Rusland breekt met de Raad van Europa

Het conflict tussen Rusland en de andere 46 leden van de Raad van Europa gaat naar een climax. Rusland acht zich niet gebonden aan uitspraken van het Europese Hof voor de Mensenrechten in Straatsburg als het land niet mag meedoen met de selectie van nieuwe rechters. Die rechters worden benoemd door de Parlementaire Assemblee van de Raad (PACE). En die heeft de delegatie van Rusland in 2014 het stemrecht ontnomen na de annexatie van de Krim. In juli meldden de Russen al dat de financiële contributie aan de RvE voor 2017 niet wordt overgemaakt. Er is een ‘ongebreidelde campagne’ gaande tegen de Russische parlementariërs in de Assemblee, aldus hun verklaring. Er wordt pas weer geld overgemaakt wanneer de ‘rechten van de Russische delegatie weer in ere zijn hersteld’. Een definitief afscheid van Rusland van de Raad van Europa komt steeds dichterbij. Dat betekent dat het Hof in Straatsburg zich ook niet meer zal kunnen uitspreken over mensenrechten in Rusland. En dat zal een nieuwe slag betekenen voor alle Russen die 'Straatsburg' goed kunnen gebruiken voor de strijd om de toepassing van mensenrechten in hun land.

Foto: Broo_am (Andy B) (cc)

Tegen ongelijkheid doet Rutte III keer niks

Het zal niet verbazen dat Rutte III geen grootse plannen heeft om ongelijkheid te verminderen. Kansengelijkheid, steun aan de armste en kwetsbaarste groepen, mensenrechten: het is hier een beetje geven, daar een beetje nemen, of erger, een stap vooruit en twee stappen achteruit.

Aan de hand van mijn eerdere korte serie over de aanpak van ongelijkheid in de verkiezingsprogramma’s bespreek ik de aangekondigde maatregelen in het regeerakkoord op het gebied van onderwijs, inkomen, vermogen en rechten. Drie uitspraken die Rutte III niet waarmaakt:

1: “De voornaamste ambities van dit kabinet liggen in de bestrijding van kansenongelijkheid…”

Het woord ‘ongelijkheid’ komt sowieso maar één keer voor in het akkoord, in bovenstaande zin (blz.9). Maar erg ambitieus wordt het niet. Ja, in lijn met het SER-advies, gaat er 170 miljoen euro naar vroeg- en voorschoolse educatie, wat moet zorgen voor een aanbod van 16 uur per week voor achterstandsleerlingen (wens D66). Het budget voor het onderwijsachterstandenbeleid wordt verhoogd met 15 miljoen euro per jaar, maar dat bedrag is lachwekkend laag als je weet dat er sinds 2006 zoveel is bezuinigd dat de regering in de afgelopen jaren 100 miljoen euro heeft kunnen besparen.

Die bezuinigingen zijn steeds gelegitimeerd door de definitie van ‘achterstandsleerling’ zo bij te stellen waardoor het leek dat het aantal achterstandsleerlingen was afgenomen. Realiteit is dat zo’n twintig procent van de leerlingen die extra onderwijs en aandacht nodig hebben buiten de boot vallen. Het regeerakkoord belooft dat ‘de verdeling wordt geactualiseerd’: het is een stap, maar echt ambitieus was geweest de omvang van het probleem te erkennen en een adequaat budget vrij te maken.

“They are slaughtering us like animals”

Een indrukwekkende reportage van de New York Times over de Filipijnen, waar het mensenrechten schendende beleid van president Duterte huishoudt onder drugsdealers, druggebruikers, mensen die per ongeluk op de verkeerde plek waren of gewoonweg lastig waren. En natuurlijk raakt het geweld vooral de onderkant van de samenleving.

I HAVE WORKED IN 60 COUNTRIES, covered wars in Iraq and Afghanistan, and spent much of 2014 living inside West Africa’s Ebola zone, a place gripped by fear and death. What I experienced in the Philippines felt like a new level of ruthlessness: police officers’ summarily shooting anyone suspected of dealing or even using drugs, vigilantes’ taking seriously Mr. Duterte’s call to “slaughter them all.”
Foto: Cary Bass-Deschenes (cc)

Wat willen partijen doen aan ongelijkheid? Deel 4: rechten

Het thema ongelijkheid kon in de afgelopen jaren op veel belangstelling rekenen. In aanloop naar de verkiezingen kijk ik wat partijen beloven te doen aan het verminderen van ongelijkheid. Deel 4: rechten.

