Persoonlijk is niet altijd privé

Waarom ik zo openlijk schreef over de zelfmoord van mijn broer, vroegen nogal wat mensen. Met welke reden vertelde ik publiekelijk over mijn wanhoop, boosheid, verdriet, en beschreef ik de pijnlijke vragen waarover ik tobde, en waarmee hij ieder die hem na stond, door zijn zelfmoord had opgezadeld? Dat waren toch privézaken? Waarom anderen daarmee lastigvallen?

Foto: MTSOfan (cc)

Diederik Samsoms scheiding gaat ons niets aan

OPINIE - De berichtgeving over Diederik Samsoms scheiding maakt van ons geen beter geïnformeerde kiezers.

De redenering is eenvoudig, elegant, overtuigend maar klopt natuurlijk van geen kanten: de scheiding van Diederik Samsom mag onder het vergrootglas omdat hij er zelf voor heeft gekozen om vrouw en kinderen in een propagandafilmpje te gebruiken. Als we die redenatie consequent doortrekken mogen we ook eindeloos inzoomen op het seksleven van voorvechters van homorechten. Ook zijn vrouwen van politici, die manlief stilzwijgend flankeren, natuurlijk fair game. Zowel de scheiding van Samsom, als het seksleven van homo’s en het privéleven van partners gaan ons natuurlijk geen kloot aan.

De liefdestragedie van de PvdA-voorman is door het optreden van zijn gezin in een filmpje niet meteen politiek relevant. Samsom heeft geen keiharde politieke standpunten ten aanzien van het familieleven ingenomen, doet geen voorstellen over de afhandeling van scheidingen of oordeelt moreel over het afbreken van de echt. Als we niets weten over zijn relationele strubbelingen, wordt ons als kiezer geen relevante informatie onthouden.

Anders gezegd: de kwaliteit van onze politieke keuze heeft niet te lijden onder de stress in huize Samsom. Dat hij uit zijn dagelijks gezinsleven putte om ons te overtuigen van zijn geschiktheid als kamerlid doet daar niets aan af. Je zou de politici te eten moeten geven die hun ‘politieke strijd’ hebben gevoed met hun ervaringen uit de dagelijkse praktijk. Dat betekent niet dat journalisten dan een vrijbrief hebben om dat privéleven breed uit te meten.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.