Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Closing Time | Dolphy’s basclarinet
We komen nog eens terug op bassen. Elke instrument heeft wel een basversie. De contrabas is natuurlijk een basviool, een tuba een bastrompet. Awel, laten de kenners deze flauwe formulering maar niet horen.
De “hogere” versie van instrumenten kan ik steeds minder horen. Niet omdat ik er niet van hou, maar omdat mijn gehoor naar de knoppen is. Veel hoge frequenties herkennen mijn oren niet meer. De lage daarentegen wel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Closing Time | Sax Ruins
Laatst hadden we Flat Earth Society die prettig tekeer gingen in soort van opgefokte Big Band jazz. Het kan natuurlijk altijd extremer en wilder, en dat bewijst Sax Ruins.
Dit project is een vervolg op de band Ruins, en bestaat uit drummer Yoshida Tatsuya en saxefonist/fluitist Ono Ryoko, inderdaad uit Japan. Het is een soort absurde gepunkte freejazz van hoog technisch niveau. Knap en wild, kort gezegd.
Nou ja oordeel zelf; van hun debuut yawiquo uit 2009.
Closing Time | The Thrill Is Gone
Diamanda Galás: ze heeft een orkaan van een stem die vier octaven bestrijkt, ooit omschreven als capable of the most unnerving vocal terror.
Qua genres zit het in de richting van avant-garde, alternatieve rock, jazz, experimenteel en in de latere jaren ook blues. De thematiek kan zwaar zijn: sinds de besmetting van haar broer heeft ze menig plaat besteed aan aids, en de dubieuze reacties van de kerk daarop, met titels als The Divine Punishment of You must be certain of the Devil.
Closing Time | Paris Combo
Paris Combo speelt een eclectische mix van jazz, chansons en Afrikaanse ritmes. Enfin, luister zelf maar.
Closing Time | Maeva in Wonderland
“East is East and West is West, and never the twain shall meet”, schreef Kipling, maar de Frans-Libanese jazztrompettist Ibrahim Maalouf bewijst dat niet enkel de krijgsgeest in staat is diverse culturen bijeen te brengen.
Hierboven horen we hoe Maalouf een Duitse big band laat swingen op Arabische en Cubaanse melodieën.
Maalouf is in Frankrijk al jaren wereldberoemd en raakte enkele jaren geleden ook in Nederland bij een breder publiek bekend door een optreden in De Wereld Draait Door, waar hij True Sorry speelde.
Closing Time | Exit Music
Dat Radiohead prima geschikt is voor jazzarangementen, bewijst The Bad Plus ook al, maar het Brad Mehldau Trio weet de fusie tot grote hoogten te doen stijgen.
Dit is hun cover van ‘Knives Out’:
Closing Time | You Are
The Bad Plus is een jazztrio uit Minneapolis, dat naast eigen werk ook jazzcovers doet van bands en artiesten zo uiteenlopend als Nirvana, Black Sabbath, Blondie en Tears for Fears.
Closing Time | Daau
Daau (Die Anarchistische Abendunterhaltung) is een Antwerps gezelschap dat niet zo heel erg anarchistische jazz speelt.
Closing Time | Madeleine Peyroux
De Amerikaanse Madeleine Peyroux zingt vooral covers, en dan liefst nog melancholischer dan het origineel – daar heeft ze de stem voor. Summer Wind is een oudje van Frank Sinatra.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.