[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Marleen Zachte, die onvolledige informatie op de site VolgDeVerkiezingen.nl in kaart bracht. Dit deed ze al eerder voor Amsterdam alleen.[/i] Onlangs vroeg ik iemand die voor fispr.nl over een nieuwe gemeente schreef, of de partijen die hij noemde de enigen waren die in die plaats meededen. "Volgens de site volgdeverkiezingen wel, daar vertrouw ik op", was zijn antwoord. Voor die gemeente bleek dat terecht, maar ik wist dat bijvoorbeeld bij Amsterdam slechts acht van de negentien partijen vermeld werden. Blindelings vertrouwen leek niet op zijn plaats. Of was Amsterdam een uitzondering? Bij het maken van de Amsterdam Centraal Verkiezingswijzer bleek ook de informatie over de Amsterdamse stadsdelen op volgdeverkiezingen.nl (VdV) incompleet te zijn. Zo stonden er bij Amsterdam Centrum twaalf partijen, terwijl er slechts zes meedoen aan de verkiezingen. Leuk detail: een van die zes overbodige partijen was Opheffen Nu, dat in 2006 aan de verkiezingen meedeed met als doel het stadsdeel op te heffen. In plaats daarvan lijkt de partij zichzelf op te heffen; aan de verkiezingen in 2010 doet ON niet mee.
“De nieuwe regels voor openbaarheid van financiën moeten van kracht zijn vóór de komende verkiezingen.”
Femke Halsema maakt zich sterk voor het snel invoeren van een nieuwe regeling die het politieke partijen én bewegingen verplicht stelt om giften boven de 1000 euro te melden, en giften boven de 25.000 euro te weigeren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het zat er al een tijdje aan te komen, maar nu is het dan toch echt gebeurd: er zijn geen coalities meer mogelijk met minder dan vier partijen. Uit de gegevens van de laatste poll (politieke barometer) en onze CoalitieChecker blijkt dat het verlies van vier zetels voor Verdonk’s beweging ervoor zorgt dat de bij de vorige peiling nog mogelijke coalitie CDA-Verdonk-PvdA een onmogelijkheid is geworden, ondanks een kleine winst van het CDA.
Opvallend in de peiling is dat de SP, ondanks het vertrek van Marijnissen, stabiel blijft. Maar wat niet is kan nog komen, omdat maar liefst een kwart van de kiezers aangeeft dat de SP voor hen nu minder aantrekkelijk wordt.
Maar voor nu: wat is uw favoriete vierpartijencoalitie?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.