The crash of civilization
Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte aan gastbijdragen. Deze bijdrag is van Abraham Blauvelt.
Fukuyama concludeerde in zijn The End of History and the Last Man dat na de val het communisme ons Utopia was bereikt. Destijds heb ik hem horen spreken in de Nieuwe Kerk en ik werd ook bevangen door een gevoel van opluchting dat we het eindpunt van de geschiedenis hadden bereikt. Ik zat geramd voor toekomst. De werkelijkheid blijkt weerbarstiger. De liberale democratie als idee staat onder druk door haar eigen falen. Mensen blijken toch minder goed te functioneren dan we dachten, zelfs in het beste systeem dat we hebben kunnen bedenken.
Huntington en 9/11 hebben bovendien het conflict tussen de beschavingen op scherp gezet. Anders dan Huntington dacht, betreft het niet alleen een conflict tussen beschavingen, maar juist ook een crash van de beschaving. Vanuit het ongenoegen dat uit de poriën van de maatschappij wasemt, zien we de opkomst van Nieuw Rechts als sprekende rioolbuis van het ongenoegen van het dom gehouden klootjesvolk. Een politieke hangplek waar je als onfatsoenlijk mens lekker onfatsoenlijk kunt doen terwijl je toch het eigen gevoel van intrinsiek fatsoen vast kunt houden. Het is helemaal bon ton om Links de schuld te geven van alles, zelfs van het nazisme en om alle moslims als minderwaardige mensen te bestempelen. Ze kunnen niet anders dan onbeschaafd zijn, want ze zijn alleen schatplichtig aan Allah. Die domme Linkse Rakkers hebben dat alleen nog niet door.
Nu in de VS het lelijke ware gezicht van Nieuw Rechts zichtbaar is geworden, keert daar de moraal terug. Nederland als achterlijk kikkerlandje loopt een jaar of acht achter de muziek aan en als je het Nieuw Rechts vraagt is waterboarding morgen legaal, want niet in strijd met de Geneefse conventie. Er heerst immers een burgeroorlog in Gaza-Gouda en die vijandelijke islamitische strijders moeten by any means necessary er vanaf gehouden worden hun snode straatterroristische plannen uit te voeren.