Evenals onderwijskansen, inkomen en vermogen, is de mate waarin mensen zich effectief op hun rechten kunnen beroepen ongelijk verdeeld. De oorzaken moeten onder meer gezocht worden in (onbewuste) discriminatie of de ongelijke verdeling van hulpbronnen zoals geld en kennis die nodig zijn een beroep te kunnen doen op, bijvoorbeeld, rechtsbijstand of een bestaansminimum.

Op initiatief van de Orde van Advocaten verscheen vorige week een analyse van het rechtsstatelijk gehalte van 13 verkiezingsprogramma’s, waarin ook de bescherming van fundamentele rechten tegen het licht werd gehouden. Conclusie: vijf partijen doen voorstellen die ‘op gespannen voet staan met de rechtsstaat’. (Volgens mij zijn het acht partijen.)

Deze conclusie zal niet verbazen gezien een recent advies aan de Verenigde Naties, waarin 23 mensenrechtenorganisaties waarschuwen dat de mensenrechtensituatie in Nederland de afgelopen vijf jaar is verslechterd. ‘Ouderen en mensen met een beperking worden uitgesloten, de politie discrimineert stelselmatig, kwetsbare vluchtelingen worden slecht behandeld en de privacy van Nederlanders staat stevig onder druk.’ In het rapport worden 32 aanbevelingen gedaan. Sommige mensenrechtenschendingen raken (bijna) iedereen, andere inbreuken raken vooral kwetsbare groepen. Vanuit die gedachte zoom ik hier in op enkele van de aanbevelingen en kijk ik wat 16 partijen erover zeggen in hun verkiezingsprogramma’s (zie deel 1 voor verantwoording).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De spanningen tussen directe democratie en mensenrechten

COLUMN - Op 12 augustus jl. diende de Schweizer VolksPartei (SVP) een volksinitiatief in met de titel ‘Landesrecht vor Völkerrecht’. Met dit initiatief wil de SVP in de grondwet vastleggen dat het Zwitserse recht boven het internationale recht gaat. Volgens de SVP is dit nodig, omdat het internationale recht in toenemende mate de soevereiniteit van het Zwitserse volk uitholt. Het Zwitserse volk bepaalt zelf, ‘geen vreemde rechters’, is dan ook de slogan.

Al sinds de aankondiging van dit volksinitiatief in 2014 is er heftige tegenstand. Het belangrijkste argument is dat de SVP met dit initiatief de rechtsstaat en de mensenrechten aanvalt. Volgens de 75 organisaties die zich tegen dit initiatief verweren, probeert de SVP zo het lidmaatschap van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens via de achterdeur op te zeggen. Operation Libero waarschuwt bovendien dat Zwitserland na aanname van dit initiatief internationaal geen betrouwbare partner meer is: als je een koopcontract sluit, kun je ook niet eenzijdig de voorwaarden bepalen, aldus de argumentatie.

Het Zwitserse politieke systeem, waarin het volk de hoogste macht is, leidt steeds weer tot spanningen bij internationale samenwerking. Het duurt lang voordat de Zwitsers toetreden tot internationale organisaties, als zij dit al doen. Zo werd Zwitserland pas in 2002 lid van de Verenigde Naties, en is het geen lid van de Europese Unie. Zwitserland heeft het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens pas in 1974 geratificeerd, als laatste lidstaat van de Raad van Europa.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: risastla (cc)

Kamer: ‘Geen godsdienstvrijheid voor vrijwilligers’

OPINIE - De Tweede Kamer springt op de bres voor het geloof. Voor het geloof dat de ene religie beter is dan de andere – de ene mens beter is dan de andere – en dat ex-PVV’ers mogen bepalen wat vrijwilligers wel en niet mogen denken.

De Haagse politie werkt tijdens Oud en Nieuw al jaren samen met vrijwilligers van de salafistische as-Soennah moskee, om met hun hulp de openbare orde te handhaven. Zowel de politie als de burgemeester die over de politie- en vrijwilligersinzet gaat, zijn daar erg blij mee. “Rustige jaarwisseling in Schilderswijk dankzij moskeevrijwilligers”, lieten ze eerder weten.

Maar Tweede Kamerlid Bontes, die trouwens níet over de openbare orde in gemeente Den Haag gaat, vindt dat toch te link, omdat de vrijwilligers een bepaald ‘gedachtengoed’ hebben.

