Ter verdediging van het Vrije Westen

Een pleidooi voor de ware vrijheid van meningsuiting. Ooit, toen van Kamtsjatka tot Karl-Marx-Stadt het communisme heerste, heette de Westerse wereld nog het Vrije Westen. U weet wel, die free world van Neil Youngs Keep on rocking, waar een mens mocht zeggen wat hij wilde en geloven wat hij wilde. Waar kerken, synagogen en moskeeën niet van staatswege tot Musea van het Atheïsme werden omgebouwd. Een wereld waarin je wist wat je rechten waren, en dat die hetzelfde waren voor iedereen – geen plek waar mensen in strafkampen, heropvoedingskampen of psychiatrische inrichtingen verdwenen omwille van hun persoonlijke overtuigingen of het blote feit dat ze tot de een of andere van staatswege afgekeurde groep hoorden. Die waarden van dat Vrije Westen van weleer, daar sta ik voor, en daar blijf ik voor staan. Vrijheid van meningsuiting. En ik bedoel niet de vrijheid om door-de-weekse kroegpraatjes op te hangen, of te zeggen dat de politiek niet deugt. Nee, vrijheid om dingen te kunnen zeggen waar iedereen van gruwelt, dàt is vrijheid van meningsuiting. De vrijheid van de ‘pedopartij’ bijvoorbeeld om te mogen ijveren voor opheffing van het verbod op seks met minderjarigen. Dàt is de zo bewierookte ‘VVM’ – niet dat geneuzel over gewiste reacties op websites.

Door: Foto: FaceMePLS (cc)
Quote du Jour

Quote du Jour | Your ‘opinion’ is worthless

, door

I spend far more time arguing on the Internet than can possibly be healthy, and the word I’ve come to loath more than any other is “opinion”. Opinion, or worse “belief”, has become the shield of every poorly-conceived notion that worms its way onto social media.

There’s a common conception that an opinion cannot be wrong. My dad said it. Hell, everyone’s dad probably said it and in the strictest terms it is true. However, before you crouch behind your Shield of Opinion you need to ask yourself two questions.

1. Is this actually an opinion?

2. If it is an opinion how informed is it and why do I hold it?

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het talent van Geert Wilders

, door
Geert Wilders (Foto: Wikimedia Commons/Groep Wilders)

Terwijl de halve wereld zich druk lijkt te maken over de holocaust ontkennende bisschop Williamson, windt het Vaticaan zich zelf op over hele andere dingen. In Israël heeft de populaire komiek Lior Shlein het gewaagd Jezus en Maria belachelijk te maken en dat mag natuurlijk niet. Je reinste blasfemie!

Humor als politiek instrument, geweldig. Het blijft leuk om te lezen dat die hulpsinterklazen in hun Roomse enclave belachelijk gemaakt worden en zich daarover opwinden, helemaal als daardoor de wereld voor de zoveelste keer getuige is van hun hypocriete houding. Maar tijdens het lezen van het artikel betrapte ik mezelf op een nog veel grotere hypocrisie. Want vond ik Geert Wilders met zijn spitsvondige commentaar op de Islam niet een haatzaaiende engerd? Het klinkt dubieus, maar het nieuwsitem over Lior Shleins beledigingen aan het adres van Christenen heeft mij een lesje geleerd over mijn eigen houding ten opzichte van Wilders.

Ik ben tot inkeer gekomen. Mijn politieke voorkeur is niet veranderd, maar mijn mening over Geert Wilders wel. Ik ben vooral zijn stijl opnieuw gaan evalueren, hoe hij iedere keer weer met originele vergelijkingen en bijzondere avonturen de pers haalt. Het is overduidelijk dat de man ontzettend veel talent heeft op het gebied van onrecht aan de kaak stellen, met ‘overdrijving‘ en ‘cynisme‘ als meest gebruikte stijlfiguren. Toch lijkt hij met zijn beledigende uitspraken vaak zijn doel voorbij te schieten.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.