Eilandenrijk
Er is al veel gezegd over de Costa Concordia; de ramp is bijna uitgegroeid tot een symbolische gebeurtenis waarbij het “oude” Italië op de klippen loopt en het “nieuwe” Italië – in de vorm van de commandant van de kustwacht – ingrijpt. Schettino als Berlusconi dus, en De Falco als Mario Monti. De vergelijking dringt zich inderdaad op, geholpen door de media die in de nabijheid van de kapitein ook al een raadselachtige jonge vrouw hebben gevonden. Wat nog ontbreekt, is bunga-bunga. Gefundenes Fressen voor de Italiaanse media.
Het is natuurlijk lekker om te geloven in zo’n catharsis maar in dit land leven zo enorm veel Schettino’s dat dat zo’n vaart niet zal lopen. Ik kijk naar de trieste restanten van het cruiseschip en zie een ander, typisch Italiaans probleem.
Rondom het schip zijn, naast inmiddels de bergers van Smit, mensen bezig van de kustwacht, de brandweer, de landmacht, de marine, de politie, de carabinieri en de Guardia di Finanza. Ze hebben allemaal hun eigen duikers, hun eigen boten en hun eigen helikopters. Het zou me helemaal niet verbazen als zelfs het Corpo Forestale – de boswachterij, zeg maar – een heli in de lucht heeft boven de haven van Giglio.
