Dit is een gastbijdrage van Marjolein van de Water, samen met vier andere jonge mediamakers blogt ze momenteel vanuit Kopenhagen. Hieronder geeft ze een sfeerimpressie van de demonstratie van afgelopen zaterdag. Op twaalf december vindt in Kopenhagen een grote demonstratie plaats waar rond de 100.000 mensen aan meedoen. Een bonte stoet loopt van het centrum van Kopenhagen naar het Bella Center, de plaats waar ambtenaren, regeringsleiders en lobbyisten zich deze week verzameld hebben om een oplossing te bedenken voor het klimaatprobleem. Hare Krishna aanhangers, anarchisten, hippies, communisten, socialisten, nonnen, moeders met bakfietsen vol kinderen, boeren, vakbonden, bejaarden en natuurlijk de grote milieu en ontwikkelingsorganisaties. Ondanks de diversiteit van de aanwezigen is de boodschap van de demonstratie unaniem: “Systeem verandering, geen klimaatsverandering!” De leus klinkt de hele dag in verschillende talen en ritmes, hierin ondersteund door soundsystems en sambabands. Sommige van de aanwezige groepen pleiten voor een totale afschaffing van het kapitalistische systeem, anderen zijn gematigder en hopen vooral dat de regeringsleiders besluiten het systeem van CO2 emissiehandel af te schaffen. Er heerst wel grote overeenstemming over de negatieve rol die multinationale bedrijven spelen. Enerzijds als veroorzaker van het klimaatprobleem en anderzijds als zijnde veel te invloedrijke lobbyisten. “De bedrijven moeten hun verantwoordelijkheid nemen en als ze dat niet doen, moeten ze hiertoe gedwongen worden door de regeringsleiders.”, zegt Henry Saragih uit Indonesië. “Op dit moment is het andersom, de bedrijven hebben een positie waarin ze de regeringsleiders kunnen vertellen wat te doen. Het neoliberale systeem heeft ervoor gezorgd dat er bijna geen controle mogelijk is op de activiteiten van multinationale bedrijven.”
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Tumult op de klimaatconferentie in Kopenhagen. De nietige eilandstaat Tuvalu, een van de landen die door de klimaatverandering in hun geheel dreigen te verdwijnen, is erin geslaagd een eigen voorstel op tafel te krijgen, nadat het honderd andere landen achter zich gekregen had. Na het pleidooi van Tuvalu scandeerden actievoerders de naam van het land buiten de grote vergaderzaal.
Het voorstel van Tuvalu komt erop neer dat de doelen voor de vermindering van CO2-uitstoot aangescherpt worden en dat de afspraken bindend moeten zijn. Het werd onmiddellijk afgeschoten door onder meer China en India, die liever een politiek akkoord sluiten met genoeg clausules om er onderuit te komen.
Inmiddels is een ingewikkeld politiek spel op gang gekomen, waarbij de kleine eilandstaten die Tuvalu aanvankelijk steunden een beetje terugkrabbelen, China en India wat meer empathie tonen en Tuvalu de hakken in het zand zet, daarbij achter de schermen gesteund door enkele westerse landen. Uiteindelijk zal Tuvalu waarschijnlijk in het zand bijten, maar dan heeft het in elk geval gevochten voor wat het waard is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Een waarschijnlijk onderdeel van het mogelijke akkoord dat misschien in Kopenhagen tot stand komt om eventueel een beetje te doen aan de uitstoot van CO2 is de zogenaamde “Cap and Trade” constructies. Zoiets hebben we nu ook al onder Kyoto, maar dan nog een stapje verder. Is dat de oplossing?
“Deze regering zal de wetenschap en de wet niet langer negeren” (Volkskrant)
Lisa Jackson, hoofd van de Environmental Protection Agency (EPA), reageert hoopvol op het nieuws dat de Amerikaanse overheid voortaan erkent dat broeikasgassen ‘de gezondheid en het welzijn van het Amerikaanse volk bedreigen’. Bekijk de persconferentie, direct na een commercial van Opel ‘Wir Leben Autos’: hierrr. Zelfs als de Senaat geen wet aanneemt op klimaatbeleid dan nog zal de regering macht hebben om de uitstoot aan te pakken. Want broeikasgassen bedreigen het Amerikaanse volk en wie het Amerikaanse volk bedreigt leeft de rest van zijn leven onder de grond.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
