Politici op Twitter

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertelt een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat moet de overheid met internet. Twitter, wat moet je er mee? Vertellen wat je gegeten hebt? Je beklag doen over de vertragingen in het openbaar vervoer? Iedereen een #goedemorgen wensen, voordat je richting #event, #school of #werk gaat? Elke twitteraar heeft zo zijn eigen motieven om steeds 140 tekens de wereld in te sturen, en van het overgrote deel merken wij als gewone mensen weinig. Totdat politici de mogelijkheden van het medium inzagen. Want Twitter blijkt een effectief instrument te zijn om mensen op de hoogte te houden van de activiteiten van een politicus en zijn/haar partij. Het biedt politici de gelegenheid om rechtstreeks in contact te komen met burgers en omgekeerd. Twitter geeft politici een gezicht buiten de reguliere media om, en een stem die ze in het politieke debat in de Kamers niet altijd kunnen laten horen. Representatie non-stop. Klinkt allemaal aardig, toch?

Door: Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022
Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

De (on)mogelijkheden van ‘user generated’ beleid

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat de overheid met internet moet.

Overheden experimenteren met online medezeggenschap op beleid, maar de ervaringen zijn wisselend. Het wereldwijd meest bekende voorbeeld van cocreatie via het internet is de herziening van de IJslandse grondwet. Een commissie van 25 burgers heeft een nieuw ontwerp gemaakt en daarbij IJslandse burgers de gelegenheid gegeven via onder meer Facebook en Twitter voorstellen aan te dragen. Dit heeft geleid tot belangrijke voorgestelde wijzigingen, onder meer over het private eigendom op visgronden. De nieuwe grondwet moet echter nog door het Parlement worden aanvaard. Het referendum vindt daarover deze maand plaats, tegelijk met de presidentsverkiezingen.

De interactieve overheid, de term alleen al wekt de suggestie van daadkracht en bedrijvigheid. In het buitenland zijn er voorbeelden te over en ook in Nederland timmeren we hard aan de weg op dit vlak. Cocreatie van burger en overheid blijkt echter knap lastig in elkaar te steken. Hoe komt het dat de ervaringen zo wisselen? Wat zijn de lessons learned?

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

Online journalistiek hanteert eigen codes

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat de overheid met internet moet.

De meeste traditionele massamedia werken binnen de ethische gedragscodes van het journalistieke bedrijf. Voorbeelden zijn het kenbaar maken van bronnen en het toepassen van hoor en wederhoor. Verstandige regels die hun nut in de afgelopen decennia hebben bewezen en die de bedrijfstak zichzelf heeft opgelegd. Ze stammen uit een tijd dat mediabedrijven een select clubje bedrijven vormden dat het gehele medialandschap beheerste. Met de regels konden de bedrijven laten zien dat ze ook het algemeen belang in het oog hielden. Verstandig beleid voor een zeer winstgevend oligopolie. Vrijwel alle spelers die er toe deden, accepteerden de regels en de Raad voor Journalistiek (RvJ) die op de toepassing toezag.

De afgelopen jaren is daar echter de klad in gekomen. Enkele kranten en tijdschriften hebben zich van de Raad afgewend. Zoals Elsevier, die door de RvJ op de vingers werd getikt toen een columnist Hero Brinkman in verband bracht met een Twitter knokploegje. De Raad voor Journalistiek vond dat hier wederhoor had moeten worden toegepast. Volgens Elsevier was de Raad alle contact met de realiteit kwijt.

Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

Echo, cho, oo, o….

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat moet de overheid met internet.

Echokamers, je kunt ze op marktplaats voor niet al te veel geld aanschaffen, met ingebouwde microfoon en versterker. “Leuk voor karaoke of als speeltje.” Je kunt er ook liggend naar binnen gereden worden, in afwachting van een onderzoek. De eerste associaties met deze echokamers zijn vooral “leuk” en “spannend.” Op internet lijken echokamers vooral voor iets negatiefs te staan. Het zijn gesloten ruimtes waarbinnen mensen zonder dat ze het zelf door hebben steeds in aanraking komen met dezelfde informatie en dezelfde meningen.

Clay Shirky en Cass Sunstein hebben de term ‘Echokamer’ gemunt. Volgens Sunstein zorgt het internet voor een versterking van de zogeheten confirmation bias. Door de sturende werking van algoritmen krijgen we immers vooral informatie op ons scherm die overeenkomt met eerder zoekopdrachten of met nieuwe content afkomstig van mensen die we kennen. Het gevolg hiervan is een cumulatie van ogenschijnlijke pluriforme maar in werkelijkheid eenzijdige informatie en opvattingen. Informatie waarbij derden bovendien commerciële baat hebben.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Logo Overheid & Internet copyright ok. Gecheckt 13-02-2022

Wob is ouderwets

Wat moet de overheid met internet? Waarom zou zij zich er überhaupt mee moeten bemoeien? De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) heeft zich er de afgelopen tijd mee bezig gehouden. Op Sargasso vertellen een aantal experts de komende weken over de kansen en bedreigingen en over de vraag wat de overheid met internet moet.

In de eerste aflevering van de Britse comedy Yes Minister vertelt de jonge ambtenaar Woolley aan kabinetschef Sir Arnold dat hij graag gehoor geeft aan de wens van de minister om een open overheid te realiseren. Sir Arnold, door de wol geverfd, reageert hierop met de woorden: ‘Are you serious? …. My dear boy, it is a contradiction in terms: you can be open or you can have government.’ Voormalig minister Donner opperde hetzelfde idee, toen hij de Wet openbaar bestuur wilde inperken. Volgens hem zijn wetten als worstjes: je kunt maar beter niet weten hoe ze gemaakt worden. Het openbaar bestuur is niet de enige die de deuren van de worstenmakerij gesloten houdt, ook in depolitiek is weinig te merken van ‘open data’. De Tweede Kamer is niet te Wobben en het stemgedrag van onze volksvertegenwoordigers is niet direct inzichtelijk. Een conclusie zou kunnen luiden dat het maar beter is dat burgers niet altijd weten wat er zich achter de schermen afspeelt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.