Socialisme houdt India tegen

"Dodelijk arbeidsrecht hindert India's opkomst," schreef de Wall Street Journal vorige maand. Ondanks de inspanningen van Premier Manmohan Singh om zijn land naar westerse maatstaven te hervormen weerhoudt de naoorlogse geschiedenis van India met het socialisme het ervan om het kapitalisme daadwerkelijk te omarmen. De loopgraven worden volgens de krant door het gehele land getrokken. "Fabrieksmanagers, temidden van de wereldwijde economische tegenslag, willen loonkosten drukken en overtollige werknemers afschrijven." De vakbonden komen daartegen in verzet met acties waarbij soms zelfs slachtoffers vallen. De Indiase arbeiders zijn gefrustreerd omdat ze het gevoel hebben dat zij maar nauwelijks profiteren van 's lands groeiende welvaart. Volgens ondernemers wakkeren de vakbonden deze onvrede aan om politieke redenen terwijl een verouderd arbeidsrecht hoognodig aan hervorming toe is. "We kunnen geen kapitalistische land zijn dat een socialistisch arbeidsrecht kent," aldus het hoofd van een werkgeversorganisatie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du Jour | Bokito Beeldspraak

, door

De markt gedraagt zich soms als Bokito. Je kunt heel lang denken dat je hem onder controle hebt maar op een dag doet hij toch wat zijn reflexen hem ingeven. Uiteindelijk geeft een hele brede diepe greppel meer zekerheid dan een goede dompteur.

Een onvermijdelijke quote uit de 21e Joop Den Uyl lezing: De Derde Weg Voorbij [.pdf] van PvdA-leider en minister van Financiën Wouter Bos waarin hij kritiek uit op de ontwrichtende werking van het moderne kapitalisme (NRC). Leuk gevonden die Bokito beeldspraak. Daar kan je nog wel even op voort associëren. De vrouw die dagelijks naar Bokito stond te lonken zijn ‘wijzelf’ uiteraard: zowel slachtoffer als aanstichter. Bos refereerde hier al eens aan in een DWDD uitzending: de zucht naar een paar tienden procent extra spaarrente en tophypotheken heeft de banken alias Bokito opgejut. Vervolgens heeft dompteur Bos, om nog meer schade te voorkomen, Bokito met een grote trossen bananen terug in zijn hok gelokt. Maar de deur van het hok staat nog steeds wagenwijd open. Daarom steunt Bos nu zijn Amerikaanse ambtsgenoot Tim Geithner om banken te verkleinen (Joop). Kleine Bokitootjes zouden immers minder schade aanrichten. Maar is hij soms die kleine Bokito uit Wognum vergeten?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Systeemverandering, geen klimaatverandering

, door

Dit is een gastbijdrage van Marjolein van de Water, samen met vier andere jonge mediamakers blogt ze momenteel vanuit Kopenhagen. Hieronder geeft ze een sfeerimpressie van de demonstratie van afgelopen zaterdag.

system changeOp twaalf december vindt in Kopenhagen een grote demonstratie plaats waar rond de 100.000 mensen aan meedoen. Een bonte stoet loopt van het centrum van Kopenhagen naar het Bella Center, de plaats waar ambtenaren, regeringsleiders en lobbyisten zich deze week verzameld hebben om een oplossing te bedenken voor het klimaatprobleem. Hare Krishna aanhangers, anarchisten, hippies, communisten, socialisten, nonnen, moeders met bakfietsen vol kinderen, boeren, vakbonden, bejaarden en natuurlijk de grote milieu en ontwikkelingsorganisaties. Ondanks de diversiteit van de aanwezigen is de boodschap van de demonstratie unaniem: “Systeem verandering, geen klimaatsverandering!” De leus klinkt de hele dag in verschillende talen en ritmes, hierin ondersteund door soundsystems en sambabands.

Sommige van de aanwezige groepen pleiten voor een totale afschaffing van het kapitalistische systeem, anderen zijn gematigder en hopen vooral dat de regeringsleiders besluiten het systeem van CO2 emissiehandel af te schaffen. Er heerst wel grote overeenstemming over de negatieve rol die multinationale bedrijven spelen. Enerzijds als veroorzaker van het klimaatprobleem en anderzijds als zijnde veel te invloedrijke lobbyisten. “De bedrijven moeten hun verantwoordelijkheid nemen en als ze dat niet doen, moeten ze hiertoe gedwongen worden door de regeringsleiders.”, zegt Henry Saragih uit Indonesië. “Op dit moment is het andersom, de bedrijven hebben een positie waarin ze de regeringsleiders kunnen vertellen wat te doen. Het neoliberale systeem heeft ervoor gezorgd dat er bijna geen controle mogelijk is op de activiteiten van multinationale bedrijven.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Prestatiemaatschappij maakt geen slachtoffers

, door

SaillantLOGO Een prestatiemaatschappij maakt geen slachtoffers.

