In de stroom kamerstukken zat een onderzoeksrapport met de fraaie titel "Wat niet weet, wat niet deert, Evaluatieonderzoek werking Wbp". De titel dekt de lading goed. In essentie geeft het rapport aan dat de wet onvoldoende normen kent en dat de bekendheid met de wet ook onvoldoende is, maar dat niemand zich daar echt zorgen om maakt. In essentie de problematiek rondom privacy in Nederland dus. Ik geef u drie quotes uit de samenvatting: "De algemene conclusie van dit evaluatieonderzoek is dat de doelstellingen van de Wbp, het waarborgen van evenwicht tussen het privacybelang en andere grondrechten en het versterken van de positie van personen van wie gegevens worden verwerkt, nog niet ten volle worden gerealiseerd." "Door de open normen die de wet kent, is normontwikkeling wenselijk in nadere regelingen per organisatie of per sector of branche." "Ook de bewustwording van het belang van privacy is niet bij alle verantwoordelijken en betrokkenen even groot."
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“ONTSNAPT AAN BOMAANSLAG”
“Amsterdam ontsnapt aan aanslag”
Dat waren de openingskoppen in respectievelijk de Telegraaf en de Volkskrant vanochtend.
Verkopen die kranten, moeten de hoofdredacteuren gedacht hebben. Het gaat immers niet zo best in de krantenwereld, dus alles is geoorloofd om meer exemplaren kwijt te raken. Ook het overboord zetten van journalistieke zorgvuldigheid kennelijk.
Wat zijn de feiten? Een anoniem telefoontje uit Brussel, het noemen van een familielid van een van de daders van Madrid en de associatie met de datum 11 maart 2004 (nu dus vijf jaar geleden). Geen explosieven, geen mensen op heterdaad betrapt en geen aanwijzingen van een daadwerkelijke aanslag.
Geen enkele reden dus om die kop te rechtvaardigen.
Verkopen die kranten zou ik dus zeggen, maar dan in zijn geheel aan een of ander louche Engels hedgefund.
En laat Plaskerk het niet in zijn hoofd halen hier subsidie voor beschikbaar te stellen.
Naast dat het jammer is dat dit soort journalistieke fouten gemaakt worden, is er nog iets ernstigers aan de hand. De kop is wat blijft hangen bij veel mensen. Dus, er vanuit gaande dat er verder geen informatie naar buiten komt die van dit geval werkelijk een potentiële aanslag kan maken, blijft er bij veel mensen het gevoel hangen dat er heel veel gevaar is vanuit terroristische hoek in Nederland. En dat het dus gerechtvaardigd is om nog meer wetten en maatregelen te nemen om dit te voorkomen. De volgende aanslagen op onze privacy kunnen dus weer wat makkelijker door de democratie gesluisd worden.
Als Osama er in geslaagd was nog één stevige aanslag in de VS te plegen ergens begin 2002, dan waren de Verenigde Staten echt hun vrijheid en grondwet kwijt geraakt.
Op deze en veel andere plekken is regelmatige afgegeven op het beleid van Bush in reactie op het terrorisme. Bush bashen kreeg het als label. In de reaguurders panelen waren er twee tegengeluiden te horen. Het eerste, begrijpelijke, is dat terrorisme nu eenmaal een andere aanpak vroeg. Het tweede tegengeluid was dat het toch allemaal niet zo slecht was als het werd voorgesteld.
Het eerste punt zal altijd wel discussies blijven opleveren. Het tweede punt is sinds vorige week ineens een stuk duidelijker geworden. Vanaf vlak na 11 september 2001 was de regering Bush heel hard bezig om allerlei grondrechten te omzeilen en van de president een dictator te maken in oorlogstijd. Militairen inzetten tegen de eigen burgers, massaal telefoons afluisteren, martelen en de pers het zwijgen opleggen waren toegestaan volgens de “juridische” memo’s van toen.
Dit blijkt nu president Obama besloten heeft om een aantal van die voorheen geheime memo’s vrij te geven.
Had Osama nog één keer een geintje uit kunnen halen, waren ze naadloos doorgeschakeld naar een totalitaire dictatuur onder het mom van “War on terror”. De machine was daarvoor al goed op gang gekomen.
Belangrijke vraag nu is, hoe kan het toch keer op keer gebeuren in de geschiedenis dat een machthebber de kans krijgt om met een leugen een land naar the dark side te leiden? Zijn er dan echt geen systemen te verzinnen waardoor dit onmogelijk wordt?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.