Introductie door de redactie: In onderstaand stuk staat genoemd hoe vaak het gelezen is. Dat geldt voor de versie op haar eigen blog. Ook op Sargasso is indertijd het stuk verschenen. Ook op Sargasso staat het bovenaan in de lijst met meest gelezen stukken met 50.000 views. Gin is associated blogger en doet verslag vanuit Sierra Leone. In de zomer van 2006 schreef ik een stuk over pro ana, wat nogal wat stof deed opwaaien. En nog altijd trekt het stuk dagelijks vele bezoekers. In totaal werd het 124.894 keer gelezen. Pro ana leeft dus. Maar wat is pro ana? Letterlijk: Professional Anorectic. Professionele anorexia, ofwel (met name) vrouwen die anorexia als een levensstijl beschouwen, en niet als ziekte of afwijking. Pro ana, strikt genomen, is dus iets anders dan anorexia, al blijkt dat er heel wat verschillende interpretaties over de term bestaan. Ik hou me even aan de 'officiële' term, dat maakt discussiëren wel zo makkelijk. Pro ana als keuze. Een keuze om graatmager te zijn, of te willen worden. In mijn eerste stuk nam ik Pro Ana nogal op de korrel, want het dreigde een ware hype te worden, iets waar ik met de allerbeste wil van de wereld gewoon niet bij kon. Graatmager willen zijn, want daar ging het immers om in mijn stuk over pro ana, is nog steeds iets wat ik me niet kan voorstellen. Zeker niet omdat ik nu dagelijks al mijn dubbeltjes moet omdraaien omdat ik vreselijk ondervoedde mensen op deze aarde probeer te houden in Sierra Leone. Wie hier graatmager is, is op sterven na dood. Ongewenst overigens, want ik begrijp dat hetzelfde op gaat voor pro ana. Mager zijn is hier een uitnodiging voor magere hein, en is dan ook niet iets nastrevenswaardigs. Telkens als ik aan dysenterie lijd, waar je hier gewoon niet omheen kunt, laat iedereen me weten dat ik er niet 'uít zíe'. Er moet zo snel mogelijk weer vlees op mijn botten komen, want dat magere, dat is niet mooi. En dan vind ik zelf dat er nog best wat af kan, als ik naar ons lichaamsmodebeeld in Nederland kijk tenminste.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag een stuk van Gin Hageman. Zij schrijft op haar eigen weblog op zeer eigen wijze over sociale fenomenen, politiek en haar persoonlijke leven. En dit alles in een heel eigen stijl.
De afgelopen weken heeft het onderwerp Pro-Ana de gemoederen op internet danig beziggehouden. Aanleiding vormde een documentaire in het programma ‘Koppen’ op de Vlaamse televisie, waarin pro-ana websites als een nieuwe, onthutsende trend op internet werd belicht. De bezoekersaantallen op Nederlandstalige pro-ana sites stegen binnen één dag explosief, het aantal tegenhangers tegen dit fenomeen ook. Naast de vele berichten van wanhopige tieners die kotstips zochten en hun bewondering uistpraken voor uitgemergelde modellen, kwamen er ook steeds meer berichten van anti-ana’s, die varieerden van goedbedoelde adviezen tot regelrechte scheldpartijen. Eén ding is duidelijk geworden; het onderwerp pro-ana maakt veel emoties los, en niet eens zozeer onder pro-ana’s zelf.
In de vele verhitte discussies die er nu gevoerd worden over pro-ana is het lang niet duidelijk wat er nu precies onder verstaan moet worden. Het verschil tussen anorexia en pro-ana wordt door velen niet begrepen en ook binnen het fenomeen pro-ana zelf zijn er vele gradaties, vormen en extremen. Oorspronkelijk komt de term pro-ana van het Engelse ‘professional anorectic’ en duidde op een sociale beweging die anorexia als een levensstijl in plaats van een afwijking of ziekte ging beschouwen. Pro-ana’s kwamen in verzet tegen de medische en psychologische wetenschappen, zij stelden dat genezing niet nodig was en gingen in tegen bestaande kennis over het menselijk lichaam en voeding. Wat onder pro-ana verstaan moet worden, verschilt echter zeer van persoon tot persoon.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.