Brief Aan Karst Tates
Deze brief schrijf ik omdat niemand het woord tot je richt. Terwijl jij als enkeling heel Nederland op zijn kop zette. Ik ben je vriend niet en wil het ook nooit worden. Een paar dagen geleden in Zevenaar ben je begraven. Iedereen haalde opgelucht adem toen het zand je kist bedekte. Voorgoed ben je van deze aarde. Ik ben er ook blij om. Ik hoop dat jouw Suzuki Swift waarmee je de aanslag uitvoerde snel door de schrootmolen gaat.
Wat je op 30 april bezielde begrijp ik nog steeds niet. Van achter inrijden op een stoet blije mensen is van een enorm laag niveau. Een laffe daad. Je actie was tegen de koninklijke familie gericht. Dat waren je laatste woorden. Waarom ram je dan omstanders? Je bent een terrorist van niks.
Je bent een egoïst. Je verloor je werk en ging daarom zielig zitten doen met een stickie in je handen. Op je 38ste ongetrouwd en werkloos heb je reden om gefrustreerd te zijn. Met wrok zag je hoe kroonprins Willem-Alexander in Mozambique een vakantiehuis kocht en in Argentinië nog een. Zijn koopzuchtige vrouw Maxima schuimt haute couture- ateliers af op kosten van de belastingbetaler. Terwijl jij je huis moet verlaten omdat de centen op waren. Woest werd je om deze ongelijkheid.