Komkommer eten met Mariko P.

Vaak lees je in de media van die wat zurige commentaren over politici die moeten 'scoren' en dus 'om het minste of geringste' lange lijsten met kamervragen uitpoepen en spoeddebatten bijeen ronselen. Niet dat journalisten daar nou werkelijk zo'n enorm probleem mee hebben - het vult de kolommen en bulletins, zorgt dat de persen blijven draaien en als er ook nog even een mooi persbericht bij geleverd wordt of wat vlugge quotes in de wandelgangen, is het een kwestie van control C, control V, even (prrrrrr) door de mixer halen, kekke kop erboven en klaar is Klara. Je stukken schrijven zichzelf. Scheelt tijd, mankracht en geld. Reuze handig dus, al met al. En reuze leuk. Maar dan breken die onvermijdelijke zomermaanden aan, en stopt de Haagse autorandom news generator. Af en toe scheert er een proefballon door de lucht. Hier en daar smeult een binnenbrandje. Een enkeling vergeet een miljard of vijftig op de boekhouding. Doch verder is de lucht blauw, het gras groen, en is er in Den Haag geen hol te doen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mariko Peters op hare majesteits ambassade

Deze bijdrage is van Peter Olsthoorn.

Gelezen: HP De Tijd, Volkskrant, Villamedia

Het libido regeert, ook in de natuur die GroenLinks wil beschermen. En we hebben Buitenlandse Zaken (BuZa) leren kennen op Leugens.nl. En nu het geval Mariko Peters, van Minerva in Leiden tot aan een glanzende loopbaan bij onder meer de ambassade in Kabul. Daar ging het fout, blijkens de volgende e-mail conversatie met geliefde Robert Kluijver:

Peters, begin april 2005:

“Robert! Wat verrukkelijk om van je te horen (…) Ik, ik kan je vertellen dat ik eigenlijk de hele tijd wegdroom en niet meer mijn hoofd lijk te bezitten. Daar wandelen duizend kleine gedachten aan jou die met me mee buitelen bij alle dingen die ik doe (…) Ik hoop dat je nog ergens appeltjesgroene glooiende velden kent want er zijn ook duizend dingen voor gesprekjes. Ik ben 14 april terug in Kabul.”

Kluijver, 6 april:

“Ik ben al wat ‘appeltjesgroene glooiende velden’ aan het onderzoeken…maar je komt al binnenkort terug, en dan kunnen we verder praten.”

Peters, 17 april:

“Ik zie dat ik je professioneel wat moet vragen: Het Prins Claus Fonds vraagt mij eens wat meer te weten te komen over jullie circus-project. Ra ra ra (…) Bij deze kwijt ik mij graag van die taak. Misschien dat ik gauw een kop koffie bij je mag halen voor een vakkundige presentatie.”

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Journalistiek

“Wat de democratie dreigt aan te tasten is niet de teloorgang van de kranten, maar de teloorgang van kwaliteits- en onderzoeksjournalistiek en het grote gebrek aan lokale en buitenlandse respondenten.”

GroenLinks kamerlid Mariko Peters vindt dat minister Plasterk te sterk gefocust is op het redden van kranten in plaats van de journalistiek.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige