Geen bal op tv | Het Koningslied
COLUMN - John Ewbank had het Koningslied teruggetrokken. Maar toen besloot de machtige Joop van den Ende zich ermee te bemoeien. En alles werd duidelijk.
Het liet me maar niet los, dat Koningslied. Helaas. De melodie had zich in mijn hoofd genesteld als een parasiet die niet zou weggaan voordat hij mij kapot had gemaakt. “Daar sta je dan”, kermt mijn innerlijke Marco Borsato de godganse dag, “de dag die je wist dat zou komen is eindelijk hiiiiieeeerrr!” Ik weet niet zeker of die ene zin op de andere zin volgt, maar zo dringt de parasiet zich keer op keer aan mij op.
Ik sprak er met een professioneel muzikant over. Toen hij het lied voor de eerste keer hoorde, vond ie het knap in elkaar zitten. Dat het geen meezinger was vond ie een rare keuze, maar verder vond hij dat John Ewbank zijn status had waargemaakt. Hij had gelijk, zag ik in. Zie maar eens een melodie te bedenken waarin je al die kromme kutzinnen kan gieten. Het klinkt als het slotlied van de eindmusical van basisschool De Ommerink te Almere Buiten, maar ga d’r maar aan staan.
Hoe knap het ook is, toen mijn muzikale connectie de analyse van De Snijtafel had gezien (omfietsfragmentje!), moest hij toegeven dat John Ewbank c.s. waren doorgeschoten in hun poging een democratisch lied te schrijven. Heel Nederland een zinnetje in laten sturen en dan aan Guus Meeuwis en Daphne Dekkers de opdracht geven om er een tekst van te brouwen, da’s het muzikale equivalent van heel Nederland ideeën laten bedenken over hoe we criminaliteit moeten aanpakken en dan aan Ivo Opstelten en Fred Teeven vragen om er beleid van te maken. Moet je niet willen met z’n allen.