Eergisteren werd Sesamstraat geschrapt om door middel van een persconferentie aan te geven wat iedereen al verwachtte: kinderen tot 4 jaar worden ook gevaccineerd tegen de Mexicaanse griep. Deze kinderen lopen namelijk een vergrote kans op longschade als zij beademd moeten worden als gevolg van de griep. De vaccinatie begint op 23 november, dus de komende twee weken heeft het virus nog even de tijd om zich te verspreiden onder deze groep, en mogelijk al wat slachtoffertjes te maken. Voor een heleboel andere groepen is de vaccinatie al begonnen. Geïdentificeerde risicogroepen zoals zwangeren, mensen met hart- en vaatziekten en personeel in de zorg hebben reeds een - niet verplichte - oproep ontvangen. In eerste instantie was het vaccineren van artsen in bijvoorbeeld het Erasmus MC vanaf volgende week donderdag gepland, maar dit is vooruitgeschoven naar deze week, gezien de opmars van de griep. En deze maatregel lijkt niets te laat te komen, want in dat academische ziekenhuis moeten artsen de eerste extra diensten al draaien wegens uitvallende collega's, en kunnen sommige kinderen die er behandeld zijn niet worden overgeplaatst naar de omliggende ziekenhuizen, omdat die afdelingen moeten sluiten wegens de griep. Ook daar, of misschien wel juist daar, worden de gevolgen van de pandemie dus steeds meer gevoeld.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
The Global Village. Gebruikt U die term nog wel eens? Op een niet-ironische manier?
Het internet is nu zo een 15 jaar algemeen aanwezig in Nederland. Die hele periode heeft Francisco van Jole meegemaakt en beschreven. Hij heeft zichzelf ook mee laten slepen door de utopische hypestemming uit die tijd, met als resultaat het BitMagic debacle. Sindsdien is Van Jole realistischer geworden en heeft hij zich ontpopt tot het Nederlandse equivalent van Andrew Keen, fijntjes en met het beruchte vingertje wijzend op de negatieve kanten van internet en internetcultuur. Want in plaats van een wereldomspannend dorp zijn we terecht gekomen in ideologische loopgraven van waaruit met grof geschut geschoten wordt. De nature van het menselijke groepsdenken blijkt sterker dan welke technologische nurture dan ook.
Wat je Van Jole moet nageven is dat hij zich niet heeft neergelegd bij de rechts-populistische scheldcultuur die heerst op internet, maar een alternatief heeft opgezet: Joop. Van Jole heeft daarbij een aantal essentiële zaken goed aangepakt, zodat er een grote kans op succes is.
De belangrijkste daarvan is wel dat hij heeft gezorgd voor goede financiële backing door de Vara. Zo kan Joop zich een professionele redactie veroorloven en artikelen binnenhalen van grote namen als Frans de Waal, Inez Weski en Maarten van Rossem. Belangrijk daarbij is ook dat de Vara geen winstoogmerk heeft, want geld verdienen met een blog zal in het kleine Nederlandse taalgebied altijd een illusie blijven.
Een kleine twee weken geleden opende de online opiniesite Joop haar deuren. GeenCommentaar heeft hoopvol haar medewerking aan dit nieuwe initiatief verleend, en het is dus tijd voor een – persoonlijke – eerste indruk. Om eerlijk te zijn, deze is niet heel erg positief. Joop staat voor “Jouw Online OpiniePagina”, maar het is vooralsnog onduidelijk waar we het “jou” terugvinden op de site. Alles wijst erop dat het Joop niet om de bezoeker gaat, maar om de schrijver van de artikelen. En zelfs die laatste komt er bekaaid vanaf.
Het begint nog veelbelovend, hoewel voor Nederlandse begrippen onconventioneel. Een grote foto met een nog grotere kop erboven. Lekker overzichtelijk, maar nogal, ehm… zoals de Huffington Post. Maar als je daaronder kijkt wordt het minder mooi. Drie kolommen die, lijkt het wel, tot in de oneindigheid doorlopen. De bezoeker wordt overvoerd met ongecategoriseerde informatie en muist zich het ongans. Hoewel er duidelijk is nagedacht over de opmaak van de afzonderlijke onderdelen van de site, lijkt het geheel op de voorpagina zonder veel overleg in elkaar geschoven te zijn. De opiniemakers van het blog moeten het met de zijkanten van de site doen, terwijl de belangrijke opening en middenkolom een veredelde linkdump is naar vaak gevestigde partijen.
In deze linkdump worden overigens creative commons-foto’s van Flickr gebruikt, maar niet geattribueerd. Ja, in de bestandsnaam, maar om dat attribueren te noemen? Dat is een schending van de licentie en op z’n zachts gezegd niet netjes.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Om u gewaardeerde lezer in de toekomst nog beter van dienst te kunnen zijn vragen wij u om (voor u) waardevolle websites aan te dragen. In een krautsourcing drieluik kunt u deze week uw tips kwijt die vervolgens gebruikt gaan worden om uw bezoek aan Sargasso nog waardervoller te doen lijken zijn.
In het eerste deel van dit drieluik vragen wij u: welke nieuwsbronnen op het internet zijn voor u waardevol? Welke (inter)nationale dag-, week-, maandbladensites bezoekt u regelmatig? Wat zijn volgens u de niet te missen nieuwsblogs uit de mondiale blogosfeer? Zowel professional- als burgermedia zijn welkom en graag horen wij zijdelings van u of er überhaupt nog onderscheid gemaakt moet worden tussen blogs, tv, kranten …of is anno 2010 nieuws gewoon nieuws? Alle tips kunnen in de comments, dank u wel!
