De naderende desintegratie van Jemen

Het parlement van Jemen, toch al niet het meest stabiele land ter wereld, heeft vorige week besloten de verkiezingen van april met twee jaar uit te stellen. Dit met instemming van de oppositie, die met een boycot gedreigd had. Het moet uitgelegd worden als een ultieme poging om het land bij elkaar te houden. Tot 1990 bestond Jemen uit een theocratisch noordelijk en socialistisch zuidelijk deel. Bij de vereniging van de beide landen is het zuiden er bekaaid vanaf gekomen. De president van het noorden, Ali Abdullah Saleh, werd ook die van het geheel - democratisch gelegitimeerd, want driekwart van de bevolking woont in het noorden. Er zijn verschillende opstanden geweest en in de aanloop naar de verkiezingen nam het geweld in het zuiden toe. De zuiderlingen hebben nu een bevrijdingsbeweging gevormd. Het zuiden is niet het enige probleem van president Saleh, want in het noorden heeft hij te kampen met een gewapende opstand van shiitische Zaidi's, die het in het land voor het zeggen hadden tot 1962, toen soennitische voorgangers van Saleh de macht grepen. Er zijn vermoedens dat Iran de Zaidi's helpt. Om hen te bestrijden zou Saleh nu deals sluiten met Al Qaeda, hoewel hij tegelijkertijd geldt als een Amerikaanse bondgenoot in de strijd tegen terreur. Ook de Russen, een traditionele vriend van het zuiden, pompen volop wapens het land in. Tel daar nog de opdrogende olie- en waterbronnen bij, en het geboorteland van Osama bin Laden zou wel eens aan de rand van totale chaos kunnen staan. Dat is met name slecht nieuws voor Saudi-Arabië, dat een lange, oncontroleerbare grens heeft met Jemen. Bovendien kan de Arabische Zee er een nieuwe vrijhaven voor piraten bij krijgen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige