Geschiedenis schrijven

Als je naar een duidelijke indicatie zoekt waarom het rekeningrijden nog wel eens een jaar of tien op zich zal laten wachten, hoef je eigenlijk alleen deze bijlage van de Tweede Kamer te lezen. Het is een goedbedoeld advies over hoe de planning van het project rekeningrijden, officieel “Anders Betalen voor Mobiliteit” geheten, beter uitgevoerd kan worden. Dit naar aanleiding van vragen uit de kamer.
Het advies zegt eigenlijk niet veel meer dan “doe gewoon professioneel plannen”. An sich vallen er geen gaten in te schieten. Behalve dan misschien dat de methodiek van een een redelijk voorspelbare omgeving uit gaat met duidelijk omschreven partijen. Daar is natuurlijk geen sprake van. De invulling van dit project zal nog minstens drie keer wisselen afhankelijk van de politieke willekeur. En het aantal partijen dat iets in de melk te brokkelen heeft zal in die tijd alleen maar groeien. Besluitvorming zal dus op het kritieke pad liggen, niet de het project zelf.
En het is erg leuk als ze adviseren om met “critical chain management” aan de slag te gaan. Maar die aanpak werkt in mijn ogen alleen maar in een productieomgeving of in software-ontwikkel trajecten. Niet in een groot en complex politiek project. Aangezien daar iedereen afgerekend kan worden behalve de politiek verantwoordelijken, krijg je een onmogelijke discussie over “noodzakelijke buffers” (indekken) versus “politiek gewenste einddata” (opportunisme).
Afijn, het feit alleen al dat je een extern advies nodig hebt om iets basaals uit te leggen als “goed plannen” geeft al aan dat je eigenlijk niet goed weet waar je mee bezig bent.