Rioolbloggen

Met de komst van het bloggen kwam ook de mogelijkheid om snel evidente fouten te corrigeren. Goede bloggers doen dat. Met het starten van blogs door oude-media-journalisten raakt deze goede gewoonte snel in ongerede. Een paar regels zijn van toepassing op bloggen en corrigeren: Als je gewezen wordt op een evidente fout, corrigeer dat dan zo snel mogelijk Maak expliciet melding van significante correcties door een update-mededeling toe te voegen aan het stuk Indien met de foute versie een persoon of instantie onterecht onheus bejegend is, bied in het stuk je excuses aan.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Zeg factchecker, controleer niet alleen feiten, maar ook visies

OPINIE - Leugentjes zijn voor de politiek wat doping is voor het wielrennen. Goed dat er controleurs zijn. Voor de politiek zijn dat factcheckers. Hopelijk checken die bij de volgende verkiezingen nog meer, namelijk ook de visies, stelt Timor El-Dardiry van denktank Politiek Ensemble

Stel dat de afgelopen verkiezingscampagne een wielerkoers was. Dan hadden we na afloop kunnen concluderen dat de strijd een genot was voor de neutrale sportliefhebber. In gedachten hoor ik bij een samenvatting van de verkiezingen de voice over van Mart Smeets die vertelt hoe Roemer en Rutte lange tijd met z’n tweeën aan kop gaan. Samsom plaatst vervolgens een indrukwekkende demarrage en vindt in zijn eentje de aansluiting. In het zicht van de eindstreep moet de moegestreden Roemer afhaken, waarna Rutte in een bloedstollende sprint à deux wint van Samsom: senk joe!

Welke partijen in het uitgedunde peloton over de streep rolden en welke politici daarna nog op grote achterstand binnenkwamen, kunt u verder wel invullen. Mij gaat het nu even niet om de rugnummers, maar om de verrassende rol van de dopingcontroleurs van deze verkiezingen: de fact checkers. Ze maakten dit jaar hun debuut tijdens de live-uitzendingen en zijn nu al niet meer weg te denken. Zo pakte Nieuwsuur Politiek groots uit door een heuse war room in te richten, tijdens de uitzendingen bemand door Joost Karhof en een half dozijn redacteuren.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

Graag radicale transparantie in politieke journalistiek

Nu de verkiezingen eraan komen is het weer van groot belang dat politieke journalisten transparant opereren. Die kans is alleen niet zo groot, maar het kan wel.

Ik heb er vaker voor gepleit – radicale transparantie om zo tegenwicht te bieden aan geïnstitutionaliseerde en georganiseerde (politieke) belangen. Om zo te voorkomen dat journalistiek de uitkomst van lange en complexe onderhandelingen is in plaats van  vrije nieuwsgaring. Enfin, om ons werk te kunnen doen, dus.  Nu is daartoe ook een oproep vanuit de NVJ – en niet door de minsten.

Theo Dersjant is docent journalistiek aan de Fontys Hogeschool Tilburg, Frénk van der Linden is freelance interviewer, Clairy Polak is presentator/interviewer en Dolf Rogmans is hoofdredacteur van Villamedia en alle vier roepen ze op om in de komende verkiezingsstrijd alle afspraken met alle mannetjesmakers openbaar te maken. Om het journalistieke proces dus open te gooien en zo het product te verbeteren. Want, schrijven zij:

Wij roepen journalisten op om onderhandelingsjournalistiek niet te laten verworden tot achterkamertjesjournalistiek. Om afspraken openbaar te maken. En politici of hun vertegenwoordigers erop te wijzen dat afspraken openbaar gemaakt (kunnen) worden. Om hun werk – kortom – op transparante wijze te verrichten.

