Do Your Bit

Bits of Freedom heeft het afgelopen jaar de nodige prestaties geleverd op het vlak van digitale privacy en vrijheid op en van internet. En het zou mooi zijn als ze die succesreeks door konden zetten. Maar dat gaat natuurlijk niet vanzelf. Daar heb je centjes voor nodig. Daarom is er weer een nationale donatiedag onder de titel Do Your Bit. En daar helpen wij graag aan mee. Niet alleen door er aandacht aan te besteden, maar ook door ditmaal geen losse donatie toe te zeggen, maar een vast maandelijks bedrag. We starten met 15 euro. En mocht het ons nou financieel goed voor de wind gaan, verhogen we dat gaandeweg. Do Your Bit!

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 26-10-2022

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wachten op de grote klap

<Webwereld column>

Het stof van Diginotar is netjes opgeveegd bij de bonte verzameling van ICT-fails in de publieke sector, de glazen zijn leeg en de plassen gedaan. Tot nu toe wijst niets erop dat er echt iets gaat veranderen aan de wijze waarop de Nederlandse overheid ICT projecten laat uitvoeren. Tijdens het overleg (mp3) in de Tweede Kamer was het duidelijk dat zowel de OPTA als PwC vinden dat hen niets te verwijten valt, ondanks het feit dat ze als toezichthouders jarenlang het stempel “OK” hebben gezet op Diginotar. De uitspraak van PwC dat de audits uiteraard goed zijn gedaan omdat “deze worden uitgevoerd door professionals met een eigen verantwoordelijkheid” zal hartverwarmend zijn voor Iraanse burgers die hiervan nu de consequenties ondervinden (denk aan iets met knieschijven en elektrisch gereedschap).

Door de chaos bij Diginotar kan nooit meer met zekerheid worden vastgesteld op welke momenten er bij het bedrijf is ingebroken en wat de gevolgen daarvan waren. Iemand die een compleet netwerk overneemt kan namelijk kinderlijk eenvoudig alle logs manipuleren. Het enige wat we dus echt met zekerheid kunnen zeggen is dat er tot nu toe geen reden is om aan te nemen dat de IT-security in het verleden veel beter was dan de recentelijk door FoxIT aangetroffen puinhoop.  Want de audits van PwC zijn overduidelijk niet in staat een dergelijke puinhoop te detecteren en de OPTA kijkt er kennelijk niet eens naar. Mogelijk was Diginotar dus al jaren van onder tot boven gehackt en is dat gewoon nooit iemand opgevallen. Een echte slimme cybercrimineel of spion doet zijn werk zo dat niemand ooit iets door heeft. In allerlei detaildiscussies over de exacte tijdslijn en omvang wordt volledig voorbij gegaan aan dit feit. Socrates glimlacht vanuit zijn graf bij de vaststelling dat we alleen zeker weten dat we niets zeker weten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schandpaal of opsporing?

Door een foto van een verdachte in de stad op te hangen, nagel je ze natuurlijk niet aan de schandpaal. Je nodigt ze uit voor een goed gesprek om te achterhalen wat hun aandeel in een strafbaar feit was. Hier is geen sprake van een schandpaal, meneer Jensma, maar van strafrechtelijke zorgvuldigheid.

Politie met getrokken wapen – dat zijn in Nederland zeer nieuwswaardige beelden. Dat zegt wat over onze samenleving en cultuur. Blijkbaar zijn we het niet gewend als agenten hun wapen op anderen moeten richten. De rechtstaat is er door geschokt, we willen dat de daders ‘hangen’. Maar wie was er precies bij? Wie was op het moment supreme zo dreigend dat agenten naar hun pistool moesten grijpen? Een oproep om zich te melden bood weinig soelaas. Agressieve hooligans hielden zich verborgen. Dus dreigde Aboutaleb foto’s van verdachten in op grote beeldschermen in de stad te plaatsen. Een stap te ver, schrijft Folkert Jensma in het NRC (26 september):

Aboutaleb beoogt een schandpaaleffect dat preventief werkt. De hoofdofficier zou ermee instemmen. Daarmee gaat het openbaar bestuur een grens over.

Naadloos breit Jensma zijn argument uit (met excuses voor de lange quote):

Een schandpaal is een straf, en wel uit de Middeleeuwen. Een burgemeester is bovendien geen rechter. En een afgeslagen bestorming is ook geen terreurdaad waarbij doden vielen. Beeldschermen op straat is een uiterste middel, dat alleen denkbaar is als al het andere is mislukt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overheid nagelt privacyschenders aan de schandpaal

[speld]

Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) pakt internetgebruikers die filmpjes van criminelen online plaatsen keihard aan. Op de website www.privacyschenders.nl worden zij voortaan met naam en toenaam te kijk gezet.

Volgens het CBP is dit de enige manier om de stroom privacyschendende filmpjes op het internet een halt toe te roepen. Voorzitter Jacob Kohnstamm spreekt van een onontkoombaar paardenmiddel. “Ik wil niet discrimineren, maar het zijn altijd dezelfde figuren die inbreuk doen op de privésfeer van anderen. Laat ik me voorzichtig uitdrukken: ze hebben geen kleurtje en je vindt ze niet in de Schilderswijk of Bos en Lommer. Het zijn berekenende types met geld genoeg, ze laten zich daarom niet weerhouden door boetes.”

Kohnstamm verwerpt het argument dat de meeste mensen op www.privacyschenders.nl nog niet zijn berecht en dus onschuldig zouden kunnen zijn. De directeur van het CPB zegt hierover: “Zo’n rechtszaak kost jaren, terwijl iedereen kan zien dat de privacy van onbekenden wordt aangetast.” Als voorbeeld noemt Kohnstamm internetondernemer Willem Velthoven, die filmpjes online plaatste van inbrekers. “Hij deed dat op de website van zijn bedrijf. Dan kan je moeilijk zeggen dat je er niet van wist, of wel?”

Velthoven is furieus over de publicatie: “Ik sta er nota bene met een foto op! Ik dacht dat je onschuldig was tot je schuld bewezen is?” Zijn bedrijf Mediamatic lijdt fors omzetverlies door de publicatie, verwacht hij. Velthoven: “Wij werken voor diverse culturele instellingen. Allemaal links georiënteerde mensen die privacy hoog in hun vaandel hebben. Denk je dat een instelling als Bits of Freedom ons nu nog vraagt voor een nieuwe website?”

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

Teeven selectief over effect cameratoezicht

ANALYSE – Staatssecretaris Teeven gebruikt selectief conclusies uit de evaluatie naar cameratoezicht in gemeenten om vervolgens het toenemende gebruik aan te moedigen. En dat terwijl de evaluatie aangeeft dat er geen eenduidig positief effect is.

Cherry picking heet het in fraai Engels. Wat Teeven doet is alleen die zaken zeggen die passen bij wat hij het liefst wil. Geheel in lijn met wat gisteren bekend werd over Amsterdam wil Teeven gewoon het liefst op iedere straathoek een camera. Je weet immers nooit waar de boef precies is.
En hoe formuleer je dat dan? Nou, zo:
Onderzoek
De afgelopen 5 jaar is er onderzoek gedaan naar het cameratoezicht in de openbare ruimte. De Kamer wordt jaarlijks geïnformeerd over de onderzoeksresultaten. Uit de evaluatie blijkt dat het gebruik van cameratoezicht toeneemt. Ongeveer 28% van de gemeenten maakt gebruik van cameratoezicht. Daarnaast heeft 30% van de gemeenten uitbreidingsplannen. De verwachting is daarom dat het cameragebruik de komende jaren blijft toenemen. Een ruime meerderheid van de gemeenten geeft aan dat cameratoezicht een goede aanvulling is op andere veiligheidsmaatregelen. Door cameratoezicht kunnen zij effectiever en efficiënter werken.

Subtiel taalgebruik en geheel correct. Alleen staat er nergens dat je dan misschien wel “efficiënter” kunt werken maar dat niet bewezen is dat er daardoor minder misdaad voorkomt of dat je meer boeven vangt. En daar is het toch om te doen, niet?
En de redenering dat als er kennelijk steeds meer cameratoezicht komt in gemeenten er vast wel een goede reden voor zal zijn en dat het dus goed is dat nog meer gemeenten dit gaan doen, is natuurlijk lachwekkend.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Gevangen in het Amsterdamse surveillancenet

Milieucamera’s worden in Amsterdam ingezet om verdachten van andere misdrijven op te sporen. En dit is nog maar het begin. Binnenkort kun je niet meer ongezien door Amsterdam rijden (zie kaart van alle ANPR-camera’s in Amsterdam onderaan). En er ligt mogelijk een heel groot probleem: ben je goed of niet in de ogen van de politie?

Het korps Amsterdam-Amstelland handhaaft sinds 2008 met ongeveer 53 camera’s de milieuwetgeving op verschillende toegangswegen van de stad. Met behulp van kentekenherkenning (ANPR, Automated Number Plate Recognition) controleert de politie of en bepaalde klasse voertuigen de binnenstad binnenrijdt. Als dat toch gebeurt, volgt er automatisch een bekeuring.

Burgemeester Van der Laan heeft vandaag toestemming gegeven om deze milieucamera’s nu ook voor handhaving en opsporing van andere misdrijven en overtredingen in te zetten. Daardoor ontstaat een digitale slotgracht – geen auto gaat meer ongezien de binnenstad in of uit. Maar de plannen gaan verder: geen auto kan zich überhaupt meer ongezien door Amsterdam bewegen zonder bij ieder ritje een paar keer geregistreerd te worden.

De plannen van de Amsterdamse politie zijn namelijk nog maar het begin, afgaande op dit rapport dat onderzoeker Rejo Zenger met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) boven tafel heeft gekregen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende