‘Alles weten, maakt niet gelukkig…’

Op het moment dat mijn vrouw 10 jaar geleden naar Nederland kwam, is zij haar inburgering begonnen. Niet verplicht, maar gewoon omdat we het leuk vonden. Met de fiets bezochten we ieder weekend steden, dorpen en gehuchten in de regio. Er is geen molen die we niet hebben gezien, geen museum dat we niet hebben bewonderd. Na de provincie gingen we met de auto en per trein de rest van ons mooie land verkennen. De grotten van Valkenburg, de Deltawerken, de Waddeneilanden: ze heeft het allemaal gezien. En wij spraken onderling zeker Engels? Neen. De voertaal was Nederlands, want je leert mensen pas echt kennen als je de taal spreekt.

Kan de Staat bepalen wat je voelt?

Mijn vrouw wil naast haar Spaanse paspoort de Nederlandse nationaliteit, omdat ze dezelfde nationaliteit wil hebben als onze zoon. Van de minister mag dat niet, want als zij geen afstand doet van haar Spaanse nationaliteit is zij niet loyaal genoeg naar haar nieuwe Vaderland. Merkwaardig. Of iemand zich Nederlander, Spanjaard of Chinees voelt, kun je niet afdwingen met een papiertje. Wie is minister Spies om te bepalen dat zij afstand moet doen van haar Spaanse nationaliteit? Haar hele familie is Spaans. Zij houdt van stamppot, maar ook van paella. Het is schandalig dat minister Spies denkt dat de Staat moet bepalen wat je voelt. Het verbieden van het dubbele paspoort zorgt er niet voor dat mensen zich meer ‘Nederlander’ voelen. Je leert er de taal niet door, je leert er de mensen niet door kennen en je krijgt er al helemaal geen warme gevoelens voor de Nederlandse regering voor.