Woningen

Woedend was Wilders tijdens de algemene politieke beschouwingen. “Weet u waarom er te weinig huurwoningen zijn, meneer Roemer? Omdat die asielzoekers allemaal voorrang krijgen van de SP, waardoor al die SP’ers en heel veel anderen die op een huurwoning wachten, langer in de wachtrij staan. Dát is wat u doet, dáárom is er een tekort aan woningen.” Welnee, meneer Wilders: er zijn zo weinig sociale huurwoningen beschikbaar omdat die op grote schaal zijn verkocht. Sinds 1998 mogen woningbouwverenigingen hun corporatiebezit verkopen aan de zittende huurders; en wanneer huurders vertrekken, worden veel huurhuizen uit het bestand gehaald en gaan ze de verkoop in.

‘Stop de liberalisering’

Zo betogen Rens Knegt en Rochus van der Weg op Follow the Money:

Liberalisering en verzelfstandiging zijn in Brussel en Den Haag veelal gemotiveerd vanuit het belang van de consument. Na bijna dertig jaar liberalisering kunnen we niet anders dan constateren dan het niet heeft gebracht wat we hoopten; betere en goedkopere dienstverlening en meer tevreden klanten. Integendeel, de overheid krijgt in toenemende mate weer een grotere rol in de financiële sector en in de energievoorziening. […] Publieke dienstverlening staat geen terugtrekkende overheid toe. Burgers houden politici terecht verantwoordelijk, ook al is er geliberaliseerd, verzelfstandigd en geprivatiseerd.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendcollege | Broodoorlog in Nederland?

Dit is de vijfde aflevering in de lezingenserie De Urgentie van Duurzaamheid, van Studium Generale Utrecht. De bijdrage is geschreven door Melanie Peters. De lezing is hier te zien.

hongerAls we niets doen kan een broodoorlog, een oorlog om voedsel, of anders een conflict om energie of grondstoffen ook in Nederland uitbreken. Dat stelt prof. Paul Schnabel (Universiteitshoogleraar en directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau) naar aanleiding van de vraag of hij het serieus meent, als hij zegt dat de druk op grondstoffen wereldwijd zo groot is dat dit vast niet alleen in de Arabische wereld tot opstanden zal leiden.De beste wijn is al gedronken. We zijn ongelooflijk rijk in het Westen. Nederland heeft het hoogste Bruto Nationaal Product van de EU. We moeten beseffen dat niet de hele wereld in diezelfde welvaart zal kunnen leven en dat anderen ook hun aandeel opeisen.

De Chinese overheid bracht vorige week haar vijfjarenplan uit. Dat ademt een enkele gedachte: nooit meer honger voor de Chinese bevolking, al moeten ze de halve wereld opkopen. Prof. Annelies Zoomers (International Development Studies) ziet deze trend wereldwijd. Met name de jongeren wereldwijd, willen hun dromen kunnen verwezenlijken. Fatsoenlijk te eten hebben hoort daar bij, maar ook een westerse levensstijl. Om de wereldbevolking te kunnen voeden zal voedselzekerheid opnieuw op de nationale en internationale beleidsagenda moeten komen. En we moeten beseffen dat het beleid van de laatste jaren om alles tot handelswaar uit te roepen, zelfs land en water, sociaal en ecologisch niet houdbaar is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De taxi kwam van links

[i]GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat wederom SanteBrun.[/i]

De grimmige taxistandplaats bij Amsterdam CS (Foto: Flickr/mpauws)

Het is een kwestie van tijd tot het moment dat de PvdA en meer in het bijzonder Wouter Bos de moord op een taxipassagier in Amsterdam in de schoenen geschoven krijgt.

Want ga maar na: de chaos in het taxibedrijf is ontstaan doordat PvdA-minister Tineke Netelenbos in het jaar 2000 de taxibranche liberaliseerde, waardoor iedereen die een rijbewijs had een taxivergunning kon gaan aanvragen. Daardoor zou een compleet vrije markt ontstaan met superbeleefde en bekwame chauffeurs die je voor ongeveer niets desnoods naar het einde van de wereld reden.

Sindsdien kijkt iedereen vreemd op als er weer verhalen de ronde doen over taxichauffeurs die ritten van minder dan vijfhonderd kilometer botweg weigeren, doodleuk de taximeter bij vertrek op vijftig euro zetten en de passagiers de hele rit lang in het Kirgizisch op racistische teksten onthalen en onderweg zeventien keer aan voorbijgangers een duidelijke verwijzing naar het gewenste adres vragen waardoor een ritje dat in een kwartier afgewikkeld had kunnen worden, heel gemakkelijk anderhalf uur in beslag neemt.

