Friso-Gate: Jannetje Koelewijn neemt ontslag
Vandermeersch blijft aan. Situatie onwerkbaar
In NRC Weekend (17/3/2011) stelt Tom-Jan Meeus dat rechtspopulistische politici wantrouwen in de maatschappij injecteren. Hij veronderstelt dat wantrouwen (“in een krankzinnig hoog tempo”) is toegenomen onder de Nederlandse bevolking en dat populistische partijen hieraan debet zijn. Beide claims zijn ongegrond, zeggen politicologen Tom van der Meer en Armen Hakhverdian van de UvA (zie hun blog). Voor een politieke vertrouwenscrisis in Nederland is geen enkel bewijs, althans niet in de zin dat het vertrouwen tegenwoordig structureel lager ligt dan voorheen. Sterker nog, in de jaren zeventig en tachtig was slechts 50% van de Nederlanders tevreden met het functioneren van de democratie, tegenwoordig ligt dat percentage tegen de 70%. Dat was zelfs in de jaren negentig niet zo hoog. Het vertrouwen in regering en parlement is grilliger, met name sinds het afgelopen decennium. In het najaar van 2001 piekte het politiek vertrouwen wereldwijd in reactie op 9/11. Vervolgens daalde in Nederland het vertrouwen onder Balkenende II en III, piekte het tot een historisch hoogtepunt(!) tijdens de 100-dagentour van Balkenende IV in 2007 en later na de daadkrachtige overname van ABN-Amro, om vervolgens weg te zakken na interne ruzies in het kabinet.
Vandermeersch blijft aan. Situatie onwerkbaar
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Het ritselt overal,” schreef Sofokles in het fragmentarisch overgeleverde toneelstuk Akrisios, “voor wie bang is.” Al duizenden jaren is het een beproefde techniek om de paniek aan te wakkeren: zorgen dat ze omslaat in paranoia, zodat je als boeman alleen hoeft toe te kijken hoe de angst om zich heen grijpt.
Het laatste anderhalf jaar zijn de Nederlandse cultuur en de Nederlandse wetenschap in rep en roer. Van alle kanten dreigt gevaar, al is dat ‘gevaar’ alleen financieel. De ene subsidiekraan na de andere wordt dichtgedraaid: orkesten, bibliotheken en theatergezelschappen verkeren al in zwaar weer en ook de universiteiten hebben het moeilijk. Dat is allemaal ernstig, zou je zeggen, maar voor sommigen kennelijk nog niet ernstig genoeg.
Zo voerde NRC Handelsblad de afgelopen week een systematische campagne om de lezer te doen geloven dat de opleidingen Frans, Italiaans en Duits in Leiden zonder enige twijfel worden opgeheven. Na een nieuwsartikel in de krant van maandag 27 februari, verscheen er donderdag een column van Christiaan Weijts (‘Wie een taal wil studeren, zal naar het buitenland moeten’) en zaterdag waarschuwde de taalkundige Rens Bod op de voorpagina van de opiniebijlage dat de Nederlandse opleidingen zo verworden tot ‘middelmatige talenstudies die niet uitstijgen boven het niveau van een cursus Frans aan een volksuniversiteit’. (Dat stuk stond gisterenavond op Sargasso; eergisteren was er al een reactie van Jona Lendering.)
NRC Handelsblad heeft een moeilijk te plaatsen nieuwe bijlage, met de wat moeizame titel Mens&. Hij verschijnt al een aantal weken, maar op de voorpagina vroeg de verantwoordelijk redacteur, Gijsbert van Es, zich gisterenavond ineens af waar Mens& nu precies over gaat. Wat is dat eigenlijk, een mens?
Van Es’ antwoord op zijn eigen vraag lijkt te zijn: een mens is een dier met taal, of beter gezegd: een dier met ’taal’, want Van Es schrijft dat woord consequent tussen aanhalingstekens. Ik weet niet waarom dat zo is, het wordt nergens duidelijk gemaakt. Je krijgt de indruk dat Van Es toch al graag niet iets duidelijk maakt: ‘Een begin van een antwoord probeer ik hiernaast op deze pagina te geven’, schrijft hij bijvoorbeeld. (Hij geeft geen antwoord, hij probeert zelfs geen antwoord te geven, hij probeert het begin van een antwoord te geven. En dat doet hij niet zomaar ‘hiernaast’, maar ‘hiernaast op deze pagina. Hij precisert het, omdat mensen anders misschien weleens op het tafelblad zouden kijken of het begin van het antwoord zich daar bevindt.)
De bijlageredacteur ontleent zijn eigen mensbeeld aan de Amerikaanse letterkundige Kenneth Burke en doet “een poging de kern te vatten” van diens gedachten. Die ‘poging’ wordt dan ondernomen met vreemde zinnen als:
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Een bijdrage van Peter Olsthoorn en Ton Biesemaat.
Roddelblad Story kopt in haar editie van deze week: ‘Gerucht Staatssecretaris Blekers geheime romance. Hij is 58, zij 26!’
Waar gaat het om? Volgens Story die in het artikel woorden als ‘naar verluidt’ en ‘gerucht’ gebruikt heeft Henk Bleker, die van de pony’s en Mauro, een relatie met NRC-journaliste ‘Barbara’.
Blijkbaar is Story nog niet al te zeker van haar speurwerk want de achternaam van deze NRC-journaliste wordt niet genoemd. Echter, NRC kent in de redactie maar één Barbara, met de achternaam ‘Rijlaarsdam’.
Henk Bleker was gescheiden. Barbara Rijlaarsdam zou volgens Story haar vorige relatie na de ontmoeting met Napoleon van Vlagtwedde onmiddellijk hebben verbroken. Kortom allemaal keurig, de NRC-journaliste is zelfs meerderjarig.
Het wordt gezellig in de strijd om het partijleiderschap van het CDA, met behalve Bleker ook Jack de Vries in de arena. Trok Maxime zich eigenlijk terug omdat hij met zijn huwelijk geen schijn van kans maakt tegen deze paradepaardjes van het nieuwe CDA?
Hoe zit het met de onafhankelijke verslaggeving van Barbara Rijlaarsdam die ten tijde van het interview met Henk Bleker op de politieke redactie van het NRC werkte? NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch bevestigt dat Henk Bleker en Barbara Rijlaarsdam een stelletje zijn. Maar godzijdank laat de baas weten dat zijn talentvolle deerne op geen enkele wijze gecompromitteerd kan zijn:
Een gastbijdrage van Maurits Denekamp van de Nederlandse Nieuwsmonitor.
Gister kwam Geert Wilders in het nieuws met een tweet waarin hij op niet mis te verstane wijze aangeeft hoe hij over hypotheekrenteaftrek denkt. Mochten VVD en CDA denken aan versobering van hypotheekrenteaftrek en aflossingsvrije hypotheken, zo dreigt Wilders, dan zal hij aansturen op nieuwe verkiezingen. Het is exemplarisch voor de wijze waarop Wilders zijn Twitter-account gebruikt. Wilders laat via Twitter regelmatig weten hoe hij over relevante thema’s denkt, al verzendt hij geen grote hoeveelheden tweets. Bovendien reageert hij niet op andere gebruikers van Twitter en volgt hij niemand. Het is éénrichtingsverkeer voor de PVV-leider: Een vorm van politiek 2.0 als nieuwe strategie voor de PVV leider.
Nederlandse media zijn zeer geïnteresseerd in de tweets van Wilders. Van de 335 tweets die Wilders het afgelopen jaar de wereld in stuurde, komen in totaal 52 tweets terug in de Nederlandse dagbladen. In totaal besteden zij in 142 artikelen aandacht aan de tweets. In de onderstaande tabel hebben we het aantal artikelen weergegeven per dagblad dat een tweet van Wilders letterlijk heeft overgenomen. We presenteren de resultaten in absolute aantallen en in percentages.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.