De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Onthullende journalistiek in De Vloek van Osama
In het veldhospitaal waar de gewonden worden opgelapt die Saleh’s troepen nu en dan maken onder de duizenden demonstranten in de Jemenitische hoofdstad, spreekt Rudi Vranckx met twee moslima’s, die de nieuwe vrijheden bejubelen die vrouwen zich sinds de revolutie permitteren. Zou er vroeger een grote scène gemaakt worden thuis, als een vrouw later dan acht uur ’s avonds thuiskwam, nu kunnen ze de hele nacht wegblijven omwille van de goede zaak.
“Je ziet dat vrouwen in Jemen zich anders gedragen sinds de revolutie.”
“We krijgen nu eindelijk het respect dat we verdienen.”
“Zou jij je anders kleden?”, vraagt Vranckx aan de zelfverklaarde verpleegster, geheel gehuld in zwarte niqaab.
“Ja, het is maar traditie. Ik kan mijn niqaab afdoen. [Werpt gezichtssluier af.] Thuis draag ik hem niet. Maar ik vind het gewoon fijn. Zie je? [Doet gezichtssluier weer voor.] Het is een persoonlijke keuze. [Doet gezichtsluier weer af.] Maar toen ik in Mekka was, had ik hem niet eens aan.”
De Vloek van Osama heet de vijfdelige Vlaamse documentaireserie die journalist Rudi Vranckx maakte voor Canvas. Vranckx reisde de hele wereld af en praatte zo’n beetje met iedereen: van de veiligheidsmedewerker die George W. Bush het bericht gaf dat een tweede vliegtuig het World Trade Centre had geraakt tot een Egyptische protest-organisator die in het voormalig Joegoslavië had geleerd hoe je effectief actie kunt voeren tegen een dicatuur, en alles daar tussenin.
Quote van de Dag: Cover your ass
[qvdd]All right. You’ve covered your ass, now.
Dit was de reactie van President George W. Bush toen hem op 6 augustus, dus ruim een maand voor de aanslag van 11 september, een memo werd getoond met de titel “Bin Ladin Determined to Strike in US.”
De kranten staan vol met met verhalen over deze aanslag en terecht. Maar hoe tragisch de gebeurtenis ook is, het kan niet verklaren waarom de “vrije wereld” plotseling al haar vrijheden opschortte, een oorlog begon in een land dat niets met de aanslag te maken had, mensen zonder proces arresteerde en afvoerde naar een Goelag Archipel en overging tot marteling. De terreuraanslag was een goede aanleiding om die oorlog te beginnen en de vrijheden op te schorten.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Getting Bin Laden, het verhaal van die nacht
Wist Rob de Wijk echt in februari dit jaar al dat Bin Laden nog leefde?
Stoerdoenerij? Waar gebeurd? Interpretatie met de kennis van achteraf? Hoe dan ook: Rob de Wijks column van 6 mei 2011 in Trouw is in aan vele kritische ogen ontsnapt. In die column een curieuze opmerking die wat navorsing vraagt. En dat is nog niet gebeurd. Zonder al te exegetische close reading roept de één passage toch vraagtekens en op zijn minst gefronste wenkbrauwen op.
De Wijk verhaalt op 6 mei in zijn column over zijn bezoek aan Amerikaanse Special Forces in februari van dit jaar. Hij bezocht militaire briefings en deed daar verslag van voor EénVandaag. Tot zijn grote verbazing hoorde tijdens een van die briefings zeer interessante informatie over Bin Ladens koerier – Amerikaanse militairen bespraken de man die hen uiteindelijk naar FBI‘s moest wanted zou leiden. Dus, concludeert De Wijk in zijn column van 6 mei jongstleden
Bin Laden leefde (…) nog. Het was duidelijk waar hij woonde. Hij werd in de gaten gehouden. Maar waarom werd geen actie ondernomen? Zouden ze hem in leven willen houden om zijn contacten en netwerk in kaart te brengen? Waren de voorbereidingen voor zijn arrestatie al gestart? Welke rol speelden de Pakistaanse autoriteiten?
Logisch dat De Wijk deze kaarten in februari 2011 even tegen de borst hield.Het is me ook wel wat heftig voor een Haagse onderzoeker om en passant te horen dat ‘s werelds grootste boef nog in leven is. Maar hoe reëel is het dat De Wijk tot gesprekken wordt toegelaten waar dit soort staatsgeheimen over tafel gaan? Waarom vertrouwden de Amerikanen De Wijk wel en het hele Pakistaanse overheidsapparaat niet? Ik gun iedereen zijn scoop en deze is van wonderbaarlijke schoonheid en belang – zo wonderbaarlijk dat ik er toch aan twijfel of het wel klopt.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Al-Jazeera documentaire: I Knew Bin Laden
Foto des Tages | Groeten uit Abbottabad!
Welkom in het lommerrijke Abbottabad, waar auto’s nooit harder dan 40 rijden en de inwoners ontspannen een ommetje op de fiets maken. GPD-correspondent Harald Doornbos is nu in de stad waar de meest gezochte terrorist aller tijden twee weken geleden werd omgebracht en hij tweette dit mooie plaatje bij binnenkomst in Abbottabad.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.