Vandaag enkele artikelen in de Volkskrant waarin Oeigoeren de hoofdrol spelen. Het eerste artikel handelt over een uit de hand gelopen demonstratie van Oeigoeren in Den Haag: ‘De demonstratie begon ordelijk, maar ontspoorde nadat één van de deelnemers een telefoontje kreeg van familie in Urumqi. Die berichtte dat Chinezen vier Oeigoerse studentes hadden onthoofd en hun lichamen van een brug hadden geworpen. Als reactie op dit nieuws uit het vaderland vlogen al snel de eerste klinkers door de lucht.’ De rechter is onverbiddelijk en straft de stenengooiende Oeigoeren met korte onvoorwaardelijke celstraffen. Haar motivatie: ‘De Nederlandse rechtsorde mag niet het slachtoffer worden van problemen die in China spelen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De slechtste dienst die internationale media de oppositie in Iran kunnen bewijzen, is de aandacht te laten verslappen voor de ontwikkelingen aldaar. Want het broeit nog steeds in Teheran, het verzet is nog niet gebroken. Ahmadinejad zit nog altijd niet stevig in het zadel, ondanks alle pogingen van de Raad van Hoeders om hem als herkozen president te legitimeren.
Het meeste nieuws van niet-officiële zijde komt nog steeds binnen via internet en ik noemde het eerder prijzenswaardig dat de NOS als experiment Iran Digitaal opzette als vangnet voor alle berichten die via Twitter, Facebook, Youtube en Flickr binnenkomen. Helaas heeft men sinds zondag besloten dit ‘experiment’ stil te leggen “omdat de situatie in Iran zich lijkt te stabiliseren“. Ja, dat is nou nét wat het Iraanse bewind in de kaart speelt. Ik roep de NOS op de nieuws-updates op Iraan Digitaal direct te hervatten!
Bij CNN verslapt de aandacht eveneens: daar zijn Michael Jackson en Farrah Fawcett ineens de hot topics. De Nederlandse actualiteitenprogramma’s op radio en tv zijn inmiddels overgegaan op de zomerstand en ook daar nauwelijks meer aandacht voor de undergroundjournalistiek vanuit Teheran. Toch broeit het daar nog steeds, getuige recente berichten…
Zo ook het nieuws dat de belaagde Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad plotsklaps afziet van een reis naar een top van de Afrikaanse Unie in Libië. Teheran heeft geen reden gegeven voor het niet doorgaan van het bezoek. Dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen, want direct na de verkiezingen wist Ahmadinejad niet hoe snel hij moest vertrekken voor een bezoek aan Moskou. Zou hij dan toch een coup vrezen van machtige religieuze krachten, die naar het schijnt wel degelijk Mousavi steunen?
Een andere kandidaat bij de verkiezingen, Mehdi Karroubi, heeft vandaag ook laten weten dat hij de herverkiezing van Ahmadinejad niet erkent. Kortom: alle reden – ook voor de NOS – om bijzonder alert te blijven op de ontwikkelingen aldaar.
Thomas Baekdal heeft een een grafiek met toelichting (Where is Everyone?) gepubliceerd van de media verschuivingen in de laatste 210 jaar en doet meteen een poging om toekomstige trends te voorspellen. Altijd een linke hobby natuurlijk aangezien je alleen kunt opnemen wat je al kent. Die grote doorbraak van over 3 jaar staat er nog niet bij, en het valt te betwijfelen of de traditionele nieuwsmedia al binnen 5 jaar het loodje zullen leggen. Baekdal is een optimist als Jeff Jarvis waar het gaat om de toekomst van social media: alles zal goed komen en iedereen heeft straks een gepersonaliseerde nieuwsstroom.
Wat opvalt in zijn grafiek is de (schijnbaar) onvermijdelijke teloorgang van media ten koste van de volgende generatie. Wellicht zijn de ontwikkelingen waar Andrew Keen zich zorgen over maakt onderdeel van een vast patroon dat nu pas zichtbaar wordt.
Voor 2007 (social networking wordt gemeengoed) schreef Baekdal een zinnetje dat me bijbleef: “The blogs also started to get in trouble. Just as TV had eliminated radio (because it was better and richer way to give people LIVE information) so are social networks eliminating blogs. A social profile is a more active way for people to share what they care about. Social networks are simply the best tool for the job, and the blogs could not keep up.”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“We kopen tijd voor de kranten. Als onze voorstellen worden overgenomen, hebben ze voldoende tijd om nieuwe wegen in te slaan en levensvatbaar te blijven. Kranten zijn sterke merken, gemeenschappen van lezers. Die moeten online ook sterk kunnen worden, en actief zijn met radio en tv, zodat ze geld kunnen blijven verdienen.”
Elco Brinkman spreekt over het rapport van zijn commissie, die o.a. adviseert een heffing op internet toegang in te voeren om de kwakkelende krantensector de tijd te geven online te innoveren. Dit was gisteren het gesprek van de dag in ‘nieuwe media land’ en de grappen waarin vergelijkingen tussen auto industrie en stoomtram of blue ray spelers en cassettebandjes waren niet van de lucht. Dat was lachen natuurlijk, en toen dook ook ineens het woord dodebomenmaffia op, bekt lekker maar mist wel het punt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.