Drie referenda, één Silvio
De beslissing van de Italiaanse overheid om toch een moratorium op de bouw van kerncentrales in acht te nemen, is in sommige buitenlandse kringen met gejuich ontvangen. Vandaag echter geeft Berlusconi toe dat het besluit is genomen omdat het op 12 en 13 juni geplande referendum zo vlak na Fukushima niet te winnen valt. “Zouden we een referendum hebben gehouden, dan hadden we in Italie weer jaren zonder kernenergie moeten doen”, aldus de premier.
Op zich al niet erg fraai, zo’n middel om te voorkomen dat het volk zich uit kan spreken. Maar Berlusconi zou Berlusconi niet zijn als dit nu de hele waarheid achter zijn tactiek is. Er is meer aan de hand.
Enkele dagen geleden werd bekend dat de regering werkt aan een afgezwakt plan voor de privatisering van de watervoorziening. Het oorspronkelijke plan, dat voorzag in een verplichte publieke verkoop van minimaal 40 procent van de aandelen van de waterbedrijven, heeft veel stof doen opwaaien en was onderwerp van het tweede referendum dat in dat weekend in juni zou worden gehouden.
Met de beide gevoelige en dus stemmers trekkende referenda uit de weg, blijft er maar één referendum over, en wel over de wet op de ‘legitieme verhindering’ – de immuniteitswet die bepaalt dat (onder andere) de premier niet voor het gerecht hoeft te verschijnen.
Dr Helen Caldicott, natuurkundige en anti-kernenergie activiste becommentarieert de Fukushima kernramp
Vijfentwintig jaar na de kernramp is er nog steeds geen overeenstemming over het aantal slachtoffers van de kernramp maakte. Maar het RIVM concludeerde onlangs dat er
Compleet overstappen van atoomstroom op elektriciteit uit andere energiebronnen, gaat dat? Onze oosterburen denken van wel. In Duitsland komt ongeveer
Terwijl ´we´ al decennia lang radioactief afval produceren, is er nog altijd is nérgens ter wereld een eindopslagplek in gebruik genomen voor zwaar nucleair afval. Gek eigenlijk.