Closing Time | Morgen wordt het bos geveegd

https://www.youtube.com/watch?v=9hP1HK5HYuI Je zou het niet zeggen als je naar alle rommel op de wereld kijkt, maar mensen schijnen slecht tegen troep kunnen. Dus maaien we het gras, vegen de stoep, lappen de ramen, blazen de bladeren…. De herfst moet voor velen een niet te harden ramp zijn. De Duitse band Palais Schaumburg (1980 – 1984) had de oplossing: Morgen wordt het bos geveegd. Oh ja, en grijze wolf opgehangen. Want die is terug en daar kunnen mensen ook niet tegen. Die natuur toch, wat een wereld. Tekst Morgen wird der Wald gefegt van Palais Schaumburg

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Oh, Anita Wo Bist Du?

Een zomerliefde, eentje die voorbij is, als ik het goed begrijp. De ijsjes zijn gesmolten inmiddels. En hij was Nederlands en zij Duits, en ze heette Anita. Maar nu is het voorbij. En het had een film kunnen zijn, een film van één dag. Popmuziek uit de stad Groningen uit 1979.

Het nummer Oh Anita wo bist Du, Nurse, heette de band, staat op de  elpee Northern Lights: bands uit het Noorden, dat wil zegen: Groningen, Friesland en en Drenthe. Ik geloof niet dat een van die bands die daarop staan, ooit echt doorgebroken is.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Closing Time | Oliviers Army

En nu wordt Elvis Costello ook al gecancelled. Nou niet helemaal, er wordt een song van hem door de BBC gecensureerd. Namelijk het nummer Olivers’s Army, afkomstig van de elpee Armed Forces uit 1979.

En dat nummer wordt gecensureerd vanwege de politieke stellingname in die song, geschreven tijdens het confict / de problemen, met Noord-Ierland immers, nee, het is vanwege het woord ‘nigger’.  (‘Mijn grootvader werd toen zo genoemd’, zegt Costello) En dat woord kan niet meer. Kan nu niet meer. Nu klinkt er een piep op de plaats waar dat n-woord stond. Ben je gelijk ook het hele ritme kwijt van dat nummer. Nu klinkt het verminkt. Geen wonder dat Costello dan nu ook zegt:’ Draai het hele nummer gewoon niet.

Closing Time | Echo Beach

Echo Beach van het Canadese Martha And The Muffins uit 1980. Waarom? Vanwege dat orgeltje aan het begin en die saxofoonsolo verderop in de song. En vanwege de nostalgie, New Wave uit 1980 immers. En omdat de tekst nu wel past bij de tijd van het jaar: de zomervakantie komt steeds dichterbij; de corona-app en de DigiD app geactiveerd, en voor het echte vakantiegevoel het gestempelde vaccinatieboekje ook al op de stapel gelegd. Als ik het zo opschrijf, verliest die zomervakantie ineens wel een boel van zijn aantrekkelijkheid.

Closing Time | Were Only Making Plans For Nigel

Ouders die nadenken over hun zoon en zijn toekomst. Misschien maakten ze zich eerst zorgen. Als hij maar geen muzikant wordt. Maar een baan bij de staalfabriek is degelijk. Weet je wat je doet en weet je wat je hebt. Staat zijn toekomst tenminste vast. Hij kan wel wat hulp bij zijn keuzes gebruiken, soms heeft hij een duwtje nodig. We willen wat het beste is  voor hem. Als hij er maar gelukkig van wordt. En Nigel, zegt dat hij tevreden is met zijn werk. Hij is gelukkig daar, toch, Nigel?

Closing Time | I Don’t Want To Go To Chelsea

Was het omdat zijn voornaam Elvis is? Lag het aan zijn hoornen bril? Aan dat hij op die elpeehoes achter een Hasselblad camera stond? Lag het aan dat hij zijn voeten zo krampachtig, zo gespannen naar binnen had staan? Kwam het door dat jankende orgel in dat nummer? Lag het aan zijn geknepen en snerende uitspraak? Lag het aan die bas en strakke drums? De tekst misschien? Of is het gewoon alles bij mekaar dat maakt dat het na 44 jaar nog steeds een lekker nummer is?

Closing Time | Laugh And Walk Away

Two Hit Wonders? Ja, die bestaan ook.

De New Yorkse band The Shirts is een Two Hit Wonder: Tell Me Your Plans (al kauwgom kauwend in TopPop) en Laugh And Walk Away waren hun hitsingles in Nederland. Maar het waren wel allebei gelijk klassiekers. Laugh And Walk Away heeft die beloftevolle, aankondigende drums in het begin. En dan die hamerende piano, dat snelle ritme, die energie. En dan moet Annie Golden nog beginnen te zingen. The Shirts hebben, toen ze die hits hadden, nog getourd door Nederland, kleine zaaltjes. Ze speelden toen onder andere in de concertzaal De Esch in Almelo.

https://www.youtube.com/watch?v=jShMQw2H2cM

Closing Time | Life During Wartime

We vieren 75 jaar vrijheid. Vanwaar dan die onrust in de straten? Talking HeadsLife During Wartime LIVE Los Angeles ’83

‘Life during wartime’ gaat over maatschappelijke onrust. Of meer over de angst dat die onrust tot een apocalyptische toestand zal leiden. Ook vandaag nog toepasselijk.

Niet dat David Byrne daar heden ten dage in gelooft. Hij is immers promotor van Reasons to be cheerful, een “non-profit editorial project that is tonic for tumultuous times.

Volgende