Niet dezelfde plek (slot)

Waarin de auteur ons tussen al het verkiezingsgeweld door vertelt hoe zijn vakantie op dezelfde camping (maar niet dezelfde plek) als vorig jaar afliep. Wat er voorafging: deel 1, deel 2. Na de man met de OV-fiets, arriveerde een man in een donkere auto. Het voertuig was her en der met stukjes duct-tape beplakt, zoals je de wondjes verzorgt van een scheerbeurt met een te bot mes. Zijn zoontje ging met een stripboek op een klapstoel zitten. Ondertussen zette de man met een geconcentreerde blik een grote De Waard-tent op – het type bezit dat bij een boedelscheiding wordt ingedeeld bij de kapitaalgoederen.     Het zoontje deed eindeloos met het stripboek. Misschien kon hij niet zo goed lezen of wilde hij het contact met zijn leeftijdsgenoten nog even uitstellen.    

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

Niet dezelfde plek

Waarin de auteur terugkijkt op de tijd die hij deze zomer doorbracht op de camping.

We gingen naar dezelfde camping als vorig jaar. Als ik dat aan iemand vertelde, was de volgende vraag steevast: Ook dezelfde plek?
Nee, het was niet dezelfde plek. We stonden een meter of acht verderop en daarover was ik enigszins ontstemd. Vorig jaar waren we min of meer per toeval op nummer 208 beland, maar daarna heb ik aan zoveel mensen verteld hoe optimaal die plek was – tussen de bomen, een mooi stuk gras erbij, de kont naar de buren, zicht op het speeltuintje met onze kroost, buiten gehoorsafstand van het toiletblok maar niet te ver voor nachtelijke kinderplassen – dat ik het zelf ben gaan geloven. Als ik eenmaal iets geloof, dan raak ik er niet meer zomaar vanaf. Dat komt omdat mijn religie veel werk maakt van bewijsvoering en bewijzen moffel je niet zomaar weer onder het gras. Met apodictische geloofsartikelen heb ik niets.
De hele vakantie observeerde ik de mensen die dit jaar op 208 stonden met een zekere vijandigheid. Ze hadden hun tent verkeerd gezet en daardoor werd een groot deel van de optimaliteit verkwanseld. Ze hadden net zo goed op onze plek, 209, kunnen staan. Ook hielp het niet dat de vrouw hun kinderen filmde met een iPad.
Elk jaar neem ik me voor om Applebezitters van de deportatielijst af te halen, maar telkens blijkt dat ze er niet af willen. Misschien moet ik hen gaan zien als rokers. Mensen die we een zwakheid gunnen, zolang ze extra accijns betalen en hun hobby niet pal voor de ingang van gebouwen of in benauwde vergaderruimtes uitoefenen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hacking At Random

HAR2009.orgIn 1989 hadden veel mensen nog nooit een computer aangeraakt en was Internet iets was wat je op de universiteit deed. Toch organiseerde een groep enthousiastelingen de ‘Galactic Hacker Party‘ waar computer liefhebbers, digitale activisten, en hackers uit heel Europa elkaar konden ontmoeten. De bijeenkomst werd geheel door vrijwilligers georganiseerd om de kosten zo laag mogelijk te houden. Het was zo’n succes dat de formule in de VS werd overgenomen en men twee-jaarlijkse bijeenkomsten ging organiseren. In Duitsland kwam er naast het al bestaande jaarlijkse Chaos Computer Club Congres een twee-jaarlijks zomerkamp.

In opeen volgende jaren werden er in Nederland opeenvolgende events (of congressen als u dat liever heeft) georganiseerd: 1993: Hacking at the End of the Universe, 1997: Hacking In Progress, 2001: Hacking At Large en in 2005: What The Hack. Naarmate computergebruik en Internet meer verbreid werden in de samenleving werd de maatschappelijke relevantie van de interesses van hackers van groter belang. Naast de nieuwste ideeën over ICT en netwerktechnologie kwam er steeds meer aandacht voor vraagstukken over privacy, digitale burgerrechten, copyright en allerlei maatschappelijke gevolgen van moderne technologie. Zo was er op What the Hack in 2005 een presentatie over beveiligings issues met RFID-chips en diverse lezingen over de politiek-bestuurlijke dimensie van opensource.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.