"Ze vertrouwen haar. Ze vertrouwen haar omdat ze haar door en door kennen. Laura is een bijzondere zeilster, lichamelijk sterk en psychisch in staat haar droom te vervullen. Het is niet zonder risico, maar dat is een fietstocht ook niet. De zee, voor ons landrotten eng, is haar thuis.Ik heb grote bewondering voor haar ouders die Laura los durven laten. Het is een van de moeilijkste en moedigste besluiten die elke vader en moeder eens moeten maken. Sommige ouders slagen er trouwens nooit in." Aan het woord is Hugo Borst, voetbalkenner, wereldreiziger en expert in de psyche van ouders van prepuberale meisjes. Toch is het ergens wonderlijk dat een man, die vorig jaar in de Wereld Draait Door een vrouw met haar zoontje publiekelijk te kakken zette door haar te beschuldigen van kindermishandeling omdat ze uitsluitend rauw voedsel eten, trompettert over een vader die zijn dochter van 13 rond de wereld laat zeilen. Hij zei toen: "Ik hou niet van extremisme, waar het ook over gaat. En ik vind mevrouw een extremist, en u zegt dat allemaal alsof het de gewoonste zaak van de wereld is (...) maar u draagt de verantwoordelijkheid voor een kind en ik vind het hoogst onverantwoordelijk wat u met uw kind doet" Naar eigen zeggen kiest Borst regelmatig voor overdrijving en uitvergroting als stijlmiddel. Gooit hij hier terecht de knuppel in het hoenderhok of is er sprake van zinloos draaikonten?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Children are unconsciously the most rational beings on earth, brilliantly drawing accurate conclusions from data, performing complex statistical analyses, and doing clever experiments.” (Alison Gopnik, filosoof en ontwikkelingspsycholoog)
Dit zegt Alison Gopnik in haar nieuwe boek The Philosophical Baby – What Children’s Minds Tell Us about Truth, Love, and the Meaning of Life. Mevrouw komt duidelijk niet uit het land van ‘doe maar gewoon’. Ook is het niet zo dat ze alleen maar een omgevallen boekenkast is. Haar bio vermeldt dat ze naast haar academische werk ook nog drie zoons heeft gebaard.
Volgens Gopnik levert de ontwikkelingspsychologie empirische bevestiging van wat jubelende ouders altijd al hebben geweten. Ze beschrijft hoe de verbeeldingskracht van kinderen hen helpt om een enorme massa kennis te vergaren in de eerste vijf jaar. Vervolgens verbeelden ze zich allerlei alternatieven over hoe de wereld in elkaar zou kunnen zitten. Veel kinderen worden hierbij geholpen door ‘denkbeeldige vrienden’. Ze leren hoe anderen in elkaar zitten en hoe ze zichzelf kunnen veranderen. En dan komt de claim van Gopnik: wat kinderen doen is eigenlijk hetzelfde als wat wetenschappers doen. Ze experimenteren en herkennen statistische patronen. En Gopnik gaat ver in haar beweringen over kinderen en verbeeldingskracht: “All the processes of change, imagination and learning, ultimately depend on love.”
Het was een van de vele statistische berichten van het CBS met als kop “Meer kinderen onder toezicht“. Dat komt dan ook netjes zo in de kranten, want veel meer valt er niet over te vermelden toch? Maar een stijging van 40% is wel heel opvallend. Echter, het getal van 29.000 is redelijk abstract.
Maar toen ik aan het rekenen sloeg, kwam ik tot de conclusie dat het totale aantal kinderen dat onder toezicht staat (onder de 18) in verhouding tot de omvang van die groep op 1 staat tot 101 uitkwam. Ten opzichte van 1 op 141 in 1998.
Dat is dan toch wel even schrikken.
Is dat wel de juiste weg?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Lezersservice: reaguurplek voor bij poll 13-jarige wereldzeilster
Update 23.09: Laura schrijft zich uit als Nederlandse en gaat naar Nieuw-Zeeland
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.