Waar visualisatie en data elkaar ontmoeten, ontstaat vaak kunst. Neem dit project van Christian Marc Schmidt & Liangjie Xia. Invisible Cities from Christian Marc Schmidt on Vimeo. By revealing the social networks present within the urban environment, Invisible Cities describes a new kind of city—a city of the mind. It displays geocoded activity from online services such as Twitter and Flickr, both in real-time and in aggregate. Real-time activity is represented as individual nodes that appear whenever a message or image is posted. Aggregate activity is reflected in the underlying terrain: over time, the landscape warps as data is accrued, creating hills and valleys representing areas with high and low densities of data.
Een doodeenvoudig concept: maak een schoolbord op een muur met daarop de stelling “voor ik dood ga wil ik …” en leg er een bak krijtjes bij. Een maand later zijn er al meer dan 1045 levenslustige reacties binnen. “Naar Rome gaan!” “Mijn dochter zien afstuderen.” “200 mph rijden!”. Candy Chang: public installation artist [WTF?] deed dit experiment op de hoek van Marigny and Burgundy street in New Orleans. Wat zou u opschrijven?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Ik ga met een groep vrienden op vakantie. En voor mij liggen er een aantal simpele vereisten aan de locatie. Ik wil naar een plek waar cultuur is. En dat is meer dan een dorpje waar je van terrasje naar terrasje loopt. Voor mij bestaan vakanties uit het beleven van moderne kunst. Ik kan me totaal verliezen in architectuur van rond de eeuwwisseling (deze of de vorige). Ik ben dol op toegepaste kunst, in het bijzonder Jugendstil. Ik krijg steeds meer waardering voor moderne beeldhouwkunst en vroeg-expressionistische schilderkunst. Maar mijn vrienden, die wilden fietsen, en dus gaan we naar een of ander godvergeten dorpje in de bergen. De vraag rijst waarom de overheid wel mijn fascinatie voor moderne architectuur zou moeten financieren, maar de fietsen van mijn vrienden niet zou moeten betalen? Is kunstsubsidie eigenlijk wel rechtvaardig? Of is het een linkse hobby?
Laat ik in de eerste plaats stellen dat, als ik geen liberaal zou zijn, dit allemaal aanzienlijk makkelijker zou worden. De kern van het liberalisme is neutraliteit ten opzichte van ideeen van het goede leven. Maar ik zou me ook minder liberaal kunnen positioneren: dan zou ik, als een soort Martha Nussbaum, kunnen zeggen wat wel en niet waardevol is een mensenleven. Dan zou de overheid meer geld moeten steken in het bewaren van architectuur uit het interbellum, want dat is pas echt mooi, maar ook alternatieve rock muziek zou kunnen rekenen op een flinke donatie van de staat endan zou iedere schilder na 1945 verplicht extra belasting moeten betalen voor de lelijk troep die ze produceren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Illustrations now in possession of the National Library in Paris, France, made by French artist Villemard in 1910 of how he imagined the future to be in the year 2000.
Meer bij The Presurfer.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Artist Clement Valla takes screenshots of distorted bridges in Google Earth.
Meer bij The Presurfer.
Bloedstollende korte horrorfilm. In een klein Canadees dorp merkt een huisvader dat er om hem heen vreemde dingen gebeuren. Een onbekend kind in zijn tuin, de vreemde lach van de caissière. En daar blijft het niet bij.
Meer bij videovolt.
Video over de altijd originele, verrassende, geestige en satirische werken van graffiti-kunstenaar Banksy. Hoewel het beeld vooral bestaat uit achter elkaar geplakte ‘pieces,’ zorgen de muziek en de geluidseffecten ervoor dat er een echte video ontstaat die meer is dan een fotoalbum.
Meer bij Videovolt.
Michael Oliveri, a digital media professor from the University of Georgia, likes to snap photos, but not with a camera most photographers use. He prefers the scanning electron microscope.
In his recent project ‘Innerspace,’ he explores the landscapes of nano-scale worlds where objects are up to 1,000 times smaller than the width of a human hair.
Meer bij The Presurfer.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.