Zon, rosé en de geur van lavendel

“Ondergaande zon, glaasje roséwijn, de geur van lavendel en het melodische gesjirp van krekels. Dat is, kort samengevat, het Provencegevoel,” zo schrijft de Belgische krant Het Nieuwsblad. Droomt u alvast maar mee van een zonovergoten zwoele namiddag op een terrasje in het gezelschap van uw geliefde, onder het genot van een heerlijke ijs- en ijskoude rosé en een verrukkelijke salade niçoise. Wie wil dat nou niet? Bovenstaand scenario klinkt aanlokkelijk, maar dan moeten we echt naar het zuiden afreizen. We missen namelijk die typische mediterrane krekels die zo heerlijk rustgevend sjirpen. Maar gelukkig, door klimaatverandering hoeft u niet langer naar Zuid-Frankrijk te vertrekken. Ecosystemen trekken gestaag noordwaarts en in ons geval houdt dat in dat we in zo’n geval vanuit het zuiden meer invasieve planten- en dierensoorten binnen onze landsgrenzen kunnen krijgen. Wat is dan logischer om dan even bij onze zuiderburen een kijkje te nemen om te zien wat er aan zit te komen?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.