Elke bandiet zijn koosjere lied

Een kerk in Alabama pleit voor alternatieve straffen - verplicht een jaar kerkbezoek. Een aanlokkelijk idee, vindt gastauteur Mohammed Benzakour. Job was intensief in het nieuws. De ene (met s) werd de hemel in geprezen omdat ie de mensheid ‘technologisch beschaafder’ had gemaakt, de ander (zonder s) werd aan de schandpaal genageld omdat ie ‘te beschaafd’ is, en weer een andere (de Bijbelse) is van stal gehaald als strijdwapen tegen de onbeschaafdheid. Job is van alle markten. Maar deze laatste Job, de Bijbelse, is boeiend. In het Amerikaanse Bay Minette (Alabama) zijn een aantal geestelijken de operatie ‘Restore Our Community’ gestart. De bedoeling is (tenzij de rechter roet in ‘t eten gooit) dat boeven voortaan mogen kiezen tussen celstraf of 1 jaar kerkbezoek. Aardig idee leek me, jail or Job, bajes of bijbel, maar ‘t stuitte meteen op weerzin en hoongelach.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Week van GeenCommentaar: Rook(vrij?)

Wellicht kwam bij u deze week de rook uit de oren, maar zelf heb ik geen last van het verbod op roken in de horeca. Niet iedereen was even blij met dit verbod, zoals u hieronder kunt lezen. De scheiding tussen kerk en staat zorgde ook weer voor de nodige ophef. En waarbij de volgende vraag spontaan in me opkwam: Mag je eigenlijk wierook opsteken in een kroeg?

Meest gelezen
De lezers van GC toonden afgelopen week de meeste interesse in het artikel over de uitspraken van de burgemeester van Amsterdam, Job Cohen (PvdA), over hoe de overheid zich zou moeten opstellen ten opzichte van religie. Hij stelde zich op het standpunt dat de overheid daarin terughoudend moet zijn. De gemeente Amsterdam bracht over de scheiding van kerk en staat een discussienotitie uit.

Meeste reacties
De meeste reacties kwamen op het artikel over het rookverbod in de horeca dat afgelopen week inging. Betuttelend of niet?

Rookverbod: prima. Roken is voor losers, dat weten we nu toch onderhand wel. En het is voor mij geen probleem als zij zichzelf een fijne teerlong willen roken, maar daar hoeven verstandige omstanders niet mee lastig te worden gevallen. Vooral in restaurants hebben niet-rokers decennialang de nukken van verslaafden moeten laten welgevallen, en daarmee hun lekkere eten deels in roet en rook zien opgaan. Het is niet meer dan gerechtigheid dat ze nu eens met hun neus op de feiten worden gedrukt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Cohen: niet bemoeien met inhoud religie

Moskee (Foto: Flickr/Fulco)

Job Cohen, burgemeester van Amsterdam, vindt dat je van moskeeën niet mag vragen gematigd te preken in ruil voor subsidie. Ik ben het daarmee eens. Op het moment dat je dat wél doet kom je namelijk aan het beginsel dat de staat en kerk gescheiden moeten zijn. En met indirecte zeggenschap van de overheid over de inhoud van een preek is dat niet meer het geval.

Cohen stelt dus voor subsidies niet meer te koppelen aan eisen. Maar hij is niet tegen het geven van subsidies zelf, omdat die volgens hem de scheiding van kerk en staat niet raken. Ik ben het daar niet mee eens. Een instantie die afhankelijk is van subsidie zal zich altijd meer schikken naar de wil van de geldschieter dan een die dat niet is.

Of dat nu wel of niet een gewenst effect oplevert doet wat mij betreft niet ter zake. Daarbij vind ik het niet de taak van onze overheid om de beoefening van welk geloof dan ook te subsidiëren. Als mensen zo begaan zijn met hun gemeente en geloof dan kunnen zij deze zelf toch wel ondersteunen? En zo niet, dan verdwijnt deze en aangezien er niet voldoende draagvlak was is dat dan terecht.