Zij die solidair trachten te zijn met de minderbedeelden in de samenleving stellen deze mensen graag als slachtoffers voor: slachtoffers van uitbuiting; slachtsoffers van “het systeem”; of, in de woorden van Agnes Kant, “slachtoffers van onze prestatiemaatschappij.”

De voorvrouw van de Socialistische Partij was verbijsterd over het gebrek aan bijval waarop Marcel van Dam en zijn De Onrendabelen konden rekenen. Van Dam was er volgens haar juist uitstekend in geslaagd om, “zonder hun tekortkomingen te verbloemen, […] de onzichtbare kaste van onrendabelen zichtbaar” te maken. Dat hij wat met de cijfers en feiten draaide deed daar niets aan af.

Het lot van deze “onzichtbare kaste”, die Kant op een aanzienlijke vijftien tot twintig procent van de bevolking beraamt, is de schuld van de “afbraak van de sociale zekerheid” die zich sinds de jaren tachtig heeft ingezet. “Sluipenderwijs hebben politici ons laten wennen aan het idee dat rijen bij de voedselbank acceptabel zijn” maar dat is dus niet zo. We leven hier niet in een socialistische heilstaat!

Met die afbraak van de sociale zekerheid valt het in werkelijkheid wel mee. De groei van de “warme verzorgingsstaat” waarnaar Kant terugverlangt is inderdaad afgeremd maar volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau is tussen 1997 en 2007 zowel het aantal kinderen als het aantal ouderen dat in armoede leeft in ons land sterk afgenomen en de algehele inkomensongelijkheid verminderd. Tot op de dag van vandaag worden miljarden besteed aan uitkeringen, toeslagen, het subsidieren van banen, sociale werkplaatsen, en het reïntegreren van voormalige werklozen—en zeker niet altijd met het gewenste resultaat. Toch stelt Kant dat we ons hebben overgeleverd aan een “kille, zakelijke prestatiemaatschappij.” Was het maar zo!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het treurige lot van de Venezolaanse cacao-industrie

, door

venezuelan-black

Venezolaanse cacao staat wereldwijd bekend als een product van de hoogste kwaliteit. Chocolademakers uit Europa beconcurreren elkaar meedogenloos om toegang te krijgen tot de Venezolaanse markt en zijn bereid aanzienlijke sommen geld neer te leggen voor dit unieke product. Desalniettemin brengt het land tegenwoordig niet veel meer cacao voort dan drie eeuwen geleden: minder dan één procent van de wereldwijde productie.

Al bijna een eeuw lang, tot op de dag van vandaag, is olie ’s lands voornaamste exportproduct. Ondanks uitgestrekte vruchtbare gronden kreeg de olie-industrie altijd voorrang van overheidswege en moest Venezuela zelfs voedsel importeren. Dictator op dictator wist zichzelf aan de macht te houden dankzij de enorme olieopbrengsten met als laatste incarnatie Hugo Chávez die de afgelopen jaren grootste sociale werken opzette, grotendeels gefinancierd door een almaar stijgende olieprijs.

De afgelopen maanden is de olieprijs echter sterk gekelderd, wordt Chávez in eigen land meer en meer veracht en zoekt de schreeuwdictator steun bij landen als China en Rusland die maar al te graag opstappen om hun invloed in Zuid-Amerika uit te breiden. Chávez zijn oplossing voor de noodlijdende cacao-industrie: de weinige private ondernemers overdonderen met controles, regelgeving en intimidatie.

Reeds voor de Tweede Wereldoorlog werden tal van cacaoplantages onder het bewind van Juan Vicente Gómez geconfisqueerd. Ambtenaren vergaarden vervolgens praktisch een monopolie over de sector terwijl de export van allesbehalve olie door een combinatie van regelzucht en tarieven werd tegengewerkt. De cacaoproductie daalde jaar op jaar. Onder Chávez namen de belemmering alleen maar toe. Waar, voordat Chávez aan de macht kwam, cacao-exporteurs vier formulieren moesten invullen om hun producten overzees te mogen verschepen worden zij nu geconfronteerd met maar liefst tweeënvijftig verschillende vergunningseisen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende