De overheid gaat de put pas dempen als het kalf al dik verdronken is. Dat is zonde van het geld dat daarmee gemoeid is. Een pro-actieve overheid had natuurlijk haar geld gestoken in het voorkomen van dat ongeluk. De econome Mariana Mazzucato is erg optimistisch over de rol die de overheid zou moeten spelen als voortrekker en regisseur van vernieuwingen die in samenwerking met publieke en private bedrijven de grote vaagstukken van vandaag de wereld uit helpen. Hoe dan? We kunnen alleen een begin maken met het vinden van antwoorden als we het kapitalisme fundamenteel herstructureren om het inclusief, duurzaam en gedreven door innovatie te maken die concrete problemen aanpakt. Dat betekent het veranderen van overheidsinstrumenten en -cultuur, het creëren van nieuwe kenmerken van corporate governance en ervoor zorgen dat bedrijven, de samenleving en de overheid samenwerken om een gemeenschappelijk doel te delen. Citaat uit synopsis ‘Mission Economy A moonshot guide to changing capitalism’. Mooi voorbeeld vindt Mazzucato bijvoorbeeld hoe vlot overheid en farmaceutische industrie aan de slag gingen om Covid-19 te tackelen. Daar ontbreekt wel één belangrijk element aan: de overheid, wij dus, zien maar bar weinig terug van het geld dat er in is gestoken. Dat moet anders, stelt Mazzucato. De overheid moet een groter deel van de winsten die met publieke investeringen gegeneerd worden, terug krijgen. Nu blijft teveel in de in de zakken van bedrijven en beleggers zitten. Kijk en luister naar Mariana Mazzucato in dit interview bij Google Talks (46 minuten, Engelstalig). https://www.youtube.com/watch?v=-uTNPSCaMmU Meer weten over Mariana Mazzucato ? Bezoek haar website en de website van het door haar opgerichte IIPP (Instituut voor Innovatie en Publieke Doeleinden). Dit artikel verscheen in de Sargasso serie Een ander kapitalisme.
Onder meer omdat banken hun krakkemikkige Griekse staatsobligaties aan publieke instituties hebben verpatst.
Kortom: dit was aflevering zus en zoveel in de serie ‘private winsten, publieke verliezen’.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Uiteraard geen nieuws, maar niettemin opnieuw mooi verwoord:
Socialism lives in Britain, but only for the rich: the rules of capitalism are for the rest of us. […] […] when the financial system went into meltdown in 2008, it was not expected to stand on its own two feet, or to pull itself up by its bootstraps. Instead, it was saved by the state, becoming Britain’s most lavished benefit claimant. More than £1tn of public money was poured into the banks following the financial collapse. […]
Glyn, a former gas fitter from Manchester, was sanctioned three weeks before Christmas 2013, and received no money. He had missed a signing-on day because he was completing a job search at Seetec, one of the government’s corporate welfare-to-work clients. Then there’s Sandra, a disabled Glaswegian who lives with her daughter. She was sent a form asking to declare whether she lived with someone; assuming it meant a partner, she said no, and was called in to a “compliance interview”. Because her daughter was not in full-time education, Sandra was stripped of her entitlement to her £50 per week severe-disability allowance. While the financial elite could depend on the state to swoop to their rescue, those who suffered because of their greed felt the chill winds of laissez-faire.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Zo betogen Rens Knegt en Rochus van der Weg op Follow the Money:
Liberalisering en verzelfstandiging zijn in Brussel en Den Haag veelal gemotiveerd vanuit het belang van de consument. Na bijna dertig jaar liberalisering kunnen we niet anders dan constateren dan het niet heeft gebracht wat we hoopten; betere en goedkopere dienstverlening en meer tevreden klanten. Integendeel, de overheid krijgt in toenemende mate weer een grotere rol in de financiële sector en in de energievoorziening. […] Publieke dienstverlening staat geen terugtrekkende overheid toe. Burgers houden politici terecht verantwoordelijk, ook al is er geliberaliseerd, verzelfstandigd en geprivatiseerd.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.