Als we het klimaatprobleem binnen enige perken willen houden, moeten we in Kopenhagen met een gigantische koevoet een trendbreuk zien te forceren in de tot op de dag van vandaag versneld stijgende uitstoot van broeikasgassen. In het afgelopen jaar is daarom het getal 40 (emissiereductie voor alle industrielanden tussen 1990 en 2020) uitgegroeid tot de absolute succesfactor voor de klimaattop en het nieuwe klimaatverdrag. Maar dat neemt niet weg dat de opvolger van Kyoto, volgens Yvo de Boer ‘het meest complexe verdrag ooit’, ook over zaken gaat die ver weg staan van onze kolencentrales, permanent verlichte badkamers en volgepakte snelwegen: Het stoppen van ontbossing. Het vinden van een financieringsstructuur die structurele investeringen in koolstofarme economische groei mogelijk moet moet mogelijk maken.
“We hebben zelf verwachtingen gecreëerd over de leidende rol die we als Europa zouden spelen. Nu zijn we zelf niet in staat de daad bij het woord te voegen. Dat vind ik een blamage.”
Wouter Bos ergert zich aan zijn Europese collega’s in de aanloop naar de klimaattop in Kopenhagen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
En breng je 40-spandoekje mee. Als al het andere niet meer werkt. Niemand heeft enig idee hoeveel mensen er in december naar Kopenhagen zullen afreizen. Grote NGO’s doen er officieel niet aan mee*, maar vanuit kleine netwerken, met wortels van Sydney tot Appelscha, lijkt er in december in Kopenhagen een klimaatdemonstratie te gaan ontstaan die zijn weerga niet kent.
Nooit eerder zouden zo veel mensen samenstromen om hun ongenoegen kenbaar te maken over klimaatverandering en het verdere ontrollen van de emissieplannen van Nederland, de EU, de VS, Canada, en hoppakee, de hele internationale gemeenschap. Bij de gevestigde media mogen dan journalisten werken die een ijsbeer nog niet van een pinguïn zouden kunnen onderscheiden, maar wij zien wat hier gebeurt en wij-zijn-boos.
Hier, omdat ik in de stemming ben, nog een lange zin:
De grote datum waarop bezorgde burgers uit heel Europa en daarbuiten in de straten van Kopenhagen laten weten gemeende onvrede te ervaren bij het niet aanpakken van ’s werelds grootste duurzaamheidsprobleem (en het structureel wegpesten van deze prachtschepsels) en tegelijk gaan oproepen tot klimaatbeleid dat wél in lijn ligt met de wetenschap is 12 december.
Wie echter geïnteresseerd is in de sidelines en een wat langer verblijf in de portal naar Scandinavië kan hopen op een gratis accomodatie van de gemeente, in een gymzaaltje of buurthuis. Het Kopenhaags stadsbestuur heeft echter nog niet bedacht of ze nou ook alweer wel of niet blij zijn met alle wintertoeristen, een risico dat je wellicht niet wilt nemen.
De VN-onderhandelingen voor het nieuwe klimaatverdrag zitten muurvast. Dan kun je als braafste jongetje van de klas twee dingen doen:
1. Zeggen dat je het braafste jongetje van de klas bent
2. Je actief inzetten, vanuit Europees perspectief, om de impasse te doorbreken.
Woensdag heeft de Nederlandse Tweede Kamer een fijn gesprek gehad over de inzet voor Kopenhagen. Call it a plenair debat, noem het eyes wide shut.
Tot en met de linksliberale oppositie aan toe was er geen kamerlid te bekennen die de opzichtelijke politieke gotspe in z’n essentie wist te benoemen. Daarom hier alles – echt alles – in een megakort overzicht.
Grondprincipe:
Politiek moet doen wat wetenschap zegt.
Achtergrond:
Wetenschap zegt ‘2 graden is te veel; politiek zegt: 2 graden zal het zijn. Fair enough. We hebben in elk geval een doel.
Wat is nodig voor minimale kans om onder 2 graden te blijven? Hoeveel moeten we reduceren tussen 1990 en 2020?
Chronologie:
• 2007 – IPCC AR4 zegt industrielanden moeten 25 tot 40 procent reduceren.
• 2008 – James Hansen et al: klopt allemaal, maar feedbacks uit biosfeer verdubbelen klimaatgevoeligheid nog -> 50 tot 80 procent reduceren
• 2009 – Hans Joachim Schellnhuber: klopt allemaal, maar tipping-points zijn al overschreden, feedbacks werken sneller. We moeten allemaal 100% reduceren, de grootste uitstoters per capita het eerst: VS in 2020, Duitsland in 2025, Italië in 2030, zelfs China al in 2035.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Nog 208 dagen tot Kopenhagen. Dat betekent dat we bijna op driekwart zijn van de Bali Road Map, de routekaart die moet leiden tot het nieuwe, krachtige klimaatverdrag, to ‘save a planet in peril’, zoals Obama het zegt.
Tijdens allerhande tussentopjes zijn vorderingen geboekt met de invulling, de details, het vergroten van de stapel papierwerk van ‘het meest complexe verdrag ooit’, aldus Yvo de Boer, hoofd van het UNFCCC.
Maar uitzoomend zien we dat we sluimerend, ergens, onze ambitie hebben verloren – en zijn vergeten het op te merken. Tijdens de klimaattop op Bali leek de EU al volenthousiast bereid tot een bindende emissiereductie van 30 procent, ‘als andere geïndustrialiseerde landen een soortgelijk doel stelden’ uit het 25 tot 40 procent emissiebereik van het IPCC – ten opzichte van de emissies van 1990.
De donkere bladzijde van Bali: daar hadden de Verenigde Staten (onder Bush), Canada, Rusland, Japan en Australië geen zin an. Expliciet weigerden de landen zich überhaupt te committeren aan ‘bindende’ emissiereducties. Het moet natuurlijk wel leuk blijven.
Wie toen de bui zag hangen, mag zich nu wijs noemen. Maar het waren er weinigen. Bali werd, door vriend en vijand, gevierd als een succes en die 25 tot 40*, die zouden we er later nog wel inpoetsen.
Het is vandaag Earth Day, dus voor deze keer is wat positief nieuws over de planeet wel op z’n plaats. Zoals iedereen weet hangt het voortbestaan van de aarde af van China. Dit immense land kan met zijn dollarvoorraad de koers van de wereldeconomie bepalen, sterker nog: met al die duizenden fabrieken is het de wereldeconomie. Het consumentengedrag van de Chinese bevolking is cruciaal: als straks alle 1,2 miljard Chinezen een auto, koelkast en playstation nemen dan is het einde oefening voor het leven op aarde. Maar als Beijing kiest voor een duurzame groene koers zou dit wel eens zichzelf en de rest van de wereldbevolking kunnen redden van de ondergang.
Het nieuws dat de Chinese overheid overweegt om reductiedoelstellingen voor broeikasgassen vast te stellen is derhalve groot nieuws! Tot nu toe weigerde Beijing zich vast te leggen op CO2 reductie, maar twee belangrijke Chinezen geven nu aan dat China serieus mee wil doen in Kopenhagen. Su Wei, een belangrijk lid van het Chinese klimaatonderhandelingsteam, zegt dat het land bereid is vanaf 2011 haar energiebesparing om te vormen naar CO2-regelgeving (Guardian). Hu Angang, adviseur van de Chinese premier Wen Jiabao, heeft laten weten dat China vanaf 2020 zijn CO2-uitstoot zou moeten verminderen. Hu is een voorstander van een ‘groene revolutie’ die China een leidende rol geeft in de klimaatonderhandelingen. Met revoluties hebben ze in Beijing ervaring, laten we hopen dat deze zónder knechting en krenking van het individu zal plaatsvinden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In Bonn, ten huize van het UNFCCC, proberen de delegaties die later dit jaar een klus te klaren hebben in Kopenhagen vast vrienden te worden. Het leverde een quote op die, lucky Obama, nog niet is opgepikt door de wereldmedia:
‘We can’t.’ Nauwelijks uit zijn context getrokken en een letterlijke uitspraak van Todd Stern, de klimaatgezant van Obama, bij de opening van de conferentie. Om uit te leggen waarom dit misschien wel het meest schokkende stukje wereldnieuws van 2009-tot-nog-toe is, moeten we even bij het begin beginnen:
Het is 2004, de wereld weet al ruim een eeuw, dankzij opper-Zweed Svante Arrhenius, dat klimaatverandering naakt. Amerika, onder Kyoto-abstinent Bush, heeft weinig meegekregen van de extreme hitte die het jaar ervoor 50.000 (bejaarde) Europeanen omlegde. Katrina zou pas een jaar later landfall maken – heel convenient voor de film van Gore.
In datzelfde jaar was het IPCC (lees de diplomatieke afvaardiging van de voltalige klimaatwetenschappelijke wereld) zo ver dat de huidige klimaatverandering is begonnen, alleen maar erger zal worden en van antropogene maak is. Het ijs van de Noordpool zou uiteindelijk zelfs volledig smelten, rond het jaar 2100.
Drie jaar later wees het gecombineerde werk van alle KNMI’s van de wereld een aanzienlijk grotere urgentie aan. Het nieuwe, Nobelprijswinnende IPCC-rapport werd gepubliceerd en de Noordpool zou al één grote binnenzee zijn, in september 2030, 70 jaar sneller dan kort te voren gedacht.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.