Over hetzes en neonazi’s: de Telegraaf en het demonstratiedilemma

Burgemeester Jozias van Aartsen van Den Haag sprak van een “hetze” in De Telegraaf tegen hem. In plaats van voor “hetzes” kunnen media beter plek inruimen voor debat over het onderliggende dilemma: politiek gevoelige demonstraties, toestaan of verbieden? Na de “hetze” veranderde Van Aartsen van aanpak. “De arrogantste paling in een emmer snot die ik ooit mocht aanschouwen.” Zo typeerde Telegraaf-columnist Rob Hoogland de burgemeester afgelopen zaterdag. Eerder omschreef Hoogland hem als “bestuurlijk weekdier”. Hooglands collega’s Bob Smalhout en Nausicaa Marbe deden ook een duit in het zakje. Smalhout vergeleek Van Aartsen met een kapitein die zijn bemanning na schipbreuk in de steek laat. Marbe noemde hem “plucheklever.” Haar vrijdagcolumn heette: “De zelfvoldane regent blijft aan.” Deze Telegraaf-columnisten schreven alle drie verscheidene stukken tegen Van Aartsen. Verder waarschuwde de hoofdredactie de burgemeester afgelopen weekend dat “grote alertheid” hem past. “Anders is het tijd om voorgoed met vakantie te gaan.” Deze vermaning kwam na vijf dagen achtereen chocoladeletters op de voorpagina, met “DEN HAAG RADELOOS” op dinsdag als hoogtepunt. Van Aartsen moest naar huis. En na zijn thuiskomst was het nog niet goed: “Van Aartsen speelt weer verstoppertje.”

Door: Foto: B10m (cc)

Quote du jour | Meningenpolitie

Wij zijn er niet om de publieke opinie te bevredigen, maar om de openbare orde te handhaven. […]

Wij zijn geen meningenpolitie […] Achteraf moet het OM beoordelen of er strafbare feiten zijn gepleegd. Op dat punt is Jozias van Aartsen onbegrepen.

Burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam neemt het op voor zijn collega Jozias van Aartsen, die veel kritiek kreeg omdat volgens critici de politie niet tijdig ingreep tijdens een Pro-Gazademonstratie in Den Haag.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van Aartsen weerstaat PVV-spin

Het Sharia-debat van Van Klaveren was vorige week niet de enige fact-free-ballon van de PVV die leegliep. In de Haagse gemeenteraad stond Machiel de Graaf, tevens senator, eveneens verontwaardigd te springen op een lek luchtbed. Aanleiding: het verhuisde homostel.

De inzet leek duidelijk: burgemeester Van Aartsen, die destijds Wilders uit de VVD-fractie gooide, zou eens stevig worden ingesmeerd met Wolfsen-beeldvorming: een geterroriseerd homostel haalt bakzeil en de burgemeester piept iets over een ‘knoop n de maag’. Oftewel: slap multicultureel falen ten koste van de fundamentele taak van de staat: veiligheid bieden.

De opzet lukte niet, mede dankzij een magistraal optreden van Van Aartsen zelf. Waarom het hem wel lukte? Op dezelfde manier terugslaan. Niet met ‘doe zelf normaal’, maar door op dezelfde manier de beeldvorming inzetten.

Het begon zoals men zich zo vaak tegen de PVV wapent: een volle feitelijke tegenaanval. Zo ook Van Aartsen. Hij isoleerde de meest vergaande PVV-spin, de stelling ‘dat de politie niets gedaan had’, en gaf gelegenheid aan de PVV om die bewering staande de vergadering in te trekken. Die verrassingsaanval drukte Machiel meteen in het defensief, maar bracht hem niet van zijn stuk. Dus bracht Van Aartsen een feitelijke notitie in het debat waarin alles opgesomd stond wat er gebeurd was. Op 22 augustus een melding, de volgende dag neemt de wijkagente contact op, pas een paar dagen later is het homostel beschikbaar voor een afspraak en inmiddels zijn ze al verhuisd. Voor maximaal effect had Van Aartsen de wijkagente in kwestie op de publieke tribune laten plaatsnemen. ‘De politie heeft niets gedaan? Dit is wat ze gedaan hebben. De wijkagente bestaat, en ze zit daar!’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Haagse bendeoorlog dreigt te escaleren

cripzone (Foto: Flickr/northwestgangs)

Iedereen kent ze, de groepjes rondhangende mensen op het Binnenhof. Bendes, die zich geheel naar Amerikaans voorbeeld van een naam hebben voorzien. Heten ze daar ‘Crips‘ en ‘Bloods‘, hier gaan ze schuil onder illustere namen als GroenLinks, Pvda en VVD.

Gedurende de tijd worden de bendes om onverklaarbare reden soms wat groter, dan weer kleiner, maar tot voor kort had niemand echt problemen met ze. Een buurtbewoner die anoniem wil blijven: “Ach, toen waren het kwajongens, moest je opeens een extra belasting betalen als je langs liep. En de week daarna kreeg je dat opeens weer terug als een, kom, hoe noem je dat ook al weer? Ah ja, een subsidie. Per saldo kostte het alleen maar wat tijd. Maar nu is alles anders.”

Inderdaad, recentelijk zijn vooral de onderlinge verhoudingen tussen de bendes, die zichzelf ook wel ‘fracties’ noemen, verhard. De harde kern is kleiner dan ooit, en de overige bendes waren nog niet eerder zo versnipperd. Een opkomende bende, die zichzelf ‘PVV’ noemt zegt de situatie vooralsnog slechts te gedogen, en de buurt houdt haar adem in voor wat er gaat komen als dat verandert. Ondertussen vliegen niet mis te verstane woorden over en weer en wordt zelfs geweld niet geschuwd. Vooral de PVV-‘fractie’ maakt het bont. Burgemeester Jozias van Aartsen: “Het is een relatief nieuwe bende, en inmiddels is zo’n 20 procent van de leden een bekende van de politie. Het is vaak moeilijk te bewijzen dat ze ook daadwerkelijk iets gedaan hebben, en ze staan na aanhouding ook zo weer op straat, maar cijfermatig zijn ze goed te vergelijken met andere probleemgroepen, zoals Marokkanen en Antillianen, alleen dan wat lastiger. Want gezien de leeftijd van deze mensen zijn goede gesprekken met ouders niet toereikend. We zoeken nog naar alternatieve methoden om deze groep aan te pakken.”

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.