De Venezolaanse overheid wenst niet mee te doen als eregast aan de boekenbeurs in het Boliviaanse La Paz (emol.com). Deze beurs zou mercantilistisch zijn en boeken zijn nu eenmaal geen handelswaar. De directeur van het National Book Center in Venezuela verwoord het zo: "books are not merchandise, but an instrument in the struggle for freedom" en verder moeten boeken volgens hem niet langer een privilege van de elite blijven. In Venezuela zal een alternatieve boekenbeurs worden gehouden waarbij 25.000 boeken extragratis worden weg gegeven. Hoe nobel toch maar weer van gidsland Venezuela... Maar het kritische latinlog CaracasChronicles nam de proef op de som en vergeleek de boekenprijzen in het chavistische Venezuela met die in het kapitalistische Amerika. Volgens dit latinlog heft de Venezolaanse overheid namelijk veel belasting op boeken en wordt de prijs ook opgevoerd door hoge importtarieven. Er kwam een amusant stukje burgeronderzoeksjournalistiek uit voort: a copy of Mario Vargas Llosa's "Travesuras de la Niña Mala" will set you back 45,000 bolívars, roughly US$21.42 at the fixed rate.. ..The same book on Amazon costs you $13.57. (CaracasChronicles)
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Vanochtend werd op radio 1 uitleg gegeven over de situatie in Mexico. De recente verkiezingen aldaar, waarbij ook de president gekozen werd, leverde winst op voor de rechtse kandidaat Felipe Calderón.
De linkse kandidaat Andrés Manuel López Obrador legt zich daarbij niet neer en spreekt van verkiezingsfraude.
Correspondent Marjon van Royen verwees naar een aantal bronnen op internet, zoals een artikel van Greg Palast, waarin aangegeven werd dat wat er met de uitslagen gebeurde statistisch gezien uitermate onwaarschijnlijk was.
Nu is dat tamelijk droge kost en de uitspraak op zich zegt weinig. Daarom hier een poging het, aan de hand van gegevens uit Wikipedia, inzichtelijk te maken. Om te beginnen een plaatje van het verloop van de binnenkomende uitslagen:
Op de horizontale as ziet u het percentage stemmen geteld (kan dus ook als een soort tijdsas gezien worden) en op de verticale as ziet u de scores van beide kandidaten.
Dat is dus op zich al een heel bijzondere grafiek.
Maar het wordt nog wat ernstiger als je het laatste stuk van de tellingen in stemmen gaat vertalen.
Het totaal aantal uitgebrachte stemmen voor de presidentskandidaten is ongeveer 42 miljoen.
We pakken de stemming op bij het punt dat Calderón plots begint in te halen. 85,34% van de stemmen zijn dan geteld. Calderón staat op 34,77% en Obrador op 36,49%.
Op dat moment zijn dat dan respectievelijk (afgerond) 12.401.800 en 13.015.250 stemmen. De Obrador ligt dus 600.000 stemmen voor. Er moeten dan nog ruim 6 miljoen stemmen geteld worden.
Bij de uiteindelijke uitslag heeft Calderón 15.000.284 stemmen en Obrador 14.756.350.
Van de laatste 6 miljoen stemmen zijn er dan dus 2.600.000 door Calderón gehaald en 1.750.000 door Obrador. Oftewel respectievelijk 43% en 29%. Doe je de berekening voor de laatste 5% van de getelde stemmen kom je zelfs op 47% vs. 23% uit.
En dat is statistisch gezien heel vreemd. Zeker als je daarbij ziet dat de overige kandidaten wel gelijk bleven scoren in het laatste stuk.
Dit op zich is al wel een goede reden om onderzoek te doen naar fraude.
Fidel Castro wil niet veel meer uitwijden over zijn gezondheidstoestand omdat dat volgens hem staatsgeheim is (Volkskrant). Dat kunt u onzin en drukdoenerij vinden, er zit misschien toch wel wat in als u zich realiseert dat in de afgelopen veertig jaar de CIA al 638 keer heeft geprobeerd Castro te vermoorden. In een Britse Channel 4 documentaire getiteld: 638 Ways to Kill Castro en in het gelijknamige boek vertelt Fabian Escalante over de soms bizarre en fantasievolle pogingen van de Amerikaanse geheime dienst om Castro te vermoorden. Escalante was een tijdje hoofdverantwoordelijke om Cubaanse leider te behoeden voor een aanslag op zijn leven. De bekendste poging is waarschijnlijk die van de ontploffende sigaar. Maar er is ook nagedacht over het plaatsen van een explosief in een grote fraai geschilderde schelp en die vervolgens onder water te positioneren waar Castro regelmatig kwam duiken. Ook vrouwelijke verleidsters werden ingezet om de machtigste man van Cuba te elimineren. In 2000 verijdelden Castro’s bewakers een aanslag met een bom onder een podium in Panama. Four men, including Luis Posada, a veteran Cuban exile and former CIA operative, were jailed as a result, but they were later given a pardon and released from jail. (Guardian).
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
‘En dan opeens de verrassing, maar zo is het leven. Het is biologie. Maar je hebt tachtig jaar geleefd, Fidel Castro en wat voor tachtig jaar heeft Fidel geleefd’
Hugo Chavez zegt dat Castro voor zijn leven vecht. De Cubaanse RVD zal wel blij zijn met hun Venezolaanse vriend.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.