Mooi. Prima. Onhaalbaar, maar dat geeft helemaal niet. De vraag is alleen: is openbaarheid voldoende en hoe gaan wij journalisten dat praktisch organiseren? Hoe ontsluiten wij de data van het journalistieke proces? Geven we het publiek de mogelijkheid om bij te sturen, doen we pas achteraf kond van wat er precies is gebeurd? Enfin – het initiatief is toe te juichen, nu moeten we heel hard gaan nadenken over de praktische uitvoering van transparantie. Anders blijft het bij een oproep waar geen enkele campagne-chef de billen van samenknijpt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Let’s Wob!

De overheid is verantwoording schuldig aan de burger. Vanuit die gedachte is Sargasso begonnen met actief inzetten van de Wob: de Wet openbaarheid van bestuur. Een wet die de gemiddelde burger niet zal kennen, maar die de toegang tot overheidsdocumenten regelt.

Basisregel van de Wob is: ‘Alles is openbaar, tenzij’. In de praktijk is het adagium onder de verantwoordelijke ambtenaren echter vaak: “Niets is openbaar, tenzij we openbaarmaking echt niet kunnen verhinderen”.

‘Wobben’ is een vooral onder journalisten veel gebezigde term voor het gebruik van de Wob. Een ‘Wobje’ is een verzoek tot informatie met een beroep op de Wob.

Sargasso gaat dus Wobben. Met dat doel ben ik aangetrokken. Mijn naam is Sjors van Beek, ik ben 49 jaar en inmiddels 21 jaar actief in de schrijvende journalistiek. Ik heb gewerkt bij diverse kranten en tijdschriften en ben sinds dit jaar werkzaam als zelfstandig onderzoeksjournalist.

Voor Sargasso ga ik Wob-verzoeken indienen, nieuwsverhalen maken uit de aldus verkregen informatie, en bloggen over de haken en ogen op de Wob-weg. Want Wobben is straatvechten: het geringste foutje zal door de ‘tegenstander’ worden uitgebuit. De gevraagde informatie wordt dan niet verstrekt en een verzoek mag maar één keer worden ingediend.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Wie mag social media surveilleren?

Ergens rond deze tijd wordt een beslissing genomen door het KLPD en het politiekorps Twente om al dan niet de Nederlandse social media af te gaan luisteren. Begin dit jaar achterhaalde Webwereld dat de korpsen Israelische software hadden aangeschaft die dat mogelijk maakt.

Het afluisteren van social media wordt afgedaan als het simpel doorzoeken van openbare bronnen. Maar de politie zit hier fout en onderkent niet wat social media zijn. Of ligt het toch wat ingewikkelder?

De software doorzoekt uitingen op twitter, hyves, facebook en chatrooms, forums en blogs. Een aantal van die platforms is duidelijk niet openbaar: de infrastructuur is van private partijen. Daarnaast geeft het design je de expliciete keuze om berichten privé te houden. Zelfs bij facebook en hyves hou je een flink deel van je berichtenverkeer verborgen. En gezien de regelmatig terugkerende relletjes van facebookgebruikers, hebben de meeste gebruikers ook geen enkele behoefte om hun verkeer aan jan en alleman open te stellen.

Twitter is een bijzonder geval. Het microblog is in principe openbaar. Wie mijn twitterverkeer wil volgen (@tokmetzis) kan dat doen. Maar ondanks het openbare karakter is twitter niet een openbare plek.

Ik vergelijk de dienst met een digitale koffie-automaat. Het is een plek waar je met passanten een praatje maakt, enkele roddels uitwisselt en vervolgens verder gaat. In het echte leven zal je nooit accepteren dat bij die koffiezetautomaat een politie-agent staat mee te luisteren en alles wat je zegt in zijn blocnote opschrijft. Het is niet automatisch aan de politie om al die tweets dan maar te gaan analyseren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tweespalt | Media en verdriet

Journalist Timothy Vermeir
  De andere journalisten ‘Maar we geven alleen maar wat de mensen willen lezen en zien.’ Ik ken het argument, …, maar het houdt hier geen steek. Journalisten … moeten hun werk doen, en moeten informatie brengen aan lezers, luisteraars en kijkers. Maar dat is geen vrijgeleide om zonder scrupules, zonder respect en zonder ook maar de minste blijk van medeleven mensen te blijven bestoken tijdens de moeilijkste uren van hun leven
Bekijk eerste filmpje bij het artikel.

 
 
Nieuws is het vermelden van het ongeluk en het melden van wat daar feitelijk over te zeggen is. Nieuws is het melden van de begrafenissen en herdenkingsdiensten. Al het overige is schaamteloos profiteren van het leed van anderen.

Misschien dat we eens kunnen kijken naar de besteding van het geld voor de publieke omroepen in deze. Waarom betalen voor deze “scrupuleuze” vorm van journalistiek van onze belastingcenten? Alleen al de dag na het ongeval met de bus had het Radio1 journaal twee man in Lommel. Waartoe?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het ministerie van Fenomenisering

Een bijdrage van Peter Olsthoorn.

Sommige persberichten lijken speciaal voor Leugens.nl te worden geschreven. Over vermenging tussen journalistiek, social media en reclame.

“Merken en mensen kunnen in het huidige communicatietijdperk binnen 24 uur een wereldwijd fenomeen worden, maar goede ‘fenomenisering’ hoeft geen toevalstreffer te zijn.

Daarom start vandaag het Ministerie van Fenomenisering (www.minfen.nl), geleid door de ex-directeur van de Telegraaf Media Groep en medeoprichter van Powned, Marianne Zwagerman. Samen met het gelauwerde reclameteam Jan Bennink en Theo Imhoff, en oud-hoofdredacteur van dagblad Metro, Rutger Huizenga zet zij een nieuwe formule in de communicatiemarkt om mensen, merken en organisaties te fenomeniseren. Met een mix van creativiteit, publiciteit en interactiviteit.

“Fenomeniseren is van iets kleins iets groots maken door maximale nieuwsaandacht te genereren”, aldus Marianne Zwagerman. “Daarbij gaan we altijd uit van een journalistieke aanpak. We speuren naar de verhalen in bedrijven waarvoor wij werken. De bedrijven die we vroeger adverteerders noemden, helpen we groot en bekend te maken. Door alle vormen van communicatie in te zetten maken we fenomenen. Op straat. In de media. Op social media.”

Zwagerman bracht fenomenisering zelf ook in de praktijk. Na haar vertrek als directeur van de Telegraaf Media Groep besloot zij een boek te schrijven over vrouwen aan de top: ‘Een webshop is geen carrière’. Een boek waarmee ze via een uitgekiende strategie door middel van nieuws, reclame, free publicity en social media niet alleen maximale aandacht genereerde, maar ook zelf een fenomeen werd.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Somberheid of onregeerbaarheid

Is er reden voor de somberheid bij het gekakel over 2012? Veel grond voor optimisme lijkt er niet te zijn; ik geef het toe. Maar kunnen we ook redenen voor opgewektheid ontdekken? Dit land is toch redelijk productief in zijn dienstverlening, de wereld wil nog steeds goederen versleept hebben en dat kunnen wij. DIt landje is redelijk goed georganiseerd en heeft nog steeds één der hoogste inkomens per hoofd in de wereld. De Amerikaanse economie toont tekenen van herstel, b.v. een afnemende werkloosheid. Dat versterkt de kans op verbetering.

Waarom is het probleem van Europa, daarmee ook van de crisis, zo weerbarstig? Is er zoiets als een onverenigbaarheid van volkskarakters, dat ons hindert? Zijn de Duitsers te Duits voor de Grieken en de Ieren? Zijn de Italianen, de Spanjaarden en de Grieken voor ons  te meditteraan in hun levensstijl en manier van werken?

Er gaat weinig boven goede journalistiek bij het prikkelen van het denken over dit soort vragen: Michael  Lewis bundelde een aantal reportages over de crisis, in zijn “Boomerang: travels in a new third world”. Daarin bezoekt hij IJsland, Ierland, Griekenland, Duitsland en de USA en houdt zich bezig met het gedrag en speculeert hij over de culturele en mentale algemeenheden daarachter.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende