Alle data open data

Als een product gratis is, dan ben jij het product dat wordt verkocht. Tijd voor een andere kijk op klantdata vindt Sander Zwaard. Tegenwoordig denkt zo'n beetje ieder bedrijf rijk te worden aan het vermarkten van klantdata. Het is niet voldoende om producten te verkopen die consumenten nuttig, handig of leuk vinden. Het doel van veel bedrijven is ook om 'klantenprofielen' aan te leggen, zodat een ander bedrijf kan zien wat een klant allemaal nog meer zou willen kopen. Baggerdata Best leuk, maar in de meeste gevallen zijn dat soort profielen pure bagger. Als ik voor de verjaardag van een kennis babykleertjes koop, heb ik echt geen behoefte om tot in lengte van dagen platgespamd te worden met babyaanbiedingen. En nadat ik een boormachine heb gekocht, heeft het ook niet zoveel zin meer om me nog eindeloos te bestoken met advertenties van boormachines.

Door: Foto: r2hox (cc)

Zonder privacy is er geen vrijheid

OPINIE - Hoogleraar Bart Jacobs betoogt in Trouw dat zonder goede waarborgen voor onze privacy, ook onze vrijheid in het geding komt. Een paar quotes:

De essentie van privacy is dat informatie over ons doen en laten binnen de oorspronkelijke context blijft.

Inderdaad werden de machtsverhoudingen in de samenleving toen nog bepaald door de geldstromen. Tegenwoordig moeten we zeggen: Follow the data!

De gifschandalen van de jaren tachtig (zoals in Lekkerkerk) waren de aanleiding voor discussies over strengere milieuregels. Chemische bedrijven schreeuwden moord en brand: hun verdienmodel werd aangetast, banen en welvaart stonden op de tocht.

Tegenwoordig verdienen we echter aan groene technologie en profileren we ons ermee. Wat is er veranderd? Strengere regels, opgesteld vanuit welbegrepen algemeen belang, hebben geleid tot innovatieve milieuvriendelijke technieken en tot aangepaste businessmodellen. Gegevensbescherming is, naar analogie hiermee, essentieel voor een duurzame digitale omgeving.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: SimonQ錫濛譙 (cc)

Privacy kun je kopen (en het kost €100,-)

OPINIE - Gastredacteur René de Torbal signaleert een nieuwe trend in het verzekeringswezen.

In mijn mailbox kreeg ik een vreemde aanbieding van een zorgverzekeraar. Het was eigenlijk best een scherpe aanbieding. Met wat kleine lettertjes. Gelukkig heb ik een groot beeldscherm, dus ik kon lezen: “Door akkoord te gaan met deze aanbieding, gaat u er ook mee akkoord dat uw persoonsgegevens voor commerciële doelen aan derden verstrekt mogen worden”. Even verderop las ik dat, om voor deze “scherpe aanbieding” (nu opeens met aanhalingstekens, want mijn wenkbrauwen trokken omhoog) in aanmerking te komen, ik een app op mijn telefoon moest installeren die mijn stappen bijhield, hartslag en nog wat. En ik moest ook dagelijks bijhouden wat ik at, hoe laat ik naar bed ging, of ik rookte etc. Extra korting kreeg ik als ik een HBO opleiding of hoger had en niet in een risicowijk woon, en ga zo maar door. Mijn wenkbrauwen zaten inmiddels ergens op mijn achterhoofd.

Echter, en nu komt het mooie: voor slechts €100,- per jaar extra, zou ik de app niet hoeven te installeren, wilden ze verder niets van mij weten (behalve of ik rookte) en kon de zorgverzekeraar garanderen dat mijn persoonsgegevens met niemand anders gedeeld worden.

Foto: Backbone Campaign (cc)

Hoe spel je s.p.i.j.k.e.r.b.o.m.

OPINIE - De enige informatie die we wel mogen verbergen en waar we het recht toe hebben om te verbergen, is de informatie die met je privacy te maken heeft. De rest moet vrij zijn stelt René de Torbal in zijn gastbijdrage op Sargasso.