In een motie probeerden Bontes en Van Klaveren de samenwerking te verbieden. Die motie is met grote meerderheid door de Kamer aangenomen.

Demasqué

Harder kan de Tweede Kamer niet door de mand vallen dan met deze motie. Hoewel de samenwerking volgens burgemeester Van Aartsen prima verliep, steunt de Kamer een motie van twee ex-PVV clowns om vrijwilligers van een moskee te verbieden de politie te helpen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Niet een rolstoel, maar exclusie is de beperking

VERSLAG - In ontwikkelingsprogramma’s vallen mensen met een beperking nog vaak tussen wal en schip. Het probleem is niet alleen een gebrek aan investering in faciliteiten, maar ook in de mindset van de samenleving waardoor exclusie plaatsvindt. Er moet daarom meer aandacht komen voor inclusie op alle niveaus. Dat wordt geconcludeerd tijdens het symposium ‘Leave no one behind’ van het Liliane Fonds, dat dit jaar haar 35-jarige bestaan viert.

Nederland staat al een tijdje ‘op het punt’ om het VN-verdrag voor de rechten van personen met een handicap te ratificeren. De regering tekende het verdrag al in 2007, met de ‘intentie’ om de inhoud waar te maken. Als Nederland het verdrag ratificeert, betekent dat ook dat er wetten aangepast zouden moeten worden, en daar ging het lange tijd mis. Het Liliane Fonds pleit samen met haar strategische partners  voor snelle ratificatie en implementatie van het verdrag. Het symposium dient dan ook onder meer om minister Ploumen tot concrete plannen aan te zetten.

Exclusie en isolatie

Henry Nyombi uit Oeganda zit in een rolstoel door een auto-ongeluk. Hij is inmiddels een rolmodel, terwijl hij door het land reist om bewustzijn te verspreiden, en het idee dat mensen met een beperking wél kunnen deelnemen aan de samenleving.

Islamitische Staat senior wil een tiener kruisigen

Saudi-Arabië, uiteraard … waar onze bondscoach bondscoach is, en het aannemen van die functie moreel verdedigt door (terecht) te wijzen op de uitstekende verstandhouding tussen Saudi-Arabië en de Nederlandse staat en het Nederlandse bedrijfsleven.

Voor schaam, Nederland … voor schaam.

(via)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: http://maailma.net (cc)

Palestijnen geen stem bij planning in hun gebied

ELDERS - Het Israelische hooggerechtshof heeft weer een nieuwe uitspraak gedaan die vragen doet rijzen en wenkbrauwen doet fronsen. Afgelopen dinsdag verwierp het hof  een verzoekschrift dat was ingediend door het Palestijnse dorp Ad-Dirat- Al-Rfai’ya op de Westoever in samenwerking met de NGO ”Rabbis for Human Rights” en enkele andere organisaties.

In het verzoekschrift werd gevraagd de Palestijnen in de zogenoemde ”Area C” van de Westoever weer een stem te geven bij de planning in hun gebied. Area C is het gedeelte van de Westoever waarin bijna alle nederzettingen liggen en waarin Israel het volgens de Oslo-akkoorden geheel alleen voor het zeggen heeft. Het gebied beslaat 60% van de hele Westoever.

Vroeger bestonden er Palestijnse districtsraden voor planning die waren gecreëerd op basis van Jordaanse wetgeving. Israel heeft die raden echter in 1971 per militair decreet afgeschaft. Vanaf dat moment is de planning in handen van het zogenoemde ”Burgerbestuur”, de misleidende naam voor het Israelische militaire bestuur dat de scepter zwaait in de bezette Palestijnse gebieden.  De Palestijnen hebben in dat bestuur uiteraard niets in te brengen. Intussen bestaan er echter voor de  nederzettingen wel lokale planningscommissies, waarin de kolonisten vertegenwoordigers hebben.

De realiteit die hiervan het gevolg is, is dat minder dan 1 procent van het hele gebied bestemd is voor Palestijnse gebruik en dat 94% van de Palestijnse aanvragen voor bouwvergunningen en dergelijke geweigerd worden. Dat leidt ertoe dat er – omdat de Palestijnen toch ergens moeten wonen – veel ”zogenaamd illegaal” gebouwd wordt, en dat er door de Israelische autoriteiten ook jaarlijks in tientallen, zoniet honderden gevallen wordt gesloopt. In de nederzettingen wordt, zoals alle recente cijfers laten zien, echter gebouwd als nooit tevoren.

Vorige Volgende