Een Oost-Europees zooitje: associatieverdragen scheppen verantwoordelijkheid

In 2014 tekenden Georgië, Moldavië en de Oekraïne associatieverdragen met de EU, maar hervormingen zijn nu tot stilstand aan het komen. De EU moet de overheden van deze drie landen ertoe bewegen om méér te doen. Europa's Zuidelijke buren verkeren in een staat van chaos, met een burgeroorlog in Syrië en anarchie in Libië, die migranten en vluchtelingen naar de Europese kusten jaagt, waardoor weinig EU-leiders oog hebben voor wat er bij hun Oostelijke buren speelt. Maar Europa kan de uitdagingen en kansen daar niet negeren. Er zijn beperkingen aan wat het met Armenië, Wit-Rusland en Azerbeidzjan aan kan vangen: het zou verbeterde relaties moeten bevorderen met de eerste twee; en het zou haar besten moeten doen te reageren op de onderdrukking en corruptie in de laatste. Maar haar prioriteit zou moeten zijn om hervormingsprocessen in Georgië, Moldavië en Oekraïne nieuw leven in te blazen, in verbondenheid met bevolkeren die snakken naar beter bestuur en een einde aan een nepotistische zakencultuur

Door: Foto: Kaart: Center for Security Studies (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 21-03-2022

Referendumgekte en de leugens van GeenPeil

, door

COLUMN - De campagne van “GeenPeil” staat bol van de leugens en de verhalenverzinnerij. Daarmee is dit nep-referendum in praktijk een regelrechte ramp voor echte democratie en verandering in Europa.

Vandaag liet de Correspondent een factcheck los op de beweringen waarmee “GeenPeil” campagne voert tegen het associatieverdrag met Oekraïne. Wat blijkt? Eén grote pot leugens en verhalenverzinnerij. En dat beschuldigt onze politici dan ergens van. Vergeleken met dat soort journalisten ga je zelfs Samsom integriteit toedichten.

Poetin
Sowieso raak ik er alleen maar meer van overtuigd dat dit verdrag er moet komen. Of Poetin het leuk vindt of niet, Oekraïne mag zelf wel bepalen welke verbintenissen ze aangaat. Want het is al met al best merkwaardig dat als je tegen de invloed van Brussel bent, je dan weer wel vindt dat Oekraïne zich maar moet schikken met wat Moskou allemaal vindt wat er moet gebeuren.

En is het Russische model van armoede, corruptie en vriendjespolitiek ook datgene waar GeenPeil voor staat? De keuze die we voor hen maken is of we JA zeggen tegen vrijheid of JA tegen de dictatuur van Moskou. Wat mij betreft stemmen we voor de vrijheid. Hoe relatief die vrijheid van ons dan ook is, en hoe verrot die dan ook in elkaar mag steken.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Waan van de dag

Twintig jaar Russische cel voor Oekraïense filmmaker

, door

De Oekraïense filmmaker Oleg Sentsov (Simferopol, 1976) bezorgde tijdens de Russische annexatie van de Krim voedsel en andere voorraden aan Oekraïense soldaten, die opgesloten zaten in hun bases.

Eerder dat jaar was hij actief voor Automaidan, de protestbeweging op het Maidanplein, die demonstreerde tegen het bewind Janoekovitsj (een zelfverrijkende marionet van het Kremlin).

Op 11 mei 2014 werden Sentsov en enkele anderen in de Krim gearresteerd op verdenking van het beraadslagen van terroristische daden. Hij zou aanslagen hebben willen plegen op bruggen, elektriciteitskabels en monumenten. Na enkele weken detentie werd hij beschuldigd van lidmaatschap van een terroristische organisatie en het beramen van aanslagen met explosieven op monumenten en brandstichting op de burelen van pro-Russische groeperingen.

Foto: Beeld: PowNews copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Een lesje geopolitiek voor Jan Roos

, door

De activistische journalistiek van Geen Stijl boekt succes: voldoende handtekeningen voor een referendum over het associatieverdrag met Oekraïne. Maar een referendum wordt vooral iets, als je een heldere vraag stelt, heb ik altijd geleerd.

Waar gaat het over, Jan Roos? Ik heb hem beluisterd op meerdere video’s, maar zijn onderwerp wordt steeds raadselachtiger. Uitbreidingswoede? Besluitvorming binnen de EU? Het nivelleringsproject: ons geld naar verre landen? Moet Poetin niet gestopt worden? Natuurlijk: maar hoe dan?

Mensen moeten hun mening kunnen geven over dit verdrag met landen en landjes waar we niets mee hebben, vindt hij. Ook als je voor associatie bent, kun je tekenen voor een referendum, want het gaat er om de mening van mensen te peilen, zegt de activistische journalist. Prima, Jan, maar hoe komen mensen aan hun mening?

