[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Marleen Zachte, die onvolledige informatie op de site VolgDeVerkiezingen.nl in kaart bracht. Dit deed ze al eerder voor Amsterdam alleen.[/i] Onlangs vroeg ik iemand die voor fispr.nl over een nieuwe gemeente schreef, of de partijen die hij noemde de enigen waren die in die plaats meededen. "Volgens de site volgdeverkiezingen wel, daar vertrouw ik op", was zijn antwoord. Voor die gemeente bleek dat terecht, maar ik wist dat bijvoorbeeld bij Amsterdam slechts acht van de negentien partijen vermeld werden. Blindelings vertrouwen leek niet op zijn plaats. Of was Amsterdam een uitzondering? Bij het maken van de Amsterdam Centraal Verkiezingswijzer bleek ook de informatie over de Amsterdamse stadsdelen op volgdeverkiezingen.nl (VdV) incompleet te zijn. Zo stonden er bij Amsterdam Centrum twaalf partijen, terwijl er slechts zes meedoen aan de verkiezingen. Leuk detail: een van die zes overbodige partijen was Opheffen Nu, dat in 2006 aan de verkiezingen meedeed met als doel het stadsdeel op te heffen. In plaats daarvan lijkt de partij zichzelf op te heffen; aan de verkiezingen in 2010 doet ON niet mee.
“De nieuwe regels voor openbaarheid van financiën moeten van kracht zijn vóór de komende verkiezingen.”
Femke Halsema maakt zich sterk voor het snel invoeren van een nieuwe regeling die het politieke partijen én bewegingen verplicht stelt om giften boven de 1000 euro te melden, en giften boven de 25.000 euro te weigeren.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het zat er al een tijdje aan te komen, maar nu is het dan toch echt gebeurd: er zijn geen coalities meer mogelijk met minder dan vier partijen. Uit de gegevens van de laatste poll (politieke barometer) en onze CoalitieChecker blijkt dat het verlies van vier zetels voor Verdonk’s beweging ervoor zorgt dat de bij de vorige peiling nog mogelijke coalitie CDA-Verdonk-PvdA een onmogelijkheid is geworden, ondanks een kleine winst van het CDA.
Opvallend in de peiling is dat de SP, ondanks het vertrek van Marijnissen, stabiel blijft. Maar wat niet is kan nog komen, omdat maar liefst een kwart van de kiezers aangeeft dat de SP voor hen nu minder aantrekkelijk wordt.
Maar voor nu: wat is uw favoriete vierpartijencoalitie?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.