Na maandag bij de start van zijn proces afwezig te zijn geweest, laat de van oorlogsmisdaden verdachte Radovan Karadzic ook vandaag weer verstek gaan. De zaak tegen de ‘Slager van Bosnië’ is van vitaal belang. Niet alleen voor de slachtoffers van de misdaden waarvan Karadzic verdacht wordt, waaronder de familieleden van omgekomen jongens en mannen uit Srebrenica, maar ook voor het Joegoslavië-Tribunaal zelf. Het is de “grootste, meest gecompliceerde, belangrijkste en gevoeligste zaak die ooit voor dit tribunaal is gebracht,” aldus Karadzic zelf.
Het probleem waarvoor het Tribunaal zich door het niet verschijnen van Karadzic gesteld ziet, is dat er in het geheel geen procedures bestaan voor een situatie waarin de verdachte weigert bij de rechtszitting aanwezig te zijn. Karadzic is zeer gehaaid en bovendien wordt hij ondersteund door een team van experts. Het lijkt dus een van tevoren bedacht plan. Het is bovendien een nieuwe en blijkbaar onverwachte strategie. Waar Milosevic het Tribunaal weigerde te erkennen, wil Karadzic wel meewerken en heeft hij zich naar eigen zeggen vol overgave gestort op zijn eigen verdediging. Maar omdat hij zich optimaal wil voorbereiden, moet hij zoveel lezen dat hij veel meer tijd nodig heeft dan hij nu tot zijn beschikking heeft gekregen. Het is een slimme truc om het proces te traineren. Een truc waar het Tribunaal tot nu toe weinig tegenover heeft kunnen stellen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Het zijn niet de vaccins die straks tot doden leiden maar deze volstrekt ongegronde verdenkingen, die mensen ervan weerhouden om zich te laten vaccineren.”
Experts maken zich grote zorgen over de desinformatie die wordt verspreid door gekken op het internet. Hun adviezen om vaccinaties vooral links te laten liggen zal levens gaan kosten. Tijd om deze groeperingen aan te pakken?
Prima scoop van de collega’s van GS. In Tienray lopen soms negers in het wild rond van het lokale asielzoekscentrum. Aangezien ze Tienray (Noord-Limburg) nog daadwerkelijk schrikken van een donker gekleurde medemens, moeten ze lichtgevende hesjes aan. Dat is een ridicuul plan. Het is niet zozeer discriminerend, al riekt het er wel erg naar. Het is stupide betutteling
Echte discriminatie zou het zijn als alleen negers de hesjes aan moeten. Echter, zolang ook lichter gekleurde asielzoekers ze aanmoeten, is er op dat vlak niet zoveel aan de hand. De argumentatie getuigt wel van een stuitende domheid en neerkijken op de asielzoeker. COA-woordvoerder Fasseur zegt in De Limburger:
“Asielzoekers hebben geen weet van de verkeersregels.”
Alsof die in hun landen van herkomst geen verkeer hebben. Maar belangrijker nog; alsof ze niet zelf gewoon uit moeten kijken. Net als de inwoners van Tienray. Maar de inwoners van Tienray zijn er heel erg aan toe. Die trekken vrijwillig hesjes aan tijdens het uitlaten van de hond, volgens dezelfde woordvoerder in de Pers.
Dat is pas echt erg. In het landelijke Tienray moet iedereen die s’avonds op straat komt een hesje aan. Mensen die hun hond uitlaten. Een verliefd puberstelletje dat de anonimiteit van een bosje opzoekt. Een asielzoeker. Een zoveelste exponent van het valse veiligheidsdenken. Wat is het volgende? Klaar-overs voor vossen? Konijntjes met lichtgevende hesjes? Iedereen die op straat komt, moet aan twee dingen denken. Eén. Houd je aan de verkeersregels. Twee. Kijk uit voor anderen. Daar heb je geen hesjes voor nodig. Niet voor negers en niet voor mensen uit Tienray. Een beetje gezond verstand volstaat.
De peilingen zien er voor D66 al een tijdje gunstig uit. Zelfs zo gunstig dat de partij, die zich nu met drie zetels in de Tweede Kamer vertegenwoordigd ziet, bij zo’n verkiezingsuitslag een belangrijke rol op het (in)formatiepodium kan spelen. Omdat geen enkele partij op het moment staat te springen om in een coalitie te stappen met Wilders aan het hoofd, ligt het voor de hand dat dan de tweede partij de hoofdrol speelt.
Alexander Pechtold, fractievoorziter van D66, heeft gisteren aangegeven geen premier te willen worden (eerder zei hij al geen ministerschap te ambiëren na verkiezingswinst). Het zal vast een hele geruststelling zijn voor Joshua Livestro en zijn lezers.
Maar wie wordt het dan? Zoals Wouter Bos voor de verkiezingen van 2003 Job Cohen naar voren schoof, wil Pechtold een man (of vrouw?) ‘van kaliber’ als kandidaat-premier leveren.
Aan wie zou Pechtold denken… Aan Alexander Rinnooy Kan, solide en met een mooi optreden bij Zomergasten? Een smetje op zijn blazoen is het uit elkaar gespatte SER-overleg over de AOW. Boele Staal? Oud-CdK in Utrecht, nu voorzitter van de ANWB. Nadeeltje: hij is ook voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Banken en banken genieten op het moment geen bijzondere populariteit. Of wordt het toch de re-rentree van D66-oprichter Hans van Mierlo?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.