Even geleden alweer verschenen er een paar Turkse jongens op de tv die het wel best vonden dat Hitler al die joden had omgebracht. Ooit kwam de dag dat diens werk zou worden afgemaakt, en daar verheugden ze zich nu al op. ’t Was voor menig kijker even slikken, zegt Bart Voorzanger. Over deze zaak valt veel te zeggen. De context die die jongens zelf schetsten maakte duidelijk wat ze bedoelden. Voor hen is ‘jood’ synoniem met Israël, en Israël is – niet geheel onbegrijpelijk – in de ogen van veel moslimjongeren dé grote boosdoener in het Midden-Oosten. ’t Is maar zeer de vraag of ze beseffen dat joden in Nederland, en elders buiten Israël, mensen zijn die níet naar Israël emigreerden, sommigen zelfs omdat ook zij hun bedenkingen bij het zionistische project hebben. Dikke kans dat ze die joden zien als immigranten: Israëli’s die naar Nederland kwamen om hun economische positie te verbeteren, zoals hun eigen ouders of grootouders uit Turkije kwamen omdat hier werk voor ze was. ’t Is verleidelijk deze jongens weg te plakken achter het etiketje ‘antisemitisme’, maar het is zeer de vraag of dat iets verheldert. Met gruwelsprookjes over babybloed in matzebeslag, de moord op een heiland of een internationale samenzwering die naar wereldheerschappij streeft, heeft hun ‘antisemitisme’ weinig te maken. En voor zover ze al geloven in een internationaal complot zitten ze de werkelijkheid redelijk dicht op de hielen: zonder westerse steun had Israël zijn schrikbewind niet lang volgehouden. De fout die ze maken is dat ze joden en Israëli’s over één kam scheren, en die fout maken ze omdat ze te weinig weten. Daarover zo meer.
‘Mooi, wanneer gaat de volgende?’,’Jammer dat er niemand inzat ;-)’, ‘Nu de rest’, ‘Ach, in moslimlanden steken ze kerken in de fik…’, ‘Beter een in de brand dan tien in ons land’. En dat zijn maar enkele voorbeelden.
De Facebookpagina ‘Nederland mijn Vaderland’ heeft in twee jaar tijd in totaal meer dan 26.000 likes vergaard.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ANALYSE - Moslims in Nederland vechten al decennialang voor een islamitische omroep in het bestel. Roemer van Oordt, redacteur van Republiek Allochtonië, bespreekt een paar pijnpunten.
De voortslepende tragikomedie over de zendtijd op radio en televisie voor moslims lijkt een nieuw seizoen in te gaan. Het Commissariaat van de Media (CvM) trakteerde ons 19 september in het laatste deel op een echte ‘cliffhanger’, door zonder opgaaf van redenen de beslissing over de aanvraag van de Stichting Zendtijd Moslims (SZM) uit te stellen. De SZM verzocht op haar beurt het CvdM om daarover uiterlijk 3 oktober een besluit te nemen. Kamervragen van CU en CDA en uitspraken van politici over de betrokkenheid van de Turkse overheid suggereren dat het om meer gaat dan alleen procedurele argumenten. In dit afsluitende tweede deel een paar van de pijnpunten.
Negatief beeld
De afgelopen 25 jaar volgen negatieve berichten over het functioneren van moslimomroepen elkaar in hoog tempo op. De meeste daarvan geven uiting aan persoonlijke of collectieve meningsverschillen, stammenstrijd, ruzie over geldzaken en machtspelletjes tussen een bonte waaier van organisaties, denominaties en individuen, die allemaal beweren het beste voor te hebben met de islam en moslims in Nederland. In recente artikelen domineren zinsneden als ‘de conservatieve poppetjes die al 25 jaar de dienst uitmaken’, ‘geknutsel op straatniveau’, ‘moslimbobo’s die het onderling gaan uitmaken’ en ‘koehandel’.
Het Parool opende gisteren met de kop ‘Moslims voelen zich verraden door PvdA”. De krant schreef dat “Amsterdamse moslimprominenten” dit verklaard hadden. De Telegraaf waarschuwt al van Franse toestanden. Maar hoe zit het echt? Ewoud Butter, redacteur van Republiek Allochtonië zocht het uit.
De Telegraaf nam het bericht van het Parool over: “Amsterdam kan worden geconfronteerd met ‘Franse toestanden’, zoals rellen of een volksopstand. Dat zeggen prominente moslims in de hoofdstad. De moslims voelen zich verraden door de politiek en door de PvdA in het bijzonder.” Bij het artikel staat een foto van een brand in een buitenwijk in Parijs.