Gisteren weer een “deskundige” op TV: generaal b.d. van Kappen. Nu had ik toevallig de laatste ‘Die Zeit’ en de laatste Economist gelezen. Als je dat gedaan hebt, hoef je de deskundige niet aan te horen, want hij vertelt wat je een week geleden kon lezen. Wat is er aan de hand? Hoe is de situatie?

De Russische positie

Het associatieverdrag is een steen des aanstoots voor Poetin. Die kan zich maar één vorm van regeren voorstellen, namelijk een steenrijke kliek van gunstelingen om zich heen, die hij in een subtiel ritme gunsten verleent of vervolgt. De wereld ziet er uit, zoals zijn adviseur Alexander Doegin, hem influistert: er is een groot eur-aziatisch wereldrijk in opkomst, met Moskou als centrum en een kleine tsaar als machthebber. De geo-politieke positie van Rusland is op tragische wijze verloren en moet worden terug gewonnen, met een werkwijze die lijkt op die van Stalin.

Foto: Buck (cc)

Immigranten in een emigratieland

, door

ANALYSE - van Christie Miedema

Begin juli kwam de Britse krant the Guardian met een confronterend artikel met een weinig verhullende titel: ‘Poles don’t want immigrants. They don’t understand them, don’t like them’. Het artikel schetste een beeld van Polen als een land dat weinig vluchtelingen opneemt en geen interesse had dat te veranderen. Polen zouden bang zijn om terroristen binnen te halen en het liefst cultureel vreemde immigranten weren. De regering zou te weinig doen om de solidariteit terug te betalen die zij in voorgaande decennia van Westerse Europese landen had mogen beleven.

De recente toestroom van vluchtelingen naar de EU raakt inderdaad niet alleen de Zuid-Europese landen. Met vertraging merken veel landen in Centraal en Oost-Europa dat lidmaatschap van de EU betekent dat zij zich niet afzijdig kunnen houden van deze problematiek.

Directe gevolgen voelt bijvoorbeeld Hongarije, dat een deel van de vluchtelingenstroom te verstouwen kriijgt. De muur die het land bouwt aan de grens met Servië leidt tot veel ophef. Ook in verder gelegen landen zoals Polen, leidt de stroom aan vluchtelingen echter tot discussies, die relatief nieuw zijn voor een land dat weinig ervaring heeft met immigratie uit Afrika en het Midden-Oosten.

Foto: TPCOM (cc)

Waarom Europa nu zo afbladdert

, door

ANALYSE, LONGREAD - De problemen waarmee Europa te maken heeft, vertonen allemaal gebrek aan Europees engagement. Zodra het er om gaat spannen, prefereren regeringen hun eigen nationale aanpak. Die voorkeur sluit aan bij wat het publiek vandaag van Europa vindt. Dat voorspelt niet veel goeds voor Europa, schrijft Jan Werts (journalist en publicist in Brussel) in een artikel op het Montesquieu Instituut.

1. Vijfvoudige inzet

De inzet is deze zomer vijfvoudig:

  • – het dwarsliggende failliete Griekenland
  • – per dag ruwweg 700 nieuwe bootvluchtelingen
  • – het oorlogsgeweld in Oost-Oekraïne
  • – de muntunie EMU op de been houden
  • – het Verenigd Koninkrijk dat af wil van Europa

Er is hierover afgelopen weken dag en nacht vergaderd. Politici, ambtenaren en verslaggevers snakken naar vakantie. Hieronder blijkt dat concreet weinig is besloten. Waar is kanselier Angela Merkel, informeel de hoogste leider in Europa? Waar bleef de hele Europese Raad? Volgens de verdragen bepalen die regeringsleiders toch ‘de algemene politieke beleidslijnen en prioriteiten’. Waar was voorzitter Donald Tusk waarvan wij niks horen?

Europa is al 5,5 jaar in de ban van Griekenland. Opmerkelijk, aangezien dat land niet eens twee procent voorstelt van de EU-economie. Aanvankelijk werkte Athene mee aan sanering. In ruil voor hervormingen kreeg Griekenland volgens de Europese Commissie per inwoner van dat land tot nu toe 33.000 euro steun. Dit los van de forse regionale en cohesie- en landbouwsteun van de EU.

Waan van de dag

Explosief leven in Oost-Oekraïne

, door

Een op het eerste gezicht onderhoudend filmpje over twee jongens uit de Oekraïne die een hit op YouTube krijgen met hun explosieve experimentjes (met elektriciteit, magnetrons en dergelijke) blijkt sterke visuele beelden te bevatten over het leven in en rond oorlogsgebied van Luhansk. Dit soort korte filmpjes kunnen geen volledig beeld geven van de situatie maar ze geven tenminste een beeld hoe het leven er daar uit ziet en voor keuzes waarvoor bewoners komen te staan.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende