#Dezeweek | Vieze Ratatouille

Nog één keer over het Koningslied dan. Dat is een vieze ratatouille, waardoor je toch weer iets meer van Nederland gaat houden. Ik heb gesmuld de afgelopen week. De rel rondom het koningslied was er één om de vingers bij af te likken. Onevenaarbaar kneuterig op alle fronten. Het lied was natuurlijk een waar gedrocht, de communicatie wellicht nog slechter. Maar het allermooiste vond ik dat uiteindelijk de ontstane rel erin slaagde Nederland anno nu zóveel beter te beschrijven dan het lied zelf. Ewbank maakte een denkfoutje. Hij was hoogstwaarschijnlijk in de veronderstelling dat wanneer hij ‘van alles wat’ zou hebben, hij ook ‘voor ieder wat wils’ zou hebben. Tot zover klopt het nog, maar inherent daaraan is natuurlijk ook dat er ‘voor ieder wat haats’ is. Ik wil mezelf bijvoorbeeld al van kant maken als ik Ruth Jacott op televisie zie, maar er zullen natuurlijk ook mensen zijn die enkel bij het zien van Ali B al zin krijgen om PVV te stemmen. Het Koningslied werd een goor compromis waar niemand het mee eens was. Eén grote ratatouille, en iedereen vond ‘m vies.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Het Koningslied

COLUMN - John Ewbank had het Koningslied teruggetrokken. Maar toen besloot de machtige Joop van den Ende zich ermee te bemoeien. En alles werd duidelijk.

Het liet me maar niet los, dat Koningslied. Helaas. De melodie had zich in mijn hoofd genesteld als een parasiet die niet zou weggaan voordat hij mij kapot had gemaakt. “Daar sta je dan”, kermt mijn innerlijke Marco Borsato de godganse dag, “de dag die je wist dat zou komen is eindelijk hiiiiieeeerrr!” Ik weet niet zeker of die ene zin op de andere zin volgt, maar zo dringt de parasiet zich keer op keer aan mij op. 

Ik sprak er met een professioneel muzikant over. Toen hij het lied voor de eerste keer hoorde, vond ie het knap in elkaar zitten. Dat het geen meezinger was vond ie een rare keuze, maar verder vond hij dat John Ewbank zijn status had waargemaakt. Hij had gelijk, zag ik in. Zie maar eens een melodie te bedenken waarin je al die kromme kutzinnen kan gieten. Het klinkt als het slotlied van de eindmusical van basisschool De Ommerink te Almere Buiten, maar ga d’r maar aan staan.

Hoe knap het ook is, toen mijn muzikale connectie de analyse van De Snijtafel had gezien (omfietsfragmentje!), moest hij toegeven dat John Ewbank c.s. waren doorgeschoten in hun poging een democratisch lied te schrijven. Heel Nederland een zinnetje in laten sturen en dan aan Guus Meeuwis en Daphne Dekkers de opdracht geven om er een tekst van te brouwen, da’s het muzikale equivalent van heel Nederland ideeën laten bedenken over hoe we criminaliteit moeten aanpakken en dan aan Ivo Opstelten en Fred Teeven vragen om er beleid van te maken. Moet je niet willen met z’n allen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | Het verkeerslicht van de toekomst

COLUMN - Zoals ik al eens betoogde is Tokkie Tor niet in de Donald Duck terechtgekomen omdat hij van die spannende avonturen beleeft. Waarschijnlijk heeft hij het te danken aan het feit dat zijn naam allitereert. Omdat ik ook een eigen strip in de Donald Duck ambieer, heet Johnny Volente vanaf nu Klaas Knooihuizen.

Dat gezegd hebbende was ik afgelopen zaterdag in Amersfoort. Amersfoort is het Almelo van de provincie Utrecht. Eén stoplicht springt op rood, een ander weer op groen, ook in Amersfoort is altijd wat te doen. De voetgangerslichten in Amersfoort zijn overigens een stuk boeiender dan die in Almelo. In plaats van standaardmannetjes staan er meisjes op. Toen ik het rode meisje zag was ik zo benieuwd hoe ze er in het groen uit zou zien dat ik pardoes niet door rood liep.

Het viel vies tegen. Ze was wat aan de dikke kant, had een soort negatieve bochel in haar rug en een veel te grote neus. Wikipedia leert dat het meisje Sofie heet en dat ze sinds 2000 in het straatbeeld van Amersfoort te vinden is. Haar te grote neus blijkt een kuif te zijn – dat was daar rond de millenniumwisseling natuurlijk nog hartstikke hip.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Op zoek naar een nieuw koningslied

Collega Jona Lendering suggereerde hier dat hij mensen kende die het Koningslied wisten te waarderen. Doordat er op de sociale media een hetze tegen het koningslied ontstaan was, werd deze mensen onschuldig vertier ontnomen. Het verontrustte Jona dat een kleine groep twitteraars kon bepalen wat wel en wat niet deugde. De dictatuur van de mondige minderheid.

Sneu voor de vrienden van Jona, maar mijns inziens heeft de mondige minderheid niets meer dan z’n plicht gedaan. Het zijn John Ewbank, Marco Borsato, Paul de Leeuw, Daphne Dekkers, Guus Meeuwis, Ali B. en iedereen die zijn of haar medewerking aan dit gedrocht heeft verleend, die hun verantwoordelijkheid hebben ontlopen. Ware ik Willem-Alexander geweest, ik had mijn kroon geweigerd. Van een volk dat mij hiermee denkt te eren, wil ik geen koning zijn.

Er moet nu een nieuw lied gezocht worden. Een lied waarin iedereen zich kan vinden, een lied dat meebrulbaar is, dat niks betekent en dat alles zegt. Ik stel ‘Ik hou van u’ voor, van het Belgische Noordkaap, een onschuldig walsje met een even eenvoudige als hartverwarmende tekst. Mochten deze woorden tegelijkertijd uit zestien miljoen keeltjes klinken, dan komt het wellicht allemaal nog goed.

U kunt uw suggesties hieronder doen. Of mailen naar de Rijksvoorlichtingsdienst.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.