PVV-Kamerlid Johan Driessen (wie?) twitterde deze week: "Overleg met Ben Knapen. Waar ben ik in beland? Ik hoor: 'Zuid-Amerikaanse sojawoestijnen', 'Indonesische veenbossen', #lekkerbelangrijk" (bron, mirror). Speciaal voor Driessen die de destructie van de Indonesische veenbossen blijkbaar 'lekkerbelangrijk' vindt, is hier een aangrijpbare documentaire over de doodsstrijd van een vrouwelijke orang-oetan. In Zuidoost Azië wordt nog steeds in hoog tempo bos gekapt voor Westerse consumptie van palmolie, hout en papier. Het is mede te danken aan de maatschappelijke leemlaag van onverschillige politici als Johan Trade-Not-Aid Driessen dat het verplicht stellen van strenge duurzaamheidscriteria voor de import van deze goederen stagneert. Bekijk hier de hartverscheurende documentaire:
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Mensapen zijn veel sterker dan mensen. Antropoloog en bioloog Alan Walker denkt dat het niet ligt aan de hoeveelheid spieren maar aan de manier waarop we ze gebruiken (Noorderlog). Mensen zijn te verfijnd om hun spieren in één keer keihard aan te spannen. Tijdens de evolutie boette brute spierkracht in toen onze verfijnde motoriek zich verder ontwikkelde. Mensen hebben meer motorische zenuwen. Het nadeel van die verfijning is, dat het lastiger is om alle spiervezels tegelijk in te zetten. Daarom zijn wij veel slapper.
Twee jaar terug kreeg ik een rondleiding bij stichting AAP langs niet voor het publiek toegankelijke verblijven met chimpansees. Deze dieren reageren veel feller op bezoekers, niet in de laatste plaats door hun trauma dat ze hebben opgelopen voordat ze werden opgevangen. Ik was onder de indruk van de kracht waarmee de chimpansees zich tegen de hekken aan gooien om mij te imponeren. Directeur David van Gennep vertelde erbij dat als zo’n mensaap je te pakken krijgt hij je met gemak aan stukken scheurt. Hun pijnbeleving is ook anders vertelde hij. Van Gennep heeft wel eens een chimpansee gezien die een vinger verloor, het dier stak rustig het bloedende stompje in z’n mond. Mensen zouden het in zo’n geval uitschreeuwen van de pijn.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“It was not exactly Gorillas In The Mist, more like gorillas who were pissed…”. Natuurfotograaf Andy Rouse stuitte in Virunga Mountains in Rwanda op een groep dronken berggorilla’s. Ze hadden zich tegoed gedaan aan alcoholhoudende bamboescheuten. Sommige gorilla’s gingen als een dolle te keer in de takken andere rolden halfslapend over de grond.
Een fotoserie: HIER (bijpassende muzak alhier)
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.