Hoe wordt de gastheer in Minsk beloond?

Opnieuw was Wit-Rusland gastheer voor vredesbesprekingen. Gaat het ook nog iets opleveren voor het land zelf en zijn leider? Naast de vier regeringsleiders, die een nacht moesten doorhalen om een tweede fragiel akkoord te bereiken over het conflict in Oekraïne, zagen we op de beelden de glimmende, besnorde figuur van Aleksandr Loekasjenko, ook wel de "laatste dictator van Europa" genoemd. Wit-Rusland, door Europa en het overgrote deel van de wereld, als paria behandeld, was deze week het middelpunt van de wereldpolitiek. Vier jaar geleden mocht Loekasjenko aan zijn vierde termijn als leider van de Wit-Russische Sovjetrepubliek beginnen. Demonstraties van zijn tegenstanders werden in december 2010 met harde hand de kop ingedrukt door de KGB, die daar nog steeds bestaat. Dissidenten gingen voor jaren de bak in, al ze er niet in slaagden naar het buitenland te vluchten. De Europese Unie heeft Wit-Rusland wegens ernstige schendingen van de mensenrechten een reeks steeds strengere sancties opgelegd: reisbeperkingen voor hoge functionarissen en het ontoegankelijk maken van banktegoeden. Ook kan Wit-Rusland niet rekenen op steun in het kader van het nabuurschapsbeleid. De deelname van Wit-Rusland aan het Eastern Partnership programma van de EU voor kleine ex-Sovjetstaten is aan beide kanten omstreden. 

Door: Foto: foto:wikipedia
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Fiets gestolen in Minsk

Wit-Russische vlaggen (Foto: Flickr/covilha)

Een gestolen fiets, daar zochten ze naar. Maar het toeval wil dat Wit-Russische politieagenten binnenvielen bij een journaliste van Charter’97, een mensenrechtenorganisatie die strijd voor democratie in Wit-Rusland. Het Wit-Rusland van Aleksandr Loekasjenko, de laatste dictator in Europa. Charter’97 bericht er ironisch over op haar eigen website.

Natallya Radina, de journaliste, volgde dit weekend samen met enkele collega’s op de website van Charter’97 een protestmars in Minsk tegen de bouw van een nieuwe kerncentrale in Wit-Rusland. De route van de mars was al enkele dagen een punt van discussie tussen de overheid en de organisators. Een voorbeeld van een pesterij is dat de route van de mars aangepast moest worden volgens de overheid. Opvallend genoeg kon de route daardoor niet over de Laan van de Vrijheid richting de zogenaamde Chernobyl Kapel lopen.

De agenten die het apartment binnenvielen, zouden zich erg verbaasd hebben over de ‘verdachte’ hoeveelheid computers. Ze riepen versterking in toen ze op één van de computers een foto van dictator Aleksandr Loekasjenko zagen, samen met een oranje vlag, het teken van de Oekraïense revolutie. Ze vorderden de computers in voor nader onderzoek. Toen duidelijk werd voor de agenten dat er journalisten aan het werk waren, bonden ze in.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Signaal

“Ik reken erop dat ons signaal is overgekomen. We moeten hem geen platform geven om te doen alsof Wit-Rusland dezelfde staat van dienst heeft als andere landen op het gebied van mensenrechten en democratie.”

Maxime Verhagen geeft aan dat president Loekasjenko niet welkom is tijdens een bijeenkomst in Praag, waar men praat over mensenrechten en democratie in Europa. Wit-Rusland is de laatste niet-democratische staat in Europa.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.