Het gekke is: in andere landen is het taxibedrijf net zo liberaal als in Nederland, maar, enkele uitzonderingen daargelaten, hoor je dat soort verhalen nooit. Een taxichauffeur in Manhattan mag dan een Nigeriaan zijn, of een Palestijn of een Rus, hij weet precies de weg ? dat is, toegegeven, in Manhattan een heel stuk makkelijker dan in Amsterdam ? en hij rekent altijd een eerlijke prijs. Maar in Nederland kan zoiets blijkbaar niet. Voor een deel is het een gevolg van een vicieuze cirkel: de meeste afstanden zijn zo kort dat je ze makkelijk loopt, en het taxibedrijf heeft het odium op zich duur te zijn en oncomfortabel ? de chauffeur die in onvervalst Amsterdams, brandende zware peuk in de mondhoek, met de radio keihard aan op André Hazes, krasse racistische taal uitkraamt is helaas eerder regel dan uitzondering. Daardoor is het aantal klanten waar nog iets aan te verdienen valt veel te klein voor de enorme chauffeurspopulatie en dan begint vroeg of laat het matten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

11.000 banen weg bij ‘Tante Pos’?

ptt-postMidden jaren negentig werkte ik, naast mijn schoolopleiding, een paar avonden per week bij ‘de PTT’. Een perfect bijbaantje. Veel verdienen, veel pauzes en gezellige collegae. Hoe eerder de post de deur uit was, hoe vroeger je naar huis kon. Op de tweede verdieping sorteerden honderd huisvrouwtjes gezellig kettingrokend ‘de handpost’. O wee, als je daar moest zijn! Door de ondoordringbare rookgordijnen konden de dames altijd ongestoord hun gang gaan. Gespannen leverde ik daar dagelijks mijn poststukje af en keerde ik met betraande oogjes weer terug op mijn werkplek. Nostalgie! En wat lijkt het lang geleden. Paffende dames, handsortering, PTT, het is allemaal al lang verboden, voorbij of veranderd.

Megalomaan sorteercentrum

Nadat ik vertokken was, ging het snel bergafwaarts met de PTT. Ze begonnen met een naamsverandering; het spreekwoordelijke begin van het einde van ieder bedrijf. Daarna volgde de verzelfstandiging in 1998, het centraliseren van de sorteercentra en het rookverbod. In mijn studententijd hielp ik in de drukke kerstperiode nog eenmaal op het ongezellige, lelijke en megalomane sorteercentrum te Nieuwegein. Het compacte sorteercentrum hartje Utrecht was opgeheven. Weg gezelligheid. Niemand mocht meer eerder naar huis. Geen lange pauzes meer en misschien nog wel het ergste van alles: geen ondoordringbare rookgordijnen. Nee, in plaats daarvan was alles zakelijk en zichtbaar, en daar werd ik op zijn zachtst gezegd niet vrolijk van. Die kerstperiode betekende dan ook het einde van mijn ‘postcarrière’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PVV en de postbodes

Crosspost: Het nu volgende stuk van Steeph verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.

Meer dan 3 miljard euro terug naar de mensen thuis. Postbodes, politieagenten, onderwijzers en vele anderen gaan er daardoor in de plannen van de PVV honderden euro’s netto per jaar op vooruit.

Maar gesteund door het andere Nederland, dat van de gewone mensen. De mensen die het niet cadeau krijgen. Mensen die niets meer verlangen dan het behoud van hun vrije Nederland, veiligheid, een redelijk salaris en een betere toekomst voor hun kinderen. Mensen die geen andere stem hebben dan de Partij voor de Vrijheid.

Twee stukken uit de inbreng van dhr Wilders (PVV) tijdens het debat over de miljoenennota, afgelopen najaar.

Lijkt me aan duidelijkheid niets te wensen over te laten. De PVV komt op voor de gewone man en vooral de postbodes.

Maar woorden zijn nog geen daden.

De kans om een daad te stellen kregen ze echter deze week bij de stemmingen over de liberalisering van de postmarkt. Daar werden twee moties ingediend die beiden bedoeld waren om zeker te stellen dat postbodes in de toekomst ten minste het minimumloon zouden krijgen.
Dus zou je verwachten dat de PVV voor zou stemmen. Niet dus. Beide moties worden door de PVV verworpen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.