De vrije toegang tot informatie zoals kennis, technologie en cultuur moet gezien worden als een fundamenteel burgerrecht, en moet verankerd worden in onze rechtstaat.

Uit: programma tweede Kamerverkiezingen 2017 Piratenpartij. Denk er eens over.

Toen ik bij Ericsson ging werken in 2000 was ik blij dat ik onderdeel was van een prachtige nieuwe ontwikkeling: mobiele telefonie. In mijn ogen zou dit een enorme versnelling geven in informatie-uitwisseling en het verbinden van mensen en dat deed het ook. Ik vond de slogan van Nokia “connecting people” eigenlijk nog veel toepasselijker dan “Making yourself heard”, maar ok.

Cybercrime

Later heb ik weleens gedacht: hebben we een monster van Frankenstein gecreëerd?

Naast de zegeningen kwamen er langzamerhand ook de vloekjes van de smartphone, zoals smartphonestress, mobiele apps die allerlei gegevens over jou verzamelen etc. Een vergelijkbaar verhaal geldt voor de min of meer gelijktijdige opkomst van Internet. Internet en telefonie zijn nu definitief verweven, dus het valt nu allemaal onder de noemer digitale infrastructuur. En ik hoef jou niet te vertellen: die is soms zo lek als een mandje en wordt ook voor kwáde doeleinden gebruikt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Privacy-Koekje van eigen deeg

Adam McElhaney is een crowdfunding-actie begonnen om de republikeinse politici een koekje van eigen deeg te geven. De republikeinen stemden onlangs in met wetgeving die het mogelijk maakt dat de hoogste bieder de browser-geschiedenis van grote hoeveelheden burgers opkoopt.

Met de opbrengst van de actie wil McElhaney de browser-geschiedenis van alle republikeinse voorstemmers opkopen, om ze zo te laten voelen hoe leuk het is dat derden inzage krijgen in je internetzoektocht naar medische, pornografische, financiële, of wat-dan-ook gegevens.

Foto: Gerard Van der Leun (cc)

Kamermeerderheid stemt voor afschaffing privacy

ANALYSE - Als het aan de Tweede Kamer ligt, krijgen de inlichtingen- en veiligheidsdiensten bevoegdheid om het internetgedrag van miljoenen burgers ongericht en op grote schaal af te tappen met een sleepnet.

In de schaduw van de net begonnen campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen op 15 maart heeft een rechts-conservatieve Kamermeerderheid vorige week nog even snel ingestemd met een even extreem-autoritair als waanzinnige aanslag op onze privacy. De aftapbevoegdheid van de geheime dienst kent nauwelijks enige beperkingen. In het wetsvoorstel zijn wel de algemene beginselen proportionaliteit, subsidiariteit en noodzakelijkheid opgenomen maar deze beginselen hebben weinig betekenis als deze niet leiden tot substantiële wettelijke beperkingen van de aftapbevoegdheden om de privacy van burgers te waarborgen. Hierdoor hebben de geheime diensten een te grote autonomie om te bepalen wat proportioneel en noodzakelijk is. Ondanks deze bijna onbeperkte bevoegdheid om internetgegevens van burgers op grote schaal af te tappen, framet Plasterk dit als doelgericht en proportioneel door deze interceptie onderzoeksopdrachtgericht te noemen. Als de onderzoeksopdracht breed genoeg is, wat het geval is bij fenomeenonderzoeken van de AIVD, dan wordt grootschalige interceptie noodzakelijk en proportioneel geacht. Dit biedt dus geen enkele waarborg voor de privacy van de burger.

Geen noodzaak

Foto: KamiPhuc (cc)

Strijd om persoonlijke data barst los

ACHTERGROND - De financiële sector moet data gaan delen en vrijwel gelijktijdig wordt de zeggenschap van burgers en consumenten over hun eigen data versterkt. Met de komst van twee complexe sets aan nieuwe Europese wetgeving – PSD-2 en GDPR – wordt de digitale samenleving er niet eenvoudiger op.

