranten zijn in hetzelfde proces al opgehangen. Bahrami staat hetzelfde lot te wachten. Bahrami heeft voor de Iraanse staatstelevisie haar schuld bekend, maar later verklaard dat ze hiertoe door martelingen gedwongen werd. Als je in Iran in naam van de staat en Allah martelt, dan heb je er niks te vrezen, maar als je zoals Bahrami journalistiek verslag doet van protesten tegen het regime, ben je subversief en staatsgevaarlijk en zijn alle middelen geoorloofd om je te laten hangen, letterlijk of figuurlijk.

Quote du Jour | Onze vernietiging

Daarom moeten we er mee rekening houden dat we inderdaad een oorlogshandeling moeten verrichten om dit regime tot staan te brengen. Er moet op een gegeven moment preventief worden opgetreden om je eigen vernietiging te voorkomen.

Aldus kamerlid Kortenoeven (PVV) over Iran in het debat over de begroting van Buitenlandse zaken.


Hier valt natuurlijk veel op aan te merken. Niet in de laatste plaats dat “onze” vernietiging nog wel even iets meer vraagt dan de voorbereidende handelingen voor het maken van een kernwapen in een ver land. Om nog maar niet te spreken over allerlei geo-politieke nuances (ongewenst uiteraard) over de machtsverhoudingen in die regio en de verschillende stromingen van Islam aldaar.
Maar het is natuurlijk gewoon fijn om een lekker stevig vijandbeeld te hebben. Dat bindt mensen immers. Zelfs als het onterecht is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende