In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Closing Time | Plain Gold Ring
, door
Nina Simone behoeft uiteraard geen inleiding. Ze had graag naar het conservatorium gewild om concertpianiste te worden, maar dat zat er gezien haar kleur niet in. Jim Crow was in die tijd nog springlevend.
Ze werd er niet minder beroemd om.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Closing Time | Mia
, door
Gorki was een Belgische band die stopte met bestaan toen de zanger Luc de Vos overleed in 2014. De band liet in ieder geval één klassieker achter: Mia. In 2003, 2004, en 2005 stond Gorki met Mia op 1 in de De Tijdloze van Studio Brussel.
Meskerem Mees is een jonge Vlaamse singer songwriter die solo optreedt met haar gitaar of samen met de celliste Febe Lazou. Zij schrijft haar eigen liedjes maar ze kan ook moeiteloos, lijkt het wel, covers zich eigen maken. Dus hierboven was haar versie, in het Engels, van Mia en hieronder covert zij Nina Simone.
Closing Time | My Baby Just Cares For Me (Live at Montreux)
, door
De song My Baby Just Cares For Me van Nina Simone die kende ik wel. Dat was in 1988 opeens een grote hit.
Dus ja, ik wist zo’n beetje de tekst nog wel en hoe dat pianoloopje ging. Maar toen zag ik hoe Nina Simone dat nummer speelde in Montreux. En ze doet zo’n beetje alles met die song en die piano. Ze verklassiekt de song, ze rockt ‘m, ze doet er grappig mee, ze doet er speels mee, ze keert ‘m binnenstebuiten, ze neemt een loopje met hem, ze aait ‘m, geeft hem een tik, kietelt ‘m, laat ‘m verdwalen tussen de toetsen, ze plaagt hem, dresseert hem, ze verpakt ‘m, ze wijst ‘m de weg naar de afsluitende noten. Kortgezegd: de jazzuitvoering.
Closing Time | Four women for Four women
, door
2020 is het jaar van 75 jaar vrijheid. Het lijkt ons gepast dat in het juiste perspectief te zetten: dat het niet nog eens 75 jaar moet duren voordat uit vooroordeel geboren stereotypes alleen nog bezongen worden ter herinnering aan een verleden.
“Four Women”, geschreven door Nina Simone, wordt hier uitgevoerd door (v.l.n.r.) Lizz Wright, Lisa Simone (de dochter van…), Angélique Kidjo en Dianne Reeves.
We pakken de Wikipedia er even bij om dit lied te duiden: “Four Women” tells the story of four different African American women. Each of the four characters represents an African-American stereotype in society. We nemen de vier coupletten door….
Closing Time | Cotton-Eyed Joe
, door
Cotton-Eyed Joe – hier vooral bekend om de boertige Zweedse versie – is een lied dat vermoedelijk al voor de Amerikaanse burgeroorlog op de plantages gezongen werd. Wat cotton-eyed betekent is niet helemaal duidelijk, maar vast staat dat Joe er met het meisje vandoor is – en dat de weemoed heeft toegeslagen, zeker in bovenstaande versie van Nina Simone.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.