Het plan voor meer vaart achter een internetfilter op sites met kinderporno lekte deze week uit, maar wordt morgenochtend als het goed is pas officieel gepresenteerd. Hier (en bij de buren) nog even op een rijtje waarom dit plan niet deugt. - Het is niet effectief. De sites blijven online en de mensen die behoefte hebben aan kinderporno zullen andere wegen vinden om in hun behoefte te voorzien. - De lijst is geheim en niet aan open democratische controle onderhevig. Net als in Nieuw-Zeeland en Australië kunnen er dus allerlei sites onterecht op de lijst komen en is er geen enkele mogelijkheid om als eenvoudige burger te weten wat je niet mag zien. Censuur in de zuiverste vorm. - Europa bepaalt wat "fout" is voor iedereen. Dat betekent dat de grootste gemene deler gaat gelden. Daar waar de Nederlanders sommige kunstfoto's waar toevallig blote kinderen op staan nog acceptabel vinden, zal een ander land eisen dat die verboden worden. - Het is een hellend vlak. Als het instrument er eenmaal is, zal gebruik snel toenemen. Waarom geen sites met "misdadige" inhoud, van vermeende terroristen of "foute" regimes blokkeren? Kortom, het is eigenlijk gewoon een perfect excuus voor internetcensuur. Iets waarover we graag met ons vingertje wijzen naar andere landen (China, Iran, etc..)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Na een week lang debat over de mobiele wapenscanner, geeft de politie van district Rotterdam-Rijnmond hier haar evaluatie. Lees de het voorgaande na via de overzichtspagina.
We zijn de redactie van Sargasso erkentelijk om het aan te durven hun site beschikbaar te stellen om uit te proberen of aan de hand van een aantal stellingen een uitwisseling van zienswijzen, argumenten en meningen mogelijk is tussen de bezoekers op deze site en een aantal vertegenwoordigers van de politie.
Alle begin is moeilijk. Vandaar dat er misschien niet is uitgekomen wat tevoren werd aangenomen, namelijk een virtueel debat. Wij/de betrokken politiemedewerkers waren nogal overdonderd door de emotionele en soms grimmige toon waarop werd gereageerd alsmede het geëtaleerde wantrouwen jegens de politie. Kennelijk brengt dit onderwerp deze intensiteit met zich mee. Het is voor ons wel zeker van belang de aangedragen punten (los van de emotionaliteit en laatdunkendheid) mee te laten wegen in de uiteindelijke afwegingen en adviezen naar de politieke en bestuurlijke gezagsdragers om een dergelijk apparaat in te gaan zetten.
De punten die wij belangrijk achten in deze afweging zijn:
Daar waar in Nederland burgemeesters vergeefs pedofielen uit hun gemeente proberen te weren, heeft de staat New York aanmerkelijk minder scrupules. Wie op de hoogte wil blijven of er een pedofiel, of andere sex offender in de buurt komt wonen, kan binnenkort een mailtje, fax, telefoontje of sms’je daarover krijgen. New York speelt daarmee met vuur.
De staat houdt een register bij met daarin 30.000 veroordeelden. Die informatie is openbaar en is al terug te vinden op veel sites. Met een simpele klik op de kaart, kun je zien welke verkrachter, kinderlokker of potloodventer bij jou in de buurt woont. Zo zie ik bijvoorbeeld dat James Dingel, veroordeelt voor verkrachting, zich bij mij om de hoek begeeft. Maar liefst negen offenders wonen binnen een straal van driehonderd meter. Of woonden, want ik heb de indruk dat de informatie niet erg actueel is.
Een aantal senatoren vindt dit soort online services niet genoeg. Met bestrijding van pedofielen kun je scoren. Dus nu kunnen burgers zich opgeven voor de alerteringsdienst. Ze horen dan of er een pedofiel of sex offender in hun gemeente, buurt of straat is komen wonen. Altijd handig.
Nu hoor ik u al zeggen: please think of the children… Dat is waar. In een onderbuikreactie zeg ik ook, castreren of verstoten die handel.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.