Let op! Dit artikel is verouderd! Het model is inmiddels uitgebreid, en de uitleg hiervan staat hier. En nu we afgelopen week toch aan het fact-checken geslagen zijn leggen we meteen een andere claim van Geert Wilders onder de loep. In hetzelfde interview waarin hij zegt tientallen miljoenen moslims uit Europa te willen deporteren zegt hij ook dat samenlevingen veranderen als 20, 30 of 40 procent van de bevolking uit moslims bestaat. De conclusie die hij daaraan verbindt is dat dat slecht nieuws voor Nederland is. Dat kan hij zo vinden, maar hoe realistisch is zijn aanname dat 20 tot 40 procent van de Nederlandse bevolking bij ongewijzigd beleid binnenkort uit moslims bestaat? Laten we daar kort over zijn: het is onwaarschijnlijk dat Wilders zelfs maar die 20% moslims in Nederland zal meemaken. En waar baseren we dat op? We hebben het berekend. Hieronder zet ik mijn al aannames en berekeningen uiteen. Doe gerust mee, vul aan en pas aan.
[youtube=4×3]2yhN1IDLQjo[/youtube]
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Steeds vaker gebeurt het dat de Staat ‘preventief’ handelt. Mensen worden bijvoorbeeld opgepakt en spandoeken worden verwijderd. Zo werd gisteren bekend dat de marechaussee een ‘proef’ heeft gedaan met het doorzoeken van de inhoud van laptops op Schiphol. En waarom? Kinderporno! De reden is uiteraard briljant, want wie kan er nou bezwaar hebben tegen het beschermen van onze kinderen?
Om iemand’s laptop te moeten doorzoeken moet er echter wel een ‘redelijk vermoeden van schuld’ zijn. En dat is er volgens een woordvoerder van de marechaussee, want als je als alleenstaande man regelmatig naar landen reist die bekend staan om sekstoerisme ben je automatisch verdacht. Maar als dit al voldoende ‘verdachtmakend’ is, dan kan een overijverige ambtenaar (of minister) met een beetje creativiteit iedereen als mogelijke verdachte oormerken en zijn gegevens doorzoeken.
Justitie wilde de proef stilhouden, uit vrees voor de juridische complicaties. Erg slim, want in veel gevallen bepaalt de rechter later dat de acties van de Staat onrechtmatig waren. Gelukkig dat we in een rechtsstaat wonen, niet? Waar er een rechtelijke macht is die de grenzen van de Staat aangeeft waar het de vrijheid van de burgers betreft.
Het probleem hiermee is dat de Staat er niet van lijkt te leren, of er niet van wíl leren. Omdat men in vergelijkbare zaken steeds weer in de fout gaat, vermoed ik dat het hier om het laatste gaat. De Staat weet dat ze fout zit, maar doet het toch, want op korte termijn levert het het gewenste resultaat op. De spandoeken weg, de persoon tijdelijk opgesloten, de laptop toch maar even doorzocht.
Hugo Chávez, de president met dictatoriale neigingen van Venezuela, laat weer eens van zich horen. Voorzag hij al eerder arme Amerikanen van goedkope stookolie en het door een aardbeving getroffen Peru van Chávez-tonijn, nu komt zijn onmetelijke goedheid ook ten goede aan de hulpbehoevenden van Londen.
Hij heeft namelijk met burgemeester Livingstone van de stad een akkoord gesloten. Chávez besteed 32 miljoen pond aan gesubsidieerde bustickets voor de armen van de stad. Dit gebeurt via de oliemaatschappij van het land, Petróleos. Als tegenprestatie opent Londen een kantoor in Caracas, de hoofdstad van Venezuela. Daar zullen verkeers- en stadsplanners worden opgeleid. Iedereen is het erover eens, een minuscule tegenprestatie. Dus waarom doet Venezuela dit? Volgens een woordvoerder van het bedrijf Petróleos moet het bedrijf “de armsten helpen, waar ze ook zijn”. En daarbij kijkt Chávez blijkbaar over de grenzen.
Vreemd, want je zou denken dat Chávez dat geld goed binnenlands kan gebruiken in plaats van het weg te gooien in één van de rijkste steden van de wereld. Het BNP van Londen alleen is al ruim twee keer zo groot als dat van Venezuela in z’n geheel, waar ook nog eens bijna 30% van de bevolking rond moet komen van minder dan twee dollar per dag.
Het lijkt dus niets anders dan een publiciteitsstunt van Chávez, die zo op zijn eigen manier aan verdeel- en heerspolitiek doet.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De afgelopen tijd werd het kleine golfstaatje Qatar een aantal keer “geband” op Wikipedia. De inwoners mochten geen artikelen meer aanpassen op de grootste gratis encyclopedie van het Internet. De reden? Er kwam een hele boel vandalisme van het enige ip-adres dat gebruikt wordt door internetters in dat land.
Het hele land heeft slechts één ip-adres, zodat de regering al het internetverkeer kan controleren. Ter vergelijk: elke computer die in Nederland thuis tegelijkertijd het internet opgaat heeft een eigen adres. Alleen bij bedrijfsnetwerken gaat alles vaak via één enkel ip-adres. Je kan Qatar dus zien als een groot intern (bedrijfs)netwerk met een firewall ervoor. Wikipedia heeft beterschap beloofd en zoekt naar manieren om de vandalen uit Qatar te weren, maar toch niet iedereen de toegang tot het aanpassen van artikelen te verbieden.
Waarom eigenlijk? Moeten wij in het vrije westen wikipedia zo aanpassen dat repressieve regimes kunnen blokkeren wat ze willen? Of moeten we zeggen: “Jammer, meneer de machthebber van Qatar, zo werkt ons systeem”, en zo aan de bevolking duidelijk maken dat er toch iets flink mis is met het regime en misschien de aanzet te geven tot verandering van binnenuit?
Ik zou voor het laatste gaan.
Een student orthopedagogiek van de Radboud Universiteit is verwijderd van de studie wegens zijn pedofilie. Het gaat om Norbert de Jonge, die zich als secretaris inzet voor de recent opgerichte pedopartij PNVD. Volgens de universiteit heeft hij zich niet alleen als lid van de PNVD geprofileerd maar ook als pedofiel in de media en op de faculteit. De universiteit vindt dat hij als pedofiele student orthopedagogiek “inbreuk doet op het vertrouwensklimaat tussen volwassene en kind”.
Dit is natuurlijk te gek voor woorden. Zolang hij geen strafbare feiten heeft gepleegd en verder gewoon functioneert mag hij wat mij betreft studeren wat hij wil. In Nederland is het nog altijd “onschuldig tot het tegendeel bewezen is”.
We verwijderen toch ook geen heterosexuele mannen van de opleiding gynaecologie zuiver en alleen omdat men bang is dat ze niet van de vrouwelijke patiënten af kunnen blijven?
Hij heeft al aangegeven dit juridisch aan te gaan vechten. Grote kans dat hij wint.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.