“Dit is geen waarschuwing, maar een verkapte oorlogsverklaring” schreef het rechtse blog Amsterdam Post.
Maar wie waren dan die prominente Amsterdamse moslims die uitspraken hadden gedaan waarop Het Parool haar bewering baseerde?
Dat waren Said Amrani, de tweede imam van de Amsterdamse Badr-moskee en Yahia Bouyafa, moskeebestuurder uit….IJsselstein. Nou is Bouyafa voorzitter van de Raad Marokkaanse Moskeeën Nederland (RMMN), maar dat is nietde koepel van de Amsterdamse Marokkaanse moskeeen. Dat is namelijk de Raad van Marokkaanse Moskeeen Noord-Holland (RVM). Ik geef toe dat de namen van beide koepels op elkaar lijken, maar een beetje journalist moet dat onderscheid toch kunnen maken?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Deze week was het alweer een jaar geleden dat Amerikaanse navy seals Osama bin Laden ombrachten. Voor velen betekende het dat de wereld in één klap een stuk veiliger werd. Ook in landen met een moslimmeerderheid mist men Bin Laden niet, zo blijkt uit een opinie-onderzoek van het Pew Global Attitudes Project.
Het onderzoek is uitgevoerd onder moslims in Egypte, Jordanië, Pakistan, Turkije en Libanon tussen 19 maart en 13 april van dit jaar. De resultaten laten zien dat Al-Qaïda een jaar na het overlijden van haar leider weinig populair is onder moslims. In alle ondervraagde landen heeft een (soms ruime) meerderheid een ongunstig beeld van Al-Qaïda.
In Pakistan, waar Bin Laden werd omgebracht, heeft slechts 13% van de moslims een positief beeld van Al-Qaïda, bij 55% is dat beeld negatief, 31% heeft geen mening. In Libanon en Turkije heeft minder dan 10% van de ondervraagde moslims een gunstig beeld van Al-Qaïda. In Jordanië had slechts 15% een positief beeld, terwijl dat in 2010 nog 34% was. De hoogste score haalt Al-Qaïda in Egypte, waar 21% een gunstig beeld van de terreurorganisatie heeft.
Bin Laden’s populariteit was ook al voor zijn overlijden flink gedaald onder moslims. De meest opvallende daling in populariteit zien we in Jordanië. Daar gaf in 2005 nog 61% van de ondervraagden aan er vertrouwen in te hebben dan Bin Laden de wereldproblemen op een goede manier aanpakte. In 2005 voerde Al-Qaïda een drievoudige bomaanslag uit op drie hotels in Amman. Daarbij kwamen 63 mensen om het leven en raakten er 115 gewond, merendeels Jordaniërs want in één van de hotels was op het moment van de aanslag een bruiloft gaande. Die aanslag op 11/9 raakte de Jordaanse samenleving dan ook in haar hart. Het vertrouwen in Bin Laden daalde in 2006 dan ook naar 24% van de ondervraagden en in 2011 was het nog verder geslonken tot 13%.
Moslims, en dan met name jonge moslims, hebben regelmatig te maken met dwang uit eigen kring. Je kunt ze helpen door datgene te verbieden waartoe ze gedwongen worden. Je zou ook kunnen zorgen dat ze hun eigen geloofs- en gedragskeuzen kunnen rechtvaardigen, en dat ze in de discussie met radicale geloofsgenoten niet bij voorbaat kansloos zijn. Daar hebben ze dan wel wat meer kennis en inzicht voor nodig dan ze nu thuis, in de moskee en op school meekrijgen, stelt ethicus Bart Voorzanger.
Wees gerust, dit wordt niet wéér een stukje over de Hogeschoolse bezemkast voor biddende moslims. Maar de aanleiding ligt daar wel: de Hogeschool van Amsterdam deed zijn informele gebedsruimte op slot omdat gematigd islamitische studenten zich door een groep fanatiekelingen gedwongen voelden om er gebruik van te maken. Zulke dwang komt voor. Net als Iran en Saoedi-Arabië heeft ook Nederland zijn islamitische godsdienstpolitie. En al gaat het dan hier om kleine clubjes onbezoldigde vrijwilligers zonder steun van het wereldlijke gezag en zonder gevangenissen en martelcentra, machteloos zijn ze bepaald niet. Jonge moslims zijn kwetsbaar, en het is dus heel goed dat instellingen als de HvA ze te hulp schieten. Alleen, het afsluiten van een gebedsruimte lijkt me de juiste vorm niet. Sterker nog, ik denk dat het haast reflexmatige van die reactie deel van het probleem is. De kwetsbaarheid van jonge moslims is vooral het gevolg van een gebrek aan religieuze kennis en theologische vaardigheden. En die missen ze omdat wij religie als privézaak zien waarvan je in het openbare leven zo min mogelijk dient te merken – precies de reden waarom het afsluiten van zo’n ruimte zo voor de hand lijkt te liggen.
