NRC.nl: Een Japanse veiligheidsexpert vindt dat de overheid eerder jodiumpillen had moeten verspreiden nadat in Fukushima radioactiviteit vrijkwam. De overheid waarschuwde gisteren dat gevaarlijke hoeveelheden radioactiviteit in voedsel zijn gevonden. Uit melk- en spinaziemonsters bleek dat de wettelijke norm tot 120 kilometer afstand van de kerncentrale wordt overschreden. Dat is dus 8 dagen na de ramp; radioactiviteit heeft de neiging zeer hardnekkig te zijn. Zoals te zien is op deze tekening, is vrijwel het hele gebied ten noorden van het gebergte boven Tokyo getroffen. Wat we ook kunnen zien op die kaart, is dat dat gebied een heel 'groen' gebied is. Dus de kans is groot dat daar veel meer landbouwgebied is dan in de regio van Tokyo. Kan dat betekenen dat de voedselvoorziening voor Tokyo ernstig wordt bedreigd, de komende maanden, zo niet jaren?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De problemen met de kerncentrales in Japan laten zien dat gebeurtenissen met een zeer kleine kans toch kunnen plaatsvinden. Hoewel dat rationeel al duidelijk was, is het toch emotioneel confronterend als het daadwerkelijk gebeurt. In verschillende landen om ons heen, Duitsland voorop, klinkt de roep om herbezinning op de bijdrage van kernenergie in de toekomst. De EU wil een ‘stresstest’ voor alle reactoren in Europa. Ook al zijn er in Nederland geen aardbevingen en tsunami’s, een kans betekent dat iets kan, en er zijn verschillende andere redenen ook in Nederland de toekomstige rol van kernenergie in de brandstofmix kritisch te bekijken. Het goede nieuws is: er is alle tijd voor een heroverweging. In Nederland wordt zoveel nieuw elektrisch vermogen gebouwd, dat er voor stroom uit nieuwe kerncentrales voorlopig toch amper ruimte is op de markt.
De vraag of er nieuwe kerncentrales in Nederland zullen komen hangt sterk af van de keuzes die de overheid maakt. De opstelling van de overheid is echter paradoxaal. Aan de ene kant is er in de energiesector marktwerking ingevoerd, stelt de overheid slechts de voorwaarden vast en bepalen marktpartijen welke technologieën daaraan voldoen en in hun strategie passen. Aan de andere kant kiest het kabinet uitdrukkelijk voor kernenergie, en rolt het de loper voor investeerders uit. Minister Verhagen van EL&I heeft zelfs andere besluiten van kernenergie afhankelijk gemaakt: CO2-afvang en –opslag onder land is pas bespreekbaar als er een vergunning voor een kerncentrale is. De overheid wil dus én markt én heeft eigen voorkeuren. Deze dubbele pet is niet bevorderlijk voor het vertrouwen in een neutrale rol van de overheid: de voorvechter van kernenergie, de minister van EL&I, is tevens degene die de vergunningen verleent en de randvoorwaarden stelt.
Een gastbijdrage van Jurgen Ganzevles, senior onderzoeker Rathenau Instituut.
De Japanse kernramp zal de veiligheidskosten voor nieuwe kerncentrales doen stijgen. De Nederlandse overheid moet hier volstrekt open over zijn, wil het de plannen voor een tweede kerncentrale overeind houden.
De discussie over kernenergie staat weer op scherp. Het debat is emotioneel geladen. Duitsland reageerde impulsief, door oude kerncentrales acuut te sluiten. Maar juist in tijden van oplopende emotie is genuanceerde besluitvorming gewenst, ook in de discussie over een vergunning voor een tweede kerncentrale in Nederland.
Pas op de plaats
Een verstandige overheid bereidt zich alvast goed voor op de volgende fase in de discussie. Na een eerste reactie lijken parlementariërs, milieuorganisaties en ook ministers pas op de plaats te maken. Niemand kan de gevolgen in Japan overzien. Mensen die nu pleiten tegen kernenergie krijgen het verwijt politiek te bedrijven over de ruggen van de Japanse slachtoffers. Voorstanders die nu te ongenuanceerd zijn, roepen het verwijt op de gevolgen te bagatelliseren. Niemand kan het in deze fase goed doen. Paradoxaal genoeg geeft deze verwarring juist de overheid de rust om het huiswerk op orde te maken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Warner Brothers heeft besloten om de film ‘Hereafter’ niet langer in Japanse bioscopen te tonen vanwege de realistische tsunamibeelden. Hieronder een paar andere films die waarschijnlijk hetzelfde lot beschoren zouden zijn gezien de recente rampen in Japan.
The Perfect Storm
Volcano
The China Syndrome
Hereafter
Wat is er vannacht gebeurd? Er is weer brand uitgebroken in een van de reactoren. Een van de kernen is mogelijk beschadigd. Er zijn al langer twijfels over het ontwerp van de reactors. Ook paniek in buurlanden van Japan, het hamsteren is begonnen. Paniek ook in Duitsland: is Merkel niet erg voorbarig, vraagt Der Spiegel zich af? California bezint zich op veiligheid van zijn kerncentrales. EU wil stresstest voor alle Europese kerncentrales.
Graanprijzen kelderen, alsmede goud. Maar investeerders zien ook weer nieuwe mogelijkheden: the shockdoctrine in praktijk. Ook econoom George Irving denkt dat Japan ’t wel redt.De Nikkei opende in ieder geval met een flinke sprong.
Mooie en enge foto’s van Boston Big Picture. En hier meer. Ondertussen gaat het zoeken naar slachtoffers en overlevenden door. Zullen deze robots ingezet zijn? Goede vraag van de New York Times: in hoeverre moet je in de rampenbestrijding rekening houden met de vergrijzing?
Update 08:45 uur: Personeel wordt geëvacueerd van terrein centrale
Update 09:00 uur: Personeel blijkt al snel weer teruggekeerd te zijn
Update 10:45 uur: Poging om met een helikopter water op reactor 4 te werpen is na nog geen uur opgegeven
Plaatje van zelfde evacuatiegebied als in Japan geprojecteerd rond Borselle.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Radioactieve wolk drijft richting Tokio
Paniek uitgebroken, maar hoe terecht is dat?
“It’s way past Three Mile Island already,’’ said Frank von Hippel, a physicist and professor at Princeton. “The biggest risk now is that the core really melts down and you have a steam explosion.’’ – Boston Globe
Fukushima zou geen tweede Tjernobyl worden, werd ons verzekerd. “We hebben de zaak onder controle”. Maar na drie explosies, een vermoedelijk lekkend decompressievat, half ontblote kernstaven, een brand in reactor 4 en een straling van 8217 microsievert p.u. in de nabije omgeving van het complex, is het de vraag hoe de Japanse autoriteiten een nucleaire ramp af willen wenden.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.