Economie en samenleving zijn de afgelopen 20 jaar ingrijpend ‘gedigitaliseerd’: we communiceren, werken, kopen en betalen steeds meer online. De Europese Unie is daarom in 2012 aan de slag gegaan met de modernisering van de privacywetgeving. Met ingang van voorjaar 2018 wordt de nieuwe General Data Protection Regulation (GDPR) van kracht. Omdat data zich niet aan landsgrenzen houden, heeft de EU de ‘richtlijn’ uit 1995 ingewisseld voor veel strengere regelgeving. Die nieuwe regels zijn van toepassing op alle organisaties die data beheren of verwerken, waarbij die data gerelateerd zijn aan het leveren van diensten of producten in de EU. Het gaat daarbij ook om monitoring van gedrag (zoals het volgen van websitebezoekers).

Compliancy

Om compliant te zijn aan de nieuwe regels moeten organisaties hun beleid documenteren, assessments gaan uitvoeren op het vlak van databescherming en risico’s, en moet dataprotectie ingebed zijn in alle activiteiten. Concreet betekent dit bijvoorbeeld dat organisaties verplicht worden een Data Protection Officer aan te stellen of in te huren. Een ander concreet gevolg is dat de rechten van consumenten worden versterkt. Zo moeten consumenten – door de EU betiteld als een ‘data subject’ – gemakkelijk toestemming kunnen geven en intrekken voor het gebruik van hun data. Ook krijgen ze het recht op te vragen over welke persoonlijke data bedrijven beschikken. Ze kunnen deze data zelfs opeisen en onderbrengen bij een andere databeheerder. Hier hoort ook het ‘recht om vergeten te worden’ bij. Lidstaten mogen (voorlopig) zelf bepalen welke leeftijdsgrens (16 of 13 jaar) ze hanteren voor het zelfstandig nemen van data-beslissingen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden uit de uitvoerige set aan regels waaruit GDPR bestaat.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

VN-expert: Overheden manipuleren angst voor terrorisme om massasurveillance door te drukken

Aldus VN-expert Joseph Cannataci:

Volgens de VN-rapporteur is er geen of nauwelijks bewijs om de noodzaak of proportionaliteit van nieuwe surveillancewetgeving in Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten aan te tonen.

Cannataci hekelt ook het manipuleren van de angst voor terrorisme door beleidsmakers. Hij roept beleidsmakers dan ook op om te stoppen met het spelen van de angstkaart en de veiligheid door proportionele en effectieve maatregelen te verbeteren, en geen disproportionele wetten in te voeren die de privacy schenden.

Mark Zuckerberg wijzigt zin over monitoren privé-berichten

Facebook wil met kunstmatige intelligentie privé-berichten analyseren om terrorisme te kunnen detecteren. Klinkt lovenswaardig, maar:

Mark Zuckerberg’s vision for AI was initially somewhat creepier than what he shared in his epic 6,000-word manifesto about the future of Facebook.

Het gaat daarbij om het volgende stuk:

The “long-term promise of AI,” he wrote,  is that it can be used used to “identify risks that nobody would have flagged at all, including terrorists planning attacks using private channels.”

OM kan niet aantonen dat bevoegdheden politie niet volstaan

Je zou zeggen: nieuwe bevoegdheden voor de politie zijn alleen bespreekbaar als de oude niet meer volstaan. Daaruit volgt ook dat het kabinet zo’n voorstel niet kan doen als zij niet ook helder kan uitleggen waarom de bestaande middelen niet meer volstaan.

Het antwoord van het Openbaar Ministerie is ontluisterend. Het Openbaar Ministerie heeft eigenlijk geen enkel document. Niets, anders dan een heel algemeen beleidsstuk.

En dat antwoord is al helemaal ontluisterend als je bedenkt dat het Openbaar Ministerie meer dan veertig weken (!) nodig had om te zeggen dat ze eigenlijk helemaal niets vastgelegd heeft.

Vorige Volgende