’t Is al vaker gezegd: Nederland was net stevig aan het seculariseren toen het een grote groep behoorlijk traditionele gelovigen binnenhaalde. Als werkkracht waren ze welkom, als medemens aanvankelijk ook nog best, maar dat ze gelovig waren, wilde aanvankelijk vrijwel niemand weten. Aandacht voor dat geloof kwam er pas toen enkele voornamelijk niet-Nederlandse moslims, voornamelijk élders, in naam van dat geloof dood en verderf begonnen te zaaien. En die aandacht was vooral negatief.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wat ís er toch met al die opiniemakers, columnisten, bloggers en bestuurders die steeds als een groepje moslims iets vraagt, onmiddellijk schermen met de ‘neutraliteit’ van de overheid, de ‘openbaarheid’ van het onderwijs, de o zo verheven – buiging, buiging – scheiding van kerk en staat, en wat ze verder nog maar aan hoogs en heiligs van stal kunnen halen om … ja om wat eigenlijk? Om een muis te baren. Om te concluderen dat ‘ze’ er geen recht op hebben – op wat het ook maar is dat ‘ze’ vragen, stelt ethicus Bart Voorzanger.
Kloppen doen die argumenten niet. De scheiding van kerk en staat is al helemáál niet in het geding (daarover elders, hier bijvoorbeeld). Neutraal zijn betekent dat je niemand voortrekt, maar ook wie neutraal is, kan nog best eens iemand helpen. Openbaar zijn betekent dat je niemand uitsluit, maar een openbare instelling mag het z’n bezoekers best naar de zin maken als dat kan zonder uitsluiting. Alleen, dat doet er allemaal niet echt toe, want de conclusie klopt maar al te vaak wel: ‘ze’ hebben er inderdaad geregeld geen recht op – op wat het ook maar is dat ‘ze’ vragen.
Ze hebben geen recht op een eigen zwemuurtje. Ze hebben geen recht op gescheiden inburgeringslessen. Ze hebben geen recht op een aanpassing van uniformvoorschriften zodat ze een hoofddoekje kunnen dragen. Ze hebben geen recht op een beetje subsidie zodat ze de huur van hun moskee in een door hogerhand gerenoveerd en dus opeens duurder gebouw kunnen blijven betalen. Ze hebben geen recht op toegang tot de bezemkast die niemand nodig heeft en waar ze tot voor kort hun middaggebed deden.
Terwijl het lieve vaderland zich druk maakte om de tsunami van moorddadige moslims die onze cultuur verwoesten, onze dochters verkrachten en onze vrijheid haten, dat wil zeggen de afgelopen tien jaar, vermoordde een groepje Duitse neonazi’s kalmpjes tien man – acht Turken, een Griek en een politieagente – uit, hum, ideologische overwegingen.
Langzamerhand wordt duidelijk dat de Duitse beweging veel groter was dan de twee zelfmoordenaars en de gearresteerde Beate Zschäpe, dat ze een dodenlijst hebben en dat ook in Denemarken inmiddels een groep zich klaarstoomt voor een rassenoorlog. De haastig onder het tapijt geschoffelde Anders Breivik blijkt toch niet de eenzame idioot te zijn waar domrechts hem zo graag voor hield.
Maar het lieve vaderland maakt zich er niet zo druk om. Het ligt ook wat ongemakkelijk, al die moorddadige types die hun ideologische wortels delen met de eigen gedoogpartij. Want is het niet zo dat zowel Breivik, de Denen, de Nationalsozialistische Untergrund als de PVV hetzelfde doel voor ogen staat? Tot Geert Wilders zijn galmende retoriek over onder andere het deporteren van miljoenen moslims uit Europa intrekt, zie ik geen reden om zijn clubje uit de wind te houden wanneer het om racistische aanslagen gaat.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.