In Den Bosch krijgen winkeliers steun van street art kunstenaars. Onder het motto ‘Using Walls to Build Bridges’ (muren voor bruggen) gaat Frank Willems van Kings of Colors er voor zorgen dat de dichtgetimmerde winkels er niet zo troosteloos uitzien. De winkeliers hebben uit voorzorg hun zaken dichtgetimmerd na de rellen van vorige week. Nu afwachten of het rustig blijft in Den Bosch en de kunstwerken het overleven. Dat zou wel zo aardig zijn, want als de panelen er weer af kunnen, worden ze geveild en gaat de opbrengst naar de winkeliers. Het street art platform ‘King of Colors’ kennen we onder andere van de silo’s aan de Bossche Tramkade. [caption id="attachment_326254" align="aligncenter" width="400"] Flickr Henk-Jan van der Klis Silo's Tramkade 's-Hertogenbosch 2 CC BY-NC-ND 2.0[/caption] Bruggen en muren. Daar weten ze in Den Bosch meer van. Bijvoorbeeld in de muurgedichten. Dit gedicht van een anonieme 14e eeuwse dichter, is uiterst toe[passelijk bij wat veel Bosschenaren voelden na de rellen: ‘Ghequest’. [caption id="attachment_326255" align="aligncenter" width="400"] Flickr Blinde Schildpad GeQuetst CC BY-NC-SA 2.0[/caption] Een gedichtje van Jan Emmens mag misschien enige troost bieden. Een nachtje er over slapen en dan met goede moed weer verder: ‘De slaap is als een brug’. [caption id="attachment_326256" align="aligncenter" width="450"] Flickr Metro Centric DE SLAAP is als een brug CC BY 2.0[/caption] Leefde John Lennon nog maar. Natuurlijk zou ook hij begrijpen dat veel mensen zich gefrustreerd voelen door lockdowns, hun angst voor het virus overschreeuwen. Maar wie eigen of andermans woonplaats sloopt moet er rekening mee houden dat ‘Nobody Loves You, When You're Down and Out’ (van het album Walls and Bridges). https://www.youtube.com/watch?v=vIYRbbHMesg Zoals de Bossche kunstenaars de winkeliers steunen, zo zijn anderen hun omgeving tot steun. U kent die berichtjes wel. Een boodschapje doen voor de buren, een bloemetje voor zorgpersoneel, crowdfunding voor getroffen ondernemers. In onzekere tijden hebben we allemaal een steuntje in de rug nodig. [caption id="attachment_326257" align="aligncenter" width="400"] Flickr Henk-Jan van der Klis Was ik maar een wingerd 's-Hertogenbosch CC BY-NC-ND 2.0[/caption] Op de muur in Den Bosch heeft het gedichtje van Adriaan Roland Holst de titel ‘In gevaar’ gekregen. Oorspronkelijk had het als titel ‘Een ongelovige’ (uit ‘Tusschenvoegsels’, bldz. 634). Er zijn heel wat vervelende muren te slechten, maar het kan. De architecten Ronald Rael en Virginia San Fratello ontwierpen talloze interventies voor de muur tussen Amerika en Mexico. Voor hun ‘Teeter-Totter Wall’ kregen zij op 19 januari de Beazley Design-prijs voor, uitgereikt door het London’s Design Museum. https://www.youtube.com/watch?v=ih4bcb4cB0s Muren als steun in de rug, bruggen om nader tot elkaar en dus een stap verder te komen, het kan alleen als we onze helpende handen uit de mouwen steken. In Building Bridges van Lorenzo Quinn symboliseren zes paar handen Wijsheid, Hoop, Liefde, Hulp, Geloof en Vriendschap. [caption id="attachment_326258" align="aligncenter" width="400"] Flickr www.gilpivert.fr Lorenzo Quinn à la Biennale d'art de Venise — 2019, CC BY-NC-ND 2.0[/caption] -- [caption id="attachment_326259" align="aligncenter" width="400"] Flickr Jean-Pierre Dalbéra, Building Bridges de Lorenzo Quinn (Arsenal de Venise) CC BY 2.0[/caption] Bladert u ook nog eens in vorige afleveringen van Kunst op Zondag voor kunst in Den Bosch, kunst onder bruggen, kunst waar handen op geheel uiteenlopende wijze uit de mouwen zijn gestoken en natuurlijk ‘bruggen-bouwen-kunst’.
De Beatles, dat zijn voor velen van ons toch een beetje belegen rockidolen. Daar luisterden je (groot)ouders naar, in de jaren ’60 en ’70.
Desalniettemin hebben ze een hoop prima rocknummers gemaakt, die ook nu nog goed vallen aan te horen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Ik las dat naast Jordan Peterson en Ayaan Hirsi Ali, nu ook Russel Brand, Joe Rogan en zelfs Elon Musk het christendom aan het herontdekken zijn.
God beware ons…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het blijft welbeschouwd onvoorstelbaar. Je bent nog geen dertig, je zit in je tuin en je schrijft een liedje met een onzintekst. Je baseert de melodie op een politiesirene. Veertig jaar later speelt een andere band je liedje, ergens aan de andere kant van de planeet. Vijftigduizend mensen zingen het woord voor woord mee.
Dat kan, als je John Lennon heet. En als die andere band Oasis is.
Gisteren beluisterden we Julian Lennon, vandaag een nummer van het andere zoontje van de beroemde Lennon, Sean, het kind uit zijn huwelijk met Yoko Ono. Op de hoezen en op de foto’s op internet blijkt ook deze knaap verdomd veel weg te hebben van zijn vader, hoewel er duidelijk een stroompje Japans bloed door zijn aderen stroomt. Maar dan is de vraag: heeft hij zijn muzikaal talent geërfd van zijn vader… of van zijn moeder? In het laatste geval is een smetteloze muzikale carrière niet zomaar gegarandeerd.
Het nadeel van een tot op het waanzinnige af beroemde vader als John Lennon hebben, is dat je – als je het in je hoofd gaat halen dan ook muziek te maken, en niet gewoon ervoor kiest om visser of timmerman te worden of zo – hoe dan ook altijd weer met je vader vergeleken wordt. Het voordeel is dan wel weer dat als je met zo’n tape bij een platenmaatschappij binnenloopt ze dan wel sneller iets in je project gaan zien dan als je een volkomen onbekend nono-bandje bent.
Zo geliefd als John Lennon was, zo gehaat is zijn vrouw Yoko Ono. Sommigen geven haar zelfs onverkort de schuld van het uiteen vallen van de Beatles. Iets wat voor wie wat zorgvuldiger reconstrueert volgens mij niet vol te houden is. Een belangrijkere veelgehoorde kritiek is dat Yoko niet kan zingen, en dat Lennon, muzikaal toch niet echt slecht onderlegd, wel heel erg verliefd op haar moet zijn geweest het zo lang met haar in de studio uit te houden. Nu is er voor die mening genoeg bewijsmateriaal voorhanden, maar Yoko was een avant-garde kunstenares, dus zijn we aardig, en zeggen we geheel in deze lijn daarmee dat haar zang voor het conventionele publiek wat raar in het gehoor ligt. En hoewel mijn waardering voor Yoko als avant-garde kunstenares en activist wel is gestegen na het bezoeken van een overzichtstentoonstelling in het Guggenheim-museum in Bilbao vorig jaar, geldt voornoemd probleem met Yoko haar zang ook voor ondergetekende, die zeer blij was met de komst van de CD destijds, zodat bij het draaien van de Lennon-Onoplaten niet telkens tijdens het luisteren de naald geherpositioneerd